Achter de voordeur Hoe goed ken jij je buren eigenlijk?

Geschreven bij Achter de voordeur

Met “Achter de voordeur” is Alex Marwoord erin geslaagd een uniek soort thriller te schrijven, het soort thriller waar elk personage zo met zijn eigen ding bezig is, dat de gebeurtenis die uitgebreid op de achterflap wordt beschreven je als lezer zowat compleet gestolen kan worden en je dat nog oké vindt ook.
Vanaf hoofdstuk één sleept Marwoord je meteen mee in het verhaal dat ze probeert op te zetten en ze schuwt het niet om al vanaf het begin verrassende wendingen erin te brengen. Maar het verhaal moet het vooral hebben van de eigenzinnige personages. Marwood houdt niets geheim voor je. Je weet vanaf het begin precies waar elk personage mee bezig is, wat er met hen gaande is, wat ze doen, wie ze zijn. Toch heb je nooit echt grip op hen. Je weet nooit wat hun volgende stap is of wat hun motieven zijn. Meer dan met het verhaal op zich, creëert Marwood zo een spanning die ervoor zorgt dat je het boek niet wil wegleggen. Je kan geen van de personages echt peilen en als lezer wil je gewoon weten of je een personage nu wel of niet kunt vertrouwen en dus blijf je lezen.
Maar wat de personages ook doen, goed of slecht, ze wekt een sympathie voor hen op. Je weet dat ze zich niet helemaal koosjer gedragen, hebben elk hun situatie vooral aan zichzelf te danken, en toch zit je ze aan te moedigen, hopend op een goed einde. En dan zijn er de personages waar je onmogelijk sympathie voor kunt hebben en toch… Ze omschrijft hen zo sec dat je je als lezer begint af te vragen of het allemaal niet gewoon normaal is, terwijl je goed genoeg weet dat het echt niet normaal is. Onwaarschijnlijk hoe ze je als lezer doet twijfelen over je eigen zin voor recht en onrecht.
Met levendige omschrijvingen die je meteen het verhaal mee in sleuren, laat ze het boek echt tot leven komen. Ik voelde bijna zelf de nood om verkoeling te gaan zoeken in de ijskast door de manier waarop ze de hete zomerdagen beschreef. En om de zoveel tijd kom je een zin tegen die zo eenvoudig maar geniaal is dat je niet anders kan dan denken, “Was ik daar zelf maar opgekomen.”
Met al even eenvoudige omschrijvingen geeft Marwood een enorm inzicht in hoe haar personages over zichzelf denken. Vaak geeft ze met één woord zoveel weg. Af en toe, heel weinig maar altijd heel subtiel en mooi getimed, sluipt er een humoristische noot in waar je als lezer hardop mee moet lachen. Voeg er nog een paar knappe metaforen aan toe en je krijgt een rijke schrijfstijl waar je als lezer doorheen walst en veel te snel door de bijna 400 bladzijden heen zoeft.
Eén minpuntje, door de proloog wordt de spanning van het einde ietwat weggenomen omdat je al deels weet hoe het afloopt, en het einde is ietwat voorspelbaar, maar de fantastische manier waarop Marwoord deze thriller heeft aangepakt en de vlotte schrijfstijl maken dat je dat helemaal niet erg vindt. De rest van het verhaal is uniek genoeg dat die meer dan compenseert voor dit kleine minpunt.
En daar mag gerust ook een compliment voor naar de vertaler gaan, die erin geslaagd is om een vlotte, natuurlijke vertaling te produceren waarin de schrijfstijl van Marwood volledig tot zijn recht komt. Een echte aanrader.

Geschreven bij Achter de voordeur

Een heel spannend en goed geschreven verhaal over een groep mensen die samen in een oud verwaarloosd pand in Londen wonen, eigendom van een louche pandjesbaas. Deze snapt wel waarom men bij hem komt huren en niet in het normale circuit, maar hij is tevreden als hij zijn geld maar ontvangt. Alle bewoners hebben een reden om enigszins buiten de maatschappij te willen wonen en de redenen daarvoor worden gedurende het lezen snel duidelijk. Een van de bewoners heeft echter een zeer sterke reden hiervoor, deze persoon is een serie moordenaar. Door een aantal gebeurtenissen in het huis groeit de hele groep bewoners naar elkaar toe. Uiteindelijk komen we er natuurlijk achter wie de moordenaar is, maar wat zijn de gevolgen voor de rest van de groep van deze ontmaskering?
Voor sommigen zijn de beschrijvingen van de acties (en gevolgen van deze acties) die seriemoordenaar met zijn slachtoffers uitvoert wellicht wat te beeldend beschreven. Maar deze zijn heel erg van belang voor het verhaal, en zijn eigenlijk de katalysator van het groepsvorming.
Op het eind een mooie plottwist, waardoor je het boek met een glimlach weglegt, hoe gruwelijk het verhaal ook was.

