Balkan Blues

Vier weken gaan ze samen op stap; in een kleine huurauto rijden ze door voormalig Joegoslavië. In elke plaats die ze aandoen en waar ze ook maar komen: overal zijn zichtbare en onzichtbare sporen van die oorlog, die woedde in de jaren 90 van de vorige eeuw aanwezig.
Vader en zoon zijn van elkaar vervreemd sinds de dood van Joke, de moeder van Nils, de vrouw van Dik. Ze zagen elkaar weinig, meden elkaar en als ze samen waren, kwam er zonder uitzondering ruzie van. Ze waren er desondanks van overtuigd dat een paar weken samen optrekken goed voor hen zou zijn en dat ze wellicht tot een gesprek konden komen. Misschien moesten ze elkaar maar eens goed de waarheid zeggen en samen dronken worden en dan gaan schelden of zo.
Van de luchthaven in Belgrado ging het in de rode Fiat Panda naar Bosnië-Herzegovina, waar Dik ooit kennis maakte met het Oostblok. De route ligt niet vast, ze zien wel; het enige is dat ze de auto over een maand weer in Split, de Kroatische havenstad, moeten inleveren. In die maand zijn vader en zoon zo vrij als een vogeltje; en dat komt mooi uit, want Dik houdt van vogels en loopt voortdurend te speuren. Net als ik trouwens in deze tijden, tijdens mijn supervroege (= wanneer er bijna niemand is) ochtendwandelingen in het park. Vader en zoon leren elkaars kant van het verhaal kennen. Beiden zijn getraumatiseerd door de vroege dood van Joke. Beiden wisten toen niet en nu nog steeds niet hoe met een dergelijk heftig emotionele situatie om te gaan. Langzaamaan proberen ze aan elkaar te vertellen hoe het hun de laatste twintig jaar is vergaan. En meer nog: hoe het hun hele leven is vergaan. Ieder heeft natuurlijk een eigen insteek in het leven van de ander. De zoon komt erachter dat zijn moeder ook niet zo’n makkelijke was, en dat zijn vader toch ook niet zo’n bruut is als hij altijd had gedacht.

Dit boek is geen roman; ik denk dat in een roman het verhaal wat meer uitgewerkt zou zijn, maar misschien ook niet. Ik zie het voordeel van fictie. Dit boek is een persoonlijk verslag van Nils Elzenga, journalist, een jongen die zijn moeder en eigenlijk ook zijn vader veel te vroeg verloor en wat dat voor een consequenties heeft voor zijn leven.

Eigenlijk kun je niet genoeg van dit soort autobiografische verhalen lezen. Het verzoent je een beetje met je eigen lot. Gedeelde smart is halve smart.

Wauw, ik heb al even niet meer zo'n heerlijke page-turner in handen gehad.

Als psycholoog, met specialisatie hechting en relaties, heb ik gesmuld van de confronterende dialogen tussen vader en zoon, en de bruut eerlijke beschouwingen van schrijver Nils over zijn excentrieke vader, zijn vrijgevochten, helaas al jong overleden, moeder - die we ook middels haar eigen dagboekfragmenten op intieme wijze leren kennen - de turbulente (open) relatie tussen die twee en de effecten die zijn opvoeding hebben gehad op zijn huidige functioneren. Daarbij toont Nils ook flink wat introspectie ten opzichte van zijn eigen houding, zijn geworstel met depressies (net zoals zijn vader) en zijn relatie met geliefden, waarmee het tot zijn grote frustratie maar niet wil lukken.

Het boek geeft daarmee een heel mooi inkijkje in een verstoorde hechtingsdynamiek tussen vader en (jong-)volwassen zoon; een dynamiek die gedurende de reis steeds emotioneel volwassener wordt. Startend bij wederzijdse muurtjes, irritatie, beschuldiging en onbegrip, naar een basis van openheid, compassie, humor, acceptatie en warmte. Dit alles beschreven aan de hand van een reis van 4 weken door de Balkan, waarbij we en passant ook nog getrakteerd worden op een boeiend omschreven oorlogsgeschiedenis en we via levendige sfeerbeelden door de landen meegenomen worden.

Ik heb het boek in één zitting van enkele uren, afwisselend met vochtige ogen, een warm hart en een lach doorgebracht. Kortom: een echte aanrader!!

Een bijzondere beschrijving van een reis van vader en zoon, verbonden, ontbonden en op deze reis weer verbonden door de herinneringen aan de grote liefde van vader, de moeder van de zoon, die veel te vroeg, in de pubertijd van de zoon, overleed. Een openhartig, prachtig geschreven (-ook de Balkan wordt en passant prachtig geschilderd-) verhaal van twee egels die hun stekels langzaam strijken. En daarbij een ontroerend portret van de vrouw/moeder. Een warm boek, scherp en geestig door de zoon geschreven. Hij slaagt er in niet alleen zijn vader maar ook zichzelf intelligent en eerlijk te portretteren. Hoewel zeer persoonlijk, toch zeker een aanrader voor alle lezers, vanwege de universele emoties tussen vaders en zonen...5 sterren wat mij betreft.

'Wat een (h)eerlijk, helder en prachtig geschreven boek over de relatie tussen vader en zoon, over verlies en de daarbij behorende blues en over de Balkan. Dit verhaal raakt je in het hart. Een absolute aanrader!'

Een boek dat je zo uit hebt omdat je gewoon verder wilt lezen!

Een prachtig en ontroerend familieverhaal. Over de emotionele onmacht van een zoon én zijn vader na het overlijden van zijn moeder. En over hoe intense, soms pijnlijke en soms hilarische, eerlijkheid de liefde tussen hen weer doet opbloeien. Met veel humor en een lesje geschiedenis ga je mee in hun zoektocht en op reis over de Balkan. Soms tranen met tuiten huilen, soms tranen van het lachen. Een inspiratie voor iedereen die ouders heeft.

Nils gaat met zijn vader Dik op reis door de Balkan in een grijs-rode Fiat Panda.
Het makkelijk leesbare, openhartige verhaal schetst een mooi beeld van enkele steden en dorpen in de Balkan, met hier en daar (voor de liefhebber) wat geschiedenis.
De ouder-kind relatie wordt op een prettige manier uitgediept door de gevoelens en gedachtes, van zowel Dik als Nils. Het is een eerlijk, soms schraal en gênant verhaal.
Zij vormden geen standaard gezin, maar de aandoenlijke herinneringen, schaamte, bevestiging, aandacht, maken het tot herkenbaar geheel voor elke ouder/kind.

Pracht verhaal.

Mooi, meeslepend boek over vader en zoon die op een reis in het voormalig Balkan gebied dichter tot elkaar komen. Soms met een lach, soms met een traan maar het boek pakt je van het begin tot het einde.

Geschreven bij Balkan Blues

Mooie combinatie van verhaallijnen over
traumaverwerking, een vader