54 minuten de schoolbel gaat. iemand begint te schieten

54 minuten vertelt de verhalen van de tieners Claire, Tomás, Autumn en Sylv. Alle vier hebben ze twee dingen gemeen: ze zitten op dezelfde school, Opportunity High School, en ze zijn bekenden van Tyler, een jongen van dezelfde school die niet goed in zijn vel zit. Dat maakt het voor hen dan ook extra gevaarlijk wanneer Tyler een wapen mee naar school brengt, zijn medescholieren en docenten opsluit in de aula en in het wilde weg begint te schieten. Dat is het begin van een 54 minuten durend verhaal dat van begin tot eind ongelooflijk spannend en heftig is.

Persoonlijk vond ik het een beetje moeilijk om in het verhaal te komen, aangezien het is geschreven vanuit vier personages. Mijn advies is echter: lees gewoon door, want je leert de personages steeds beter kennen en uiteindelijk wíl je gewoon niet meer stoppen met lezen. De hoofdstukjes zijn kort en worden afgewisseld met sms'jes en andere korte tekstfragmenten, waardoor het niet moeilijk is om snel nog even een hoofdstukje verder te lezen (en voor je het weet is het twee uur 's nachts en heb je het boek uit). Het verhaal is daarbij ook niet al te moeilijk geschreven en leest heel snel weg.

De thema's in het boek zijn helaas maar al te actueel. Schietpartijen op scholen zijn (vooral in Amerika) aan de orde van de dag, en daardoor komt het boek twee keer zo hard aan. Maar ook op andere manieren is dit boek actueel: het gaat niet alleen om die schietpartij, maar ook om thema's als homoseksualiteit, rouw, mishandeling, omgaan met ziekte, ruzie, liefde, familie, verkrachting en dromen. Het boek bevat misschien wel zo veel thema's dat ik de uitwerking bij sommige onderwerpen een klein beetje miste. Zo had ik graag nog wel wat meer willen weten over de achtergrond van Tyler en Autumn. Het wordt bijvoorbeeld wel duidelijk waarom Tyler dit alles doet, maar toch had ik nog wel graag wat meer over zijn motieven en ontwikkeling willen weten. Al is dat natuurlijk juist ook wel weer realistisch, aangezien je nooit helemaal zeker weet wat zich afspeelt in het hoofd van zo'n schutter.

Al met al dus een verschrikkelijk heftig, realistisch en indrukwekkend verhaal dat veel zware thema's aansnijdt zonder een zwaar verhaal te worden. Een heel sterk debuut, en nog bijzonderder dat het in het Engels geschreven is door een Nederlandse, op de New York Times-bestsellerlijst terecht is gekomen en daarna pas is vertaald naar het Nederlands! Absoluut een aanrader!

WAT EEN HEFTIG BOEK! Dit boek lees je in 1 avond uit, zo spannend! Verteld vanuit verschillende perspectieven (personages). De gedachten per personage, hun eigen verhaal en beleving bij deze gebeurtenis.
In de actualiteit zijn er ook dergelijke gebeurtenissen gebeurd in scholen en ik denk dat dit het boek zo uniek maakt. Dit is een kunst om zo een verschrikkelijke gebeurtenis om te zetten in een toch wel prachtig verhaal ondanks deze gruwelijke en waargebeurde gebeurtenissen.

Marieke Nijkamp mag trots zijn op deze Amerikaanse bestseller!

Soms heb je boeken die een hele tijd op je verlanglijstje blijven staan, die je dan vergeet of die blijft oppakken in de boekhandel maar niet naar huis meeneemt. ’54 minuten’ van Marieke Nijkamp was zo’n boek. Maar dit is wel een bijzonder boek. Marieke Nijkamp schreef dit boek namelijk in het Engels, als Nederlandse. Het staat al weken op de New York Times bestsellerlijst en is al vaak in de pers gekomen.

HarperCollins heeft het in het Nederlands uitgegeven en ik ontving hier een recensie-exemplaar van. Daar was ik natuurlijk heel erg blij mee! Het lag ook niet lang op mijn TBR stapel voor ik er aan begon. Het verhaal beslaat 54 minuten en vertelt vanuit verschillende perspectieven hoe de scholieren een schietpartij meemaken.

Je weet van tevoren al dat het een heftig verhaal zal zijn en dat is het ook. Maar je kunt het ook niet loslaten. Je moet weten wie van de scholieren het overleeft en of de schutter gepakt wordt. Hoe meer je in ’54 minuten’ zit, hoe benauwder je wordt en hoe heftiger het verhaal is.

Marieke Nijkamp heeft dit zo bizar goed en realistisch beschreven, dat het voelt alsof je er bij bent. Een schietpartij is niet in te denken, maar Marieke Nijkamp laat je een klein beetje voelen hoe dat is. Ik vind dat zo ongelooflijk knap. Ik kan er niets anders van maken. Het boek mag wat mij betreft in Nederland ook weken op de bestsellerlijst komen (en blijven) te staan, want het is gewoon een boek dat iedereen moet lezen.

Niets anders dan lof voor Marieke Nijkamp. Ze laat je in ’54 minuten’ meeleven met scholieren tijdens een schietpartij en ondanks dat dat een situatie is die je niet makkelijk kunt voorstellen, is het totaal geloofwaardig. Een beklemmend en heftig boek dat je gewoon moet lezen.

Het verhaal van ’54 minuten’ lees je via vier personages. Boven elke passage staat wie er aan het woord is. In het begin heb je dat echt nodig om te onderscheiden wie wie is. Het duurt daardoor even voor je lekker in het verhaal zit. Dat verandert meteen als de schietpartij begonnen is. Wie is de schutter? Wat is het motief? Wie gaat het overleven en wie niet?

Nijkamp beschrijft de gebeurtenissen zo geloofwaardig dat je voor je gevoel haast zelf in de aula zit. Je voelt als het ware de angst, het verdriet en de pijn van de leerlingen. Natuurlijk weet je niet echt hoe het is om het mee te maken als je dat niet ervaren hebt, maar de auteur zet het verhaal wel heel levensecht neer.

Stukje bij beetje leer je de verschillende leerlingen en zelfs de schutter wat beter kennen. Je gaat steeds meer met de personages meeleven en hoopt dat ze allemaal overleven. Als je ’54 minuten’ uithebt, blijft het verhaal nog lange tijd door je hoofd spoken. Hoe verschrikkelijk is het dat er leerlingen zijn die dit hebben meegemaakt en waarschijnlijk getraumatiseerd voor het leven zijn. Erg indrukwekkend debuut!

54 minuten is een boek met een beklemmende sfeer. Meteen vanaf de eerste bladzijde hangt er een sfeer die het hele boek blijft.

De schrijfstijl van Marieke Nijkamp is erg fijn. Ze schrijft beeldend, je ziet alles voor je. Maar toch is het vlot geschreven en lees je het boek (bijna) in een ruk uit. Ook zit er een heleboel spanning in 54 minuten.

Het boek raakte me. Misschien omdat het boek vol staat met personages die allemaal dapper zijn, ieder op zijn of haar eigen manier. Voor mij waren de personages levensecht en ik wilde ze stuk voor stuk knuffelen.

Ook zitten er personages in die je onder het kopje Diverse personages zou kunnen stoppen.

Er zitten behoorlijk wat onverwachte en heftige gebeurtenissen in die ik niet allemaal aan had zien komen. Je hoopt dat het allemaal goed komt, maar het zou onrealistisch zijn als dat ook zo was.

54 minuten is een boek met een heel actueel thema. Eentje die tien jaar geleden al actueel was en tot op de dag van vandaag (helaas) ook nog. Het is een verhaal dat mij bij zal blijven, want ik zal het waarschijnlijk aan het einde van het jaar nog herinneren. Misschien omdat er niet zo heel veel boeken zijn met dit onderwerp.

De voorkant van het boek vind ik prachtig. Niet alleen omdat ik het een toffe foto vind, maar ook omdat het verhaal er wel een beetje in te zien is. Wel pas als je het al gelezen hebt. Het is een boek dat ik zeker op zou pakken in de winkel.

54 minuten is zeker een aanvulling als het gaat om boeken met een heftig onderwerp in YA-boeken. En het is absoluut een aanrader als je van dit soort boeken houdt - en misschien ook wel als je er niet van houdt. Het onderwerp is actueel en zal dat misschien wel altijd blijven.

Dit boek is zo ontzettend spannend dat ik het verkoos boven mijn vrienden op een weekendje weg. Dit boek combineert shock en plot op zo'n manier dat je nooit te veel van het een of het ander krijgt. Het enige minpuntje aan dit boek is de missende context bij de social media berichtjes. Dit boek laat je achter met zowel een gebroken hart als een sprankje hoop.

WoW, uitgelezen op twee dagen, kon het boek niet wegleggen. Ontroerend, realistisch, droef,..erg mooi geschreven boek.

Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik het lezen van dit boek heb uitgesteld. Uitgesteld, omdat ik bang was voor de heftigheid, de intensiteit van dit verhaal… Toen ik eenmaal de moed verzameld had om het te gaan lezen, kon ik niet meer stoppen. Ik heb het boek bijna in één ruk uitgelezen. Dat móést gewoon!

Je krijgt de gebeurtenissen – die zich in een tijdspanne van 54 minuten afspelen, maar die voelen als véél langer – mee vanuit verschillende perspectieven. Zo leer je de hoop en de angst van de hoofdpersonages kennen. In een korte tijd kom je een heleboel te weten over de personages, over hun levens, over hun verhouding tot de schutter en over hun redenen om extra bang te zijn voor hem. Je beleeft hun strijd tot overleven enorm intens mee, juist doordat het drama van minuut tot minuut verteld wordt.

Wat heeft Marieke Nijkamp een onwijs sterk verhaal geschreven. Op mij heeft het een onuitwisbare indruk gemaakt, ik heb echt ademloos zitten lezen! Echt bizar goed… (ik ben eigenlijk gewoon sprakeloos ;-))

Een geweldig meeslepend, doodspannend verhaal.
Je zit direct in de personages, kunt je de angst en het verdriet heel erg voelen.
Door het verhaal te lezen vanuit verschillende personages, krijg je een heel mooi beeld van de levens en de relatie met de schutter! Prachtig.

Het is een geweldig boek. Ik kon het niet wegleggen. Het boek gaat mij mijn hele leven bijblijven! Het is allemaal zo realistisch, dat het angstaanjagend wordt.

Je moet dit boek echt gelezen hebben!!