Spanning wordt mooi opgebouwd, blijft mysterieus tot het eind

Spannend tot op het eind

Geschreven bij Achter de voordeur

In "achter de voordeur" wordt de lezer meegenomen in het leven van zes bewoners van een bouwval.
Maar wat weten zij eigenlijk van elkaar?
Gedurende het verhaal komen de bewoners steeds meer van elkaar te weten, deels vrijwillig maar ook omdat ze allemaal ergens last van hebben: een huurbaas die duidelijk wat te verbergen heeft.

Doordat het korte hoofdstukken zijn en elk hoofdstuk een andere bewoner volgt, leest het boek makkelijk.
In het begin moet je wel even goed je best doen om de hoofdpersonen uit elkaar te houden, maar al snel gaat dit beter.
Het boek is spannend, maar geen thriller waarvan je bijna niet kunt slapen.
De echte spanning komt bovendien pas later in het boek.
Voor de echte spanningzoeker is dit boek dus niet per se geschikt, maar wel voor degene die zin heeft in een leuk verhaal met een spannend tintje.
Het einde van het boek lijkt een beetje afgeraffeld. Dit is jammer, want verder is de auteur er goed in geslaagd mij mee te nemen in het verhaal.
Al met al een leuk boek om te lezen, maar een echte thriller zou ik het niet noemen.

Geschreven bij Achter de voordeur

Alhoewel het verhaal mij deed denken aan een boek van een andere auteur, wilde ik steeds verder lezen en de afloop kennen, moeilijk weg te leggen.

Geschreven bij Achter de voordeur

"Hij telt hardop terwijl hij borstelt, genietend van het gevoel van haar haar dat door zijn vingers glijdt. "Dat vind je fijn, hè, lieveling? Je vindt het fijn dat ik je mooi maak." Ze heeft lang, donker haar, dat glanst van de olie, al blijven er elke week weer een paar slierten in de borstel hangen."

(Dit moet schuin worden gezet, is een citaat uit het boek,...)

In het huis op Buelah Grove is iets gaande. Niemand van de 6 bewoners voelt de behoefte zijn of haar geheim met de ander te delen.
Colette en Cher zijn twee dames, elk voor hun eigen probleem op de vlucht,
Thomas, steeds op zoek naar de eeuwige liefde,
Hossein, de mooie Iraanse asielzoeker,
Vesta, die op het souterrain woont, haar hele leven lang,
en Gerard Bright, die je nooit hoort, behalve zijn muziek.

De Huurbaas is een dikke, slonzige vent, enkel uit op geld en meer...

Op een nacht gebeurt wat niemand had verwacht, en dit is pas het begin.
Wie kan vermoeden dat één van hen een duistere kant verbergt?

Nadien is niks nog hetzelfde,...

Alex Marwood vertelt in "Achter de voordeur"
in prachtige episodes de gebeurtenissen in huis nummer 23 en het leven van elk van de 7 personages.
Het verhaal houdt je vast van begin tot eind, je kan niet stoppen met lezen.

Geschreven bij Achter de voordeur

e cover van “Achter de voordeur” is intrigerend, want wie is die persoon in die rode jas?
De kleursetting maakt het een wat lugubere afbeelding. Op de achterkant staat een inleiding in het verhaal die vrij algemeen blijft, waar wel meer spanning in had mogen zitten. In Marwood's verhaal staan verschillende personages centraal die je in aparte hoofdstukken steeds een beetje beter leert kennen. In de proloog, die je misschien wel vaker wil lezen om echt te snappen hoe een en ander nu precies zit, introduceert Marwood behoorlijk veel mensen die later niet meer aan bod komen. Inhoudelijk is het echter een sterke proloog die goed past bij het verhaal, zeker voor een spannende touch zorgt en ook voor verrassende wendingen aan het eind. Qua personages weet Marwood goed verdieping aan te brengen en merk je direct dat allen op hun eigen manier iets te verbergen hebben, waardoor het ook onderling tot wrijving leidt. De eigenzinnige Cher, die nog jong en naief is weet zich toch goed staande te houden en bijt flink van zich af. Terwijl de oude dame Vesta overkomt als het lieve omaatje die voor iedereen wel wil zorgen en voor allen klaarstaat maar toch ook haar eigen pad trekt. De aantrekkelijke Collette die in continue staat van paraatheid verkeert brengt met haar handelen wat meer dynamiek in het boek, waardoor je als lezer nieuwsgierig blijft hoe haar verhaal gaat aflopen. Toch had hier meer spanning in kunnen zitten, waar het nu slechts wat in de ongemakkelijke contacten blijft hangen. Met de plottwist die de bewoners samenbrengt komt de spanning er wel degelijk beter in, maar nadat duidelijk word wie de moordenaar is neemt deze ook vrij snel weer af. Jammer, want de lezer hierbij langer in het ongewisse laten had de spanningsboog zeker nog kunnen verbeteren.

Het is over de top qua moord en doodslag dat is niets voor

Geschreven bij Achter de voordeur

Goed plot, spannend en beschrijft een niet-alledaags thema.