Speelfilm - Austin Powers 01 Internat

In zijn genre, is dit echt een goeie film!!

Austin Powers wordt uitstekend neergezet door Myers

Lekkere flauwe humor, die ik wel kan waarderen!!

Niet iedereen zal de humor leuk vinden, maar ja, die mensen hebben dan pech!!

De Austin Powers-films zijn een parodie op de spionagefilms uit de jaren zestig, zoals James Bond en Matt Helm. Naast het parodiëren, bevatten de films veel elementen uit de jongerencultuur van de jaren zestig, 70 en 90, en bestaan ze spijtig genoeg verder voor een groot deel uit onderbroekenlol: de schuine grappen, dubbelzinnige namen en poep-en-pieshumor zijn niet van de lucht.
De films parodiëren het cliché van een mannelijke superspion die onweerstaanbaar is voor vrouwen, en ook geen moeite doet om ze tegen te houden. Daarnaast wordt er gebruikgemaakt van de Amerikaanse stereotypering over Britten, bijvoorbeeld dat ze slechte tanden hebben en fysiek lelijk zijn.
Er zijn zeer duidelijke verwijzingen in de Austin Powers-films aanwezig die verwijzen naar de eerste vijf Bond-films met Sean Connery. Enkele voorbeelden:
Uit Dr. No:De kledingsstijl van de slechterik Dr. Evil, als verwijzing naar Dr. No, de scène waarin Austin Powers en Felicity Shagwell uit de zee komen terwijl ze beiden een witte jaren 60-bikini dragen - als parodie op Ursula Andress als Honey Rider
De lopende band na het ontdooien van Austin Powers, als verwijzing naar de reinigingsprocedure van Bond en Honey
Uit Goldfinger: De schoengooiende Koreaan Random Task - als parodie op de bolhoed gooiende Oddjob.
Uit Thunderball:Het misdaadsyndicaat van Dr. Evil dat aan een lange grote tafel zit, en waarvan de slechteriken die slecht gepresteerd hebben, een voor een worden uitgeroeid; het ooglapje van No. 2, gebaseerd op Emilio Largo.
Uit You Only Live Twice: het uiterlijk, de stem en de motoriek van de slechterik Dr. Evil als directe verwijzing naar Ernst Stavro Blofeld; de holle, dode vulkaan waarin Dr. Evil graag zijn basis vestigt.
De namen van de vrouwelijke handlangers van Dr. Evil, bijvoorbeeld Allota Fagina als parodie op Honey Rider en Pussy Galore.

Terwijl deze eerste Austin Powers nog een beetje moeite doet - de Henchman- grappen zijn geweldig leuk, zijn de volgende delen een opeenvolging van onderbroekenlol en dus totaal niet mijn persoonlijke meug.
Maar als je daar plezier aan beleeft zal deze trilogie je zeker bevallen.