Als je dit leest ben ik er nog hoe ga je om met een levensverwachting van twee jaar?

Mijn eerste gedachten waren wat nou als ik dit boek niet leuk vindt, ga ik dan een recensie plaatsen, want de schrijfster heeft al kanker en dan kom ik ook nog eens vertellen dat ik haar boek niet mooi vind. Gelukkig is dit helemaal niet nodig want dit boek is wel mooi. Een eerbetoon aan het leven, een dankbaar leven, een leven gedeeld met een gezin. Een gezin zoals zovelen van ons hebben. Alleen hebben zij, eerder door de speling van het lot mogen inzien hoe mooi het leven is en dat we moeten koesteren wat we hebben. Want al ons zorgen en al ons gemopper valt weg als je weet dat je leven eindig is. Wat ik uit dit boek meeneem is dat ik niet wil wachten op die eye-opener maar dat dit boek mijn eye-opener is en dus start ik vandaag met een nieuw leven en laat dingen los en geniet meer van de kleine dingen in het leven. Het zonnetje in mijn gezicht terwijl ik dit typ of de knuffel van mijn jongste kind. En als het morgen niet zo goed lukt als vandaag. Word ik niet boos op mezelf maar begin ik die dag erna weer opnieuw. Bedankt Jette, dankzij jou begint mijn grote genieten nu. En misschien dat meditatie ook tot mijn toekomst gaat behoren.

Het is een dun boek dat heel prettig weg leest. Het neemt je mee in de 2,5 jaar waarin de wereld van een jonge vrouw op haar kop wordt gezet omdat borstkanker wordt geconstateerd. Ze heeft op dat moment een jong kind en echtgenoot en besluit te vechten. Alles maar dan ook alles heeft ze ervoor over om te overleven, om langer van het huidige leven te kunnen meemaken en genieten, maar vooral om er te zijn. Toch wordt een bucketlijst opgesteld en veelal afgewerkt, van het schrijven van een boek tot een halfjaarse reis naar Bali met man en kind. Het deed me denken aan het laatste boek van Sandra Koolmees ‘Een van de acht’, waarin zij ook haar gevecht tegen kanker beschrijft, en helaas verliest. Dit doet zij uitgebreider dan Jette Vonk, waardoor ik door Jette’s boek minder geraakt werd. Op het moment dat haar kind “Komt wel goed, mama” zegt, moet ik glimlachen. Ze laat ons dan eindelijk heel dicht bij haar komen. Een laatste schil valt, de toekomst glimlacht haar en haar gezin toe.

Hoe verwerk je het verscheurende nieuws dat je nog maar twee jaar te leven hebt? Je kunt het je niet voorstellen tenzij je zelf in Jette haar schoenen staat, en dan nog.

Ik moest een tijdje wennen aan de schrijfstijl, aan het dagboekgebeuren. Uiteindelijk is deze schrijfstijl wel wat het boek zo echt maakt. De realiteit dringt tot je door. Jette zoekt het geluk op en dat is wat iedereen zou moeten doen volgens mij, een levensverwachting van twee jaar of juist helemaal niet. Neen, het geluk zit niet in een nieuwe smartphone, of een nieuwe auto. Het geluk zit ‘m in de kleine zaken waar een ander zonder diagnose gewoon voorbij loopt.

Vanaf het moment dat we naar school gaan stellen we onszelf vragen, wordt ons geleerd problemen op te lossen, situaties in te schatten, actie te ondernemen. Maar die ene vraag wordt ons nooit gesteld: wanneer staan we nu eigenlijk echt stil bij wat voor ons geluk is
& met deze zin slaat Jette Vonk de spijker op z’n kop.

Gegeven aan de moeder van mijn dochter die in de zelfde situatie zit.ze herkende veel situaties die in het boek beschreven staan.zelf ook gelezen.kan alleen maar zeggen respect.

Wauw. Het eerste wat ik dacht toen ik dit boek uit had. De combinatie van foto’s, teksten, citaten en muziek in dit boek, maakt dat je dit boek niet aan de kant kan leggen voor je het uit hebt. Nadat ik dit boek heb gelezen, heb ik geluisterd naar de muziek die Jette in haar boek vermeldt. Nog nooit eerder had ik zo naar muziek geluisterd als nu. Het perfecte middel om de inhoud van het boek wat te laten bezinken en erover na te denken.

Dit boek is een zeer mooie houvast voor mensen die in een situatie zitten waar ze geen uitweg meer zien, waar de kanker hun leven een halt toeroept. Het laat je inzien dat er meer is in het leven, hoe zwaar en somber het er soms uitziet. Er is meer om van te genieten, en dat doet de schrijfster in dit boek ook. In dit boek worden unieke metaforen gebruikt, die je raken en je tot nadenken aanzetten. Je leeft zo mee met de auteur dat je het gevoel hebt dat je haar al kent, nog voor je het boek uithebt. Een sterke vrouw, met doorzettingsvermogen en toch zin voor de harde realiteit. Een knap staaltje literatuur!

Als je dit leest, ben ik er nog. Een boek met een aangrijpend thema: Kanker. Het boek is geschreven in een soort dagboek/blogvorm wat de laatste tijd er populair is. Het boek is confronterend en vanuit Jette zelf geschreven, want hoe ga je om met de diagnose kanker en hoe leef je verder. Alle fases rondom acceptatie komen voor. Je voelt de wanhoop, het verdriet, het hopen, het accepteren, alle fases zie je terug in haar stukken. Op haar eigen uniek manier gaat ze om met haar diagnose en heeft dit ontzettend goed verwoord.

Het boek zelf is niet super dik, maar ik denk ook niet dat hij langer had hoeven te zijn. Het boek is en afwisseling van stukken geschreven door haar, met kleine zinnen in mooie print en foto's van haar en haar familie. Juist die foto's maken dit boek zo aangrijpend. Zo zit er een grote foto in waarop de plekken waar de kanker zit, genoteerd staan. Dit is echt confronterend. Het grijpt je aan. Verder zit er een muzieklijst bij, die haar emotie perfect weergeven bij de geschreven stukken.

Als je dit leest, ben ik er nog van Jette Vonk is een boek vol emotie, een boek wat je eigenlijk niet weg wil leggen. Een boek die alle facetten van het leven meeneemt. Een boek die ik zeker in mijn kast laat staan, omdat het een grote indruk heeft achter gelaten. Zeker een aanrader!

Gekocht als cadeau, viel erg in de smaak. Goede kwaliteit, snelle levering.

Geschreven bij Als je dit leest ben ik er nog

Ik weet niet hoe ik zelf zou reageren als ik dit mee moet maken maar wat een sterke vrouw.. wat een goede autobiografie.

Ik had het geluk dat ik dit boek vooraf mocht lezen Wat een ongelooflijk mooi en heftig boek .Zo dapper dat ze ons mee liet kijken in haar leven met kanker.Geweldig waren ook haar foto,s zodat we eigenlijk een beetje vrienden zijn geworden ,want foto,s deel je met vrienden Ik hoop dat ze er nog lang mag zijn en dat ze nog veel boeken mag schrijven.Ik raad iedereen aan dit boek te lezen ,want het kan iedereen overkomen

Een prachtig, maar zeker ook ontroerend, boek van Jette Vonk, die op haar 33e te horen krijgt dat ze borstkanker heeft met uitzaaiingen. Ze benadrukt in haar dagboek vooral de dingen waar ze mee worstelt en de dingen die ze iedere dag weer leert: Leren om anders tegen het leven aan te kijken. Door haar vlotte schrijfstijl en positieve kijk op het leven is het makkelijk en fijn om te lezen. Ze laat ons met dit boek zien hoe we (ziek of gezond) eigenlijk zouden moeten leven: genietend van iedere dag en van de kleine dingen!

Wat ik persoonlijk erg leuk vind zijn de gedichten, citaten, foto’s en liedjes die tussendoor staan.
Een paar van de uitspraken die mij heel erg aanspreken:
- Everything will be okay in the end, if it’s not okay… it’s not the end.
- Als je doet wat je het liefst doet, heeft tijd geen vat op je, dan leef je nu, dan ben je gelukkig en is de dag van morgen niet van belang.
- Het is wat het is en het wordt wat het wordt.
Deze uitspraken zijn natuurlijk het beste te begrijpen als je de context weet, dus lezen dat boek!

Ik hoop dat Jette Vonk nog veel boeken kan schrijven in de toekomst en dat ze net zo’n grote inspiratiebron voor mensen mag worden als Wubbo Ockels voor haar.