BACK-UP Brug in de tijd Hoe een ontmoeting alles in gang zette

Brug in de tijd is het 2e deel van de Back-Up serie. Na het lezen van het 1e deel, Zo wijd de wereld strekt, ben ik meteen gaan verder lezen in dit 2e deel. Ik wilde ontzettend graag weten hoe het verhaal verder ging.
Ik werd niet teleurgesteld, het was weer ontzettend spannend, met diverse plotwendingen.
Het is jammer dat het boek uitgelezen is, ook omdat er nog diverse onbeantwoorde vragen zijn. Maar gelukkig is het 3e deel in de maak. Ik kijk er naar uit!

Bert Holtes (1957) en Wop Sietsma (1957) hebben in 2018 hun debuut Back-up: Zo wijd de wereld strekt in eigen beheer uitgegeven. Ondertussen is deze vertaald in het Duits en Engels.
In 2020 brengen zij het langverwachte deel 2 uit, Back-up: Brug in de tijd.
Dit tweede deel gaat verder waar deel 1 is gestopt. Wanneer Hakon en een onbekende vrouw samen van de trap vallen in het Vredespaleis in Den Haag gebeuren er in de rest van de wereld op hetzelfde tijdstip verbazingwekkende dingen. Het heeft allemaal met elkaar en met Hakon en de onbekende vrouw te maken, de vraag is alleen wat.
De verwachtingen na het lezen van deel 1 waren zeer hoog en opnieuw hebben Holtes en Sietsma een meesterwerk geschreven.
De boekcovers zijn werkelijk schitterend en mooi op elkaar afgestemd.
Opnieuw lange hoofdstukken welke zijn onderverdeeld in sub-hoofdstukken.
De personages zijn goed uitgewerkt en het kost de lezer geen moeite zich in te leven in elk personage.
Ondanks het wachten op dit tweede deel zit je direct in het verhaal, het voelt alsof er maar 1week tijd tussen de boeken zit. Dit komt ook omdat het eerste deel nog altijd in je hoofd is blijven zitten.
De schrijvers hebben opnieuw een verhaal boordevol spanning, humor en ook romantiek geschreven.
Het plot blijft een vraagteken door het gehele boek, veel wendingen en zeer goed opgebouwd.
Al met al kun je dus zeggen dat het het wachten meer dan waard was en dat de hoge verwachtingen die je als lezer had na het lezen van deel 1 ruimschoots zijn overtroffen.
Eindigt het met dit tweede deel? Gelukkig niet, want net als met deel 1 blijf je als lezer opnieuw met vragen zitten en is het jammer dat het boek alweer uit gelezen is.
Ook nu weer zul je als lezer met ongeduld en hoge verwachtingen moeten wachten op deel 3.
Dus Bert Holtes en Wop Sietsma, kom maar op met het volgende deel!

Het is zeker raadzaam om eerst Back Up Zo wijd de wereld strekt te lezen, alvorens men met het vervolg Brug in de tijd begint. Dit is nodig omdat lezers anders snel het gevoel krijgen verdwaald te raken in de wereld van deze serie, de verhaallijn en de vele personages. Men moet ook van deze uitgebreide schrijfstijl houden. De hoofdstukken zijn net zoals zijn voorganger opgedeeld in kleinere stukken, en dit houdt het overzicht enigszins in de hand. Lezers worden ook gedwongen op te blijven letten vanwege de technische termen en de grote dosis sciencefiction die daarbij komt kijken. Er is ook geen balans tussen show and tell. Soms wordt het laten zien toch weer teleurgesteld, omdat het kort daarna toch weer wordt verteld. Ondanks dat blijkt ook nu weer dat Holtes&Sietsma enthousiaste vertellers zijn. Na een tijdje weten lezers alleen nog steeds niet waar het duo naartoe wil, en dat zorgt er tevens voor dat lezers door willen lezen. Het verhaal voelt na ruim driehonderd bladzijden verre van af, en dat mondt uit in een gevreesde cliffhanger. Een vervolg zal dan ook niet uitblijven.

Begin dit jaar las ik het eerste deel van <Back-up>, Zo wijd als de wereld strekt. Waar destijds geen
tekst stond op de achterflap, hebben de auteurs dat inmiddels wel aangepast voor de hernieuwde
druk van deel 1 en voor het tweede deel. Dat nodigt toch meer uit tot het lezen van de dikke pillen.
Ter voorbereiding op <Back-up>2, Brug in de tijd: Hoe een ontmoeting alles in gang zette heb ik de
laatste twee hoofdstukken, ca. 90 pagina’s van het eerste deel opnieuw gelezen.

Nadat Hakon Torstein Eriksson, directeur van United Nations Bureau of Investigation samen met zijn
team succesvol de internationale criminele organisatie Spider Web heeft opgerold, gaat hij met dit team naar Noorwegen. Zijn opa viert zijn 80e verjaardag en hij en oma hebben het gehele team GAIAS uitgenodigd om hen te leren kennen en te bedanken voor Hakons veilige terugkeer.

Vlak voor ze vertrekken uit Nederland, komt Hakon onzacht in aanvaring met een mooie vrouw. Ze tuimelen samen van de trap af en beiden zijn volledig van de kaart. Voordat ze een woord met elkaar kunnen wisselen, worden ze gescheiden.

Wat Hakon en de slimme Mexicaanse Nakawe niet weten, is dat dit ‘de ontmoeting is die alles in
gang zette.’ Vanaf dit moment wordt het boek geen politieke thriller, maar een reli-thriller zoals we
die kennen van o.a. Dan Brown. De elementen zijn aanwezig. Astronomie, slimme bollebozen,
artefacten, oude beschavingen, analoge geheime telefoons, de Paus en zelfs de president van de
Verenigde Staten. Er komen te veel mensen en groepen opdraven in o.a. de Pilarenzaal onder het
Pantheon in Rome, NASA’s Kennedy Space Center in Florida en het Witte Huis: de Rooms-Katholieke
Veiligheidsdienst, nonnen en monniken, de Joint Chiefs of Staff, CIA, Homeland Security. Gideon,
Esteban, Alejandro, Omie, Kiniawe, Sven, Professor Mirnat en Fake zijn een aantal namen naast de
voltallige GAIAS-ploeg. Het duizelde me gewoon. Wie was ook alweer wie?

Wat het vlot lezen van het verhaal ook bemoeilijkte, was dat elk hoofdstuk in vele subhoofdstukken was verdeeld, en elk subhoofdstuk ging over een andere persoon en/of situatie. Dit was voor mij ook een struikelpunt in het eerste deel.

In essentie bevat het verhaal wel goede reli-thrillerelementen, maar die elementen worden niet
verdiept. Er komen juist meer gebeurtenissen, artefacten en mensen bij waardoor de basis wordt
ondergesneeuwd. Ik wilde juist meer weten over het schip, de littekens en de connectie tussen
Hakon en Nakawe. Heel simpel dus. De gebeurtenissen werden steeds ongeloofwaardiger en het
boek werd uiteindelijk meer sci-fi/fantasy. Dat was jammer. Ik had meer van hetzelfde verwacht als
het eerste deel. Het begin en einde van <Back-up>1 waren erg goed en origineel. Maar het
middendeel zakte in. Het doet me geen plezier te schrijven dat het tweede deel van <Back-up>
nergens een hoogtepunt bereikt. Het ergste is nog dat geen enkel verhaal wordt afgerond. Daarvoor
moet je het derde deel lezen. Ik was erg gefrustreerd toen ik merkte dat na 333 pagina’s ik nog
steeds met allemaal vragen zat en slechts met één beantwoorde vraag.

Holtes & Sietsma kunnen schrijven, maar ze schrijven onnodig teveel erbij. Jammer, want het verhaal heeft potentie.Beide delen zijn in eigen beheer uitgegeven. Een goede redactieteam zou het overbodige hebben geschrapt.

Een magere 2 sterren voor dit boek dat ik ontevreden dicht sla.