Alle romans bevat: Het verboden rijk . Het leven op aarde . De opstand van Guadalajara

De bundel bevat drie titels: Het verboden rijk, Het leven op aarde en De opstand van Guadalajara. De eerste twee spelen zich af in China, Het leven op aarde is in feite een vervolg op Het verboden rijk. De marconist heeft een naam gekregen en verwijst enige keren naar gebeurtenissen in het eerste boek. Toch zijn er grote verschillen tussen beide eerste boeken. In Het verboden rijk komt nauwelijks dialoog voor, het boek is grotendeels beschrijvend. Dat komt de levendigheid niet ten goede. Verder is het boek sterk mythisch van inslag. Er komen nogal wat fantasy-achtige aspecten naar voren, daar moet je van houden. In Het leven op aarde kent wel veel levendige dialogen. Ook is er een min of meer coherente verhaallijn. In beide boeken gaat het echter voornamelijk om eindeloze zoektochten door vage, getormenteerde personen, die nergens tot rust kunnen komen. Ook in Het leven op aarde krijgt het boek tegen het einde weer een sterk mythische, spirituele inslag. Daarmee toont Slauerhoff enige verwantschap met tijdgenoten zoals Hesse. Het derde boek, De opstand van Guadalajara, verschilt sterk van de eerste twee. Weliswaar is ook hier een rusteloze zwerver hoofdpersoon, iemand die de stad ontvlucht en zijn heil zoekt in ontberingen in de woeste natuur en uiterst primitieve dorpjes. Dit boek speelt zich overigens af in een vaag Mexico. Het verhaal is coherent. Een veel sterkere verhaallijn dan de eerste twee boeken. Het heeft ook een duidelijk satirische toon, er valt zelfs wat te lachen, ondanks de schrille tekening van menselijke ellende en tekort. Wat ik waardeer bij Slauerhoff is de kosmopolitische toon. De boeken zijn volkomen on-Nederlands. Er wordt gegoocheld met geografische en historische achtergronden waardoor het totaalbeeld wat betreft ruimte en tijd in alle drie boeken vaag blijft. De schrijver suggereert met veel details een afgebakende geografische plaats en tijd maar dat is schijn. Plaatsen, gebeurtenissen en personages zijn vooral het product van het enorme inlevingsvermogen en de onuitputtelijke verbeeldingskracht van de schrijver. Ik vind Slauerhoff in veel opzichten een geweldige schrijver, een gigant in de Nederlandse literatuur. Echter, het genre is voor mij persoonlijk niet wat ik zoek, daarvoor is het allemaal te vaag, te zweverig, biedt het te weinig aanknopingspunten voor de lezer om je vereenzelvigen. Dat lukt nog het beste in De opstand van Guadalajara.
De uitgave is gemakzuchtig. De kaft zegt "alle romans", maar dat klopt niet want Schuim en asch ontbreekt, een boek dat omvangrijker is dan twee van de drie hier bijeengebrachte romans. Ook had een nawoord met enige duiding en achtergronden niet misstaan. Jammer.