The Beatles - Abbey Road (CD)

'Abbey Road' is de meest verfijnde plaat van de Beatles. Nergens is een valse noot te bespeuren en ook al was de goede verstandhouding tussen John Lennon en Paul McCartney in deze periode meermaals zoek, toch horen we nummers die de indruk geven van een hardwerkende band, waarvan de leden helemaal niet het met elkaar hebben gehad, maar nog een keer serieus en met een nauwlettend oor te werk gaan. Maar goed, ze hadden het wel met elkaar gehad. Niemand wilde echter dat het sprookje van deze band met een valse noot eindigde. Vandaar de ijver, de inzet in de zomer van 1969 en het typische geluid van 'Abbey Road' waarin ze resulteerden. Ik zeg heel bewust 'typisch', want is het rock? Draai de platen van Led Zeppelin en de Rolling Stones uit hetzelfde jaar en je zult vinden van niet. Het is ook niet te gelikt om slechts voor hitparadepop door te gaan. Wat het wel is, naar mijn bescheiden mening: het tegenovergestelde van de muziek die ze eerder in 1969 repeteerden en waarvan het resultaat op het laatste album, 'Let It Be' (1970), te horen valt; waar dat kale, oorspronkelijke live-muziek was, is dit supergepolijste studiorock. George Harrison komt daarin het best uit de verf met zijn twee bijdragen. 'Something' en 'Here Comes the Sun' hebben een klassieke, eeuwige sound. Daar komt nooit stof op. Nu had Harrison indertijd nog wel twaalf van dat soort nummers. Voor het eerst in de geschiedenis van de band had hij het sterkste arsenaal. De andere drie beseften dat en hun nummers zijn minder in evenwicht. Paul McCartney slaat de plank mis met 'Maxwell's Silver Hammer'. Als de bedoeling was dat we erom moesten lachen, dan heeft hij niet goed geluisterd. Gelukkig maakt hij de flater meteen goed met 'Oh Darling'. Wat een stem. John Lennon zei erover: 'toch had hij mij het moeten laten zingen.' Lennon begint en eindigt de eerste helft van het album met twee brutale composities, maar goed: over 'Come Together' en 'I Want You' is genoeg gezegd. Tussendoor horen we Ringo nog. John en Paul schitteren naar mening pas echt op de tweede helft, in de door Paul en producer George Martin aan elkaar gewoven medley. John was niet blij met al dat knip- en plakwerk, maar kom op: van 'Mean Mister Mustard', 'Polytheme Pam' en 'Bathroom Window' een nummer maken. Bedenk het maar. Naast de twee pareltjes van George vormen ze voor mij het hoogtepunt van 'Abbey Road'. De band lijkt te hebben gemikt op een perfecte sound en niet zozeer op spontaniteit. Dat is gelukt.

Geschreven bij Abbey Road (LP)

Net een platenspeler gekocht en dan is er bijna geen betere plaat om mee terug te gaan naar de jaren zestig!
Come together.......yeah!

Het werd tijdens de opnamen van Let It Be duidelijk dat er van de Beatles als groep weinig meer over was. Irritaties over en weer namen hand over hand toe, kortom de Beatles magie was verdwenen. Toch wilden de Beatles op een waardige manier afscheid nemen van hun fans.Nog een keer werden de schouders er onder gezet en is er niets te bespeuren van de lamlendigheid die de Let It Be opnamen zo typeerden.Wel moet vermeld worden dat Lennon niet meer bij alle opnamen aanwezig was, hij was inmiddels ex Beatle.Toch zijn de Lennon composities op Abbey Road van hoog nivo. Nummers als Come Together, I Want You en Sun King hebben weer de klasse die we van Lennon gewend waren.Het is echter George Harrison die met zijn Something en Here Comes The Sun de show steelt.Deze nummers zijn de groeibriljantjes van deze plaat. Ook Ringo mocht een eigen nummer aanleveren, het vrolijke Octopus's Garden. Persoonlijk vind ik Maxwell's Silver Hammer van McCartney tenenkrommend, vergelijkbaar met het al even lullige Ob La Di Ob La Da van het White Album. Eveneens van McCartney is Oh! Darling,een pittig rocknummer. De b-kant van de elpee,die dus begint met Harrison's Here Comes The Sun, is vooral bekend vanwege de medley die er op staat. Voordat de medley daadwerkelijk begint horen we eerst nog Because (Lennon), You Never Give Me Your Money (McCartney) en het al eerdergenoemde Sun King (Lennon) voorbij komen. Technisch gezien bevat de medley drie nummers, te weten Mean Mr.Mustard (Lennon),Polythene Pam (Lennon) en She Came In Through The Bathroom Window (McCartney). John en Paul hadden simpelweg een paar onafgemaakte nummers verwerkt tot een medley.Het is McCartney die er persoonlijk voor zorgt dat Abbey Road niet snel vergeten zal worden. Zijn Golden Slumbers, Carry That Weight en The End zijn een waardig besluit van deze plaat en van een tijdperk dat menigeen niet snel zal vergeten. De jaren zestig waren voorbij.

Geschreven bij Abbey Road (LP)

Mocht ik één album moeten kiezen dat het einde van de wereld mag overleven is het Abbey Road wel :)

Abbey Road is toch een monument, en met deze geremasterde versie is het weer volop genieten van die mooie Beatlenummers! En ook nog een mini-docufilmpje erbij en diverse voor mij onbekende foto's (4 verschillende op het beroemde zebrapad)! Geweldig!

Geschreven bij Abbey Road (LP)

Dit is een van de mooiste platen die ik ooit in mijn bezit heb gehad. Geweldige liedjes die een zekere vorm van humor bevatten. Ik wordt er enorm vrolijk van.

Geschreven bij Abbey Road (LP)

Een van de beste albums ooit gemaakt, prachtig op vinyl. Voor muziekliefhebbers een must-have.

Geschreven bij Abbey Road (LP)

Goede kwaliteit, mooie plaat, snelle levering, helemaal top dus

Geschreven bij Abbey Road (LP)

Goeie opname. Goed geschenk voor jezelf of iemand anders. Must have.

Geschreven bij Abbey Road (LP)

Mooie muziek, wat vrij verwacht is van de Beatles
verder snel geleverd en in prima staat. Top!