Angel

Het karakter Angel riep bij mij iets van medelijden op. Medelijden over het zo weinig toelaten van realiteit in haar leven.
'Alles wat ze zag en voelde, putte haar uit, en ze verlangde ernaar de wereld buiten te sluiten en de veilige omgeving van haar verbeelding op te zoeken.'
Maar ik voelde ook iets van bewondering voor het vasthouden aan haar fantasie en dat niet uit handen willen geven.

Taylor heeft een indrukwekkend maar niet al te zwaar verhaal geschreven; een mooie combinatie waardoor het vlot leest.

De schrijfster heeft met Angel een bijzonder en boeiend personage in leven geroepen. Het knappe is dat het zelfingenomen karakter van Angel consequent in alle details doorgevoerd wordt. De koele, emotieloze reacties van Angel kunnen alleen maar op deze manier en alleen door haar gezegd worden. Toch stoor je je niet aan Angel want dankzij de beschermende en invoelende uitgever Theo zie je ook de andere, kwetsbare kant van haar. Ze regeert als een koningin maar is onvoorstelbaar eenzaam en wil eigenlijk graag als geliefd persoon gezien worden. Dankzij het succes dat zij beleeft met haar boeken wordt die wens voor een groot deel vervuld maar het is niet genoeg. Ondanks de ongekend trouwe toewijding van bepaalde mensen in haar directe omgeving blijft Angel hangen in haar niet te betreden cocon vol verhalen en fantasie. In feite is ze constant op de vlucht voor de werkelijkheid, terwijl ze eigenlijk heel goed weet wat die voor haar akelige, confronterende werkelijkheid is...

Het is een fascinerend verhaal dat voor het eerst in 1957 gepubliceerd werd. Dit is de eerste Nederlandse vertaling. Het is een verhaal dat je beetpakt en meesleept. Je moet verder lezen ondanks de afstand die Angel om zich heen creëert, een afstand die je bijna voelt. Ik heb zelden zo'n personage ontmoet in een boek en voelde me zowel aangetrokken als afgestoten door haar gedrag. Maar dat maakt het boek ook zo aantrekkelijk. Je wil weten hoe het afloopt, komt ze zichzelf uiteindelijk tegen of houdt haar wereld ondanks alles stand?
Kortom, lezen dit boek. Het is betoverend, interessant, enerverend en pakkend. Wat wil een mens nog meer?

Wat een verrassing was dit boek over Angel, een schrijfster van pulpromans die maar niet begrijpt dat de critici haar niet heel serieus nemen. Een fantastische setting, een meeslepende verhaallijn en een personage dat je het liefst tegen zichzelf in bescherming wilt nemen. Dit boek was de grote ontdekking van mijn vakantiestapel en ik hoop dat er meer boeken van Elizabeth Taylor in Nederland gaan verschijnen.

Nu zie je misschien de naam van de schrijfster en denk je ‘Elizabeth Taylor’? Dé Elizabeth Taylor? Nee hoor, de schrijfster van ‘Angel’ is niet dezelfde als degene die je in gedachten hebt. De schrijfster van het boek heeft haar leven lang in de schaduw gestaan van de actrice en ‘Angel’ is oorspronkelijk in 1957 gepubliceerd in Engeland. Dit is de eerste Nederlandse vertaling.

Dat is ongelooflijk. ‘Angel’ is namelijk een prachtboek. Ik moest er echt even inkomen, want je merkt duidelijk dat het boek uit de vorige eeuw komt. Het taalgebruik is behoorlijk anders, maar het past zo goed bij het verhaal.

Angel zelf is totaal geen engel, wat een verschrikkelijk mens en je krijgt gedurende het lezen van dit boek echt een gruwelijke hekel aan haar. Maar, aan de andere kant krijg je ook medelijden met haar. Ik vond het vooral heftig dat ze zo ongelooflijk naar tegen de mensen in haar omgeving doet, maar ook bewonderenswaardig hoe zij in haar eigen kunnen geloofde.

Ik heb, tijdens het schrijven van deze recensie, het boek inmiddels meer dan een week geleden gelezen en nog komen de bijna haatgevoelens naar boven. Toch vond ik het zo bijzonder om te lezen dat ik het geweldig vond. Het feit dat we altijd lezen over zulke goede mensen die geweldige dingen doen, maakt dat dit een verfrissende afwisseling is. Elizabeth Taylor is echt een zeer ondergewaardeerde schrijfster die best die andere Elizabeth van haar troon mag stoten.

Ondanks dat ik moest wennen aan het taalgebruik in ‘Angel’, vond ik het echt een intrigerend en vooral heel erg melodramisch. Wat een prachtboek.

De vrouw die de prachtige cover siert lijkt inderdaad op het hoofdpersonage. Een krachtige vrouw, die recht op haar doel afgaat en zich door niemand de les laat lezen, hoewel…. Laat dat dan de verrassing zijn die de lezer zelf mag ontdekken. Op de cover staat een spetterend citaat van Hilary Mantel:
‘Elisabeth Taylor is een schrijfster van onberispelijke smaak, Angel is de koningin van de pulp’
Deze aanbeveling maakte me meer dan nieuwsgierig naar deze roman, geschreven door één van de vier ‘Britse Grandes Dames’, onlangs vermeld in een artikel in het NRC.*
Bij het horen van de naam Elizabeth Taylor denk je niet in de eerste plaats aan een auteur, maar aan de beroemde actrice. Door het dragen van deze naam werd auteur Elizabeth Taylor altijd beschouwd als ‘de andere’.
Het boek gaat over een vrouw die schrijfster wil worden. Nu is het zaak om de auteur en het hoofdpersonage niet met elkaar te verwarren. Niets wat Angel meemaakt lijkt op het rustige leven dat de auteur leidde. Zij schept Angel helemaal uit haar verbeelding. Dit personage deed in de jaren ‘50 van de vorige eeuw menig wenkbrauw fronsen vanwege de nogal onverbloemde stijl. Angel laat zich niet makkelijk ompraten, wat ze op papier heeft staan blijft zoals het is. Dit is zowel een zegen als een straf, want aan de ene kant wordt er heimelijk gesmuld van haar romans, maar er is ook forse kritiek op haar ‘verdorven’ romans.
Angel woont met haar moeder boven de kruidenierswinkel, waar haar moeder zich een slag in de rondte werkt om haar dochter naar een school voor middenstanders te kunnen sturen. Angel steekt thuis nooit de handen uit de mouwen, het zegt haar allemaal niets, ook haar tante Lottie kan haar gestolen worden. Deze tante werkt in het Paradise House en hoewel Angel dit landgoed nog nooit heeft gezien, wordt dit de plek die ze gebruikt voor haar verhalen. Elk detail dat ze opvangt over het leven in dat huis gebruikt ze om haar karakters vorm te geven. In haar hoofd is ze al schrijfster. De tegenstelling is enorm. Angel leest nooit, maar schept vanuit haar verbeelding een wereld die mijlenver van haar werkelijke omgeving afstaat. Haar moeder moet sappelen, zelfs tante Lottie draagt bij aan de kosten voor Angel’s school, hun huis ontbeert alle comfort.
Wanneer ze vijftien is simuleert ze een ziekte en schrijft in bed haar eerste roman.'
Ze beseft heel goed dat ze eigenlijk in haar eigen droomwereld leeft. Af en toe wordt ze wreed wakker geschud.
Angel stevent recht op haar doel af en gaat door met schrijven ondanks afwijzingen van uitgevers. Wanneer er dan toch iemand is die in haar schrijven gelooft, breekt er een tijd aan van euforie, als een femme fatale slaat ze alle goede raad in de wind en gaat volledig haar eigen gang.
Met één facet gaat het minder vlekkeloos, de liefde.
Hoe ze dit denkt op te lossen strookt helemaal met haar eigengereide karakter. Natuurlijk loopt ze iemand tegen het lijf, maar…, ja er is een maar en daar kan in de recensie niet zoveel over verteld worden.
Eerlijk gezegd kon ik me totaal niet identificeren met Angel, ik vind haar een anti-held. Maar juist daarom is dit verhaal zo bijzonder. De manier waarop er iedere keer weer een truc uit haar hoge hoed getoverd wordt om een situatie naar haar hand te zetten is zowel tragisch als verwonderlijk, soms zelfs zelf humoristisch. Ook Esmé en Nora, broer en zus, zorgen voor voldoende stof tot nadenken. Wat willen zij van haar en hoe pareert Angel haar zwakheden? Deze ménage à trois wordt geweldig goed uitgewerkt, met alle ingrediënten die nodig zijn voor een ‘pulproman’.
Liefde, jaloezie, homoseksualiteit met een vraagteken, bedrog, loyaliteit en drama.
Geniet van dit ogenschijnlijk oppervlakkig verhaal, het venijn zit in het prachtige taalgebruik en de manier waarop de lezer keer op keer op het verkeerde been gezet wordt. Een prachtig gespiegeld portret van een 'grande dame.'

‘Lees je veel, Angel?’
‘Nee, ik lees nooit.’
‘Maar waarom niet?’
‘Het interesseert me niet.’ (2016, 11)

Angels is een stuurs meisje van eenvoudige komaf. Haar moeder bestiert een een armoedig kruidenierswinkeltje in een kleine Engelse provinciestad aan het eind van de 19e eeuw. Op een landerige dag neemt Angel een besluit: ze gaat een boek schrijven. Dat tekent de rest van haar leven.

Angel wordt een beminde èn bespotte, maar in ieder geval excentrieke, romantische Edwardiaanse schrijfster.
Het grappige is dat zij eenheldin en een anti-heldin tegelijk is. Door veel mensen wordt zij verguisd en belachelijk gemaakt maar haar narcisme is zo groot dat zij dat totaal niet in de gaten heeft. Ze schrijft als een bezetene en verdient er rijkelijk aan. Ze krijgt uiteindelijk de man van haar dromen, en een dito vriendin, het landhuis dat zij kende omdat haar tante er werkte en zij zelf ook daartoe uitgenodigd werd.
Ze is onsympathiek en tegelijk roept zij onze bewondering op. Zij krijgt het allemaal voor elkaar: huis, geld, man, vriendin, kleren, huisdieren. Het succes is, zo laat Elizabeth Taylor ons weten, niet alleen aan mannen voorbehouden. Zonder dat het haar bedoeling is wordt Angel een soort boegbeeld voor de vroeg twintigste-eeuwse geslaagde vrouw.

In het begin staat ze je nog tegen, Angel, maar gaandeweg ga je van haar houden.
Haar einde is ontroerend.

Schrijfster Elizabeth Taylor werd haar hele leven verward met de beroemde actrice. Zij schrijft in een heerlijk Engelse stijl. Vlot, met humor, tongue-in-cheek, en met liefde ondanks alles voor haar hoofdpersoon.

Hilary Mantel en Sarah Waters moedigen ons, lezers, aan dit boek en ook het ander werk van Taylor te lezer. Wie ben ik om me daartegen te verzetten? Lees dit boek!

Laat ik beginnen met zeggen dat ik Angel een ontzettend vervelend mens vond. Ze is zo egoïstisch en arrogant. Andere mensen interesseren haar niet. Maar toch was het een boeiend verhaal om te lezen. Het is fascinerend dat Angel zo overtuigd is van haar eigen schrijverskunsten.

In dit boek leef je mee met Angel, vanaf dat haar eerste roman uitgebracht wordt totdat ze een oude vrouw is. Je leert haar door en door kennen. Ze schrijft over het leven van de aristocratie in Engeland. Zoals zij denkt dat de aristocratie leeft eigenlijk. Ze heeft een heel eigen kijk op de wereld en als er dingen gebeuren die daar niet bij passen negeert ze dat gewoon. Dat doet ze bijvoorbeeld ook met de Eerste Wereldoorlog. Als haar man besluit om als soldaat de oorlog in te gaan doet Angel alsof hij een paar weken op reis gaat. Ze leeft in haar eigen wereld en daar hebben maar weinig mensen toegang toe. Het is ook fascinerend om te lezen hoe haar omgeving op haar reageert. Soms afwijzend en soms bijna dwepend.

Dit boek is voor het eerst in Engeland in 1957 uitgegeven, maar dat is aan het verhaal niet te merken. Het verhaal wordt chronologisch verteld en dat maakt het makkelijk om te lezen. Dit verhaal voelt modern aan. Door de schrijfstijl ben ik benieuwd naar andere boeken van Elizabeth Taylor.

Snelle levering, boek zeer goed verpakt en in bijna nieuw staat.

Goede prijs kwalieit verhouding, hetgeen bij andere tweedehands verkopers helaas niet altijd het geval is.

Bedankt!

Goed boek, lezenswaard! Tot 31 januari zelfs voor lagere prijs verkrijgbaar bij/via uitgever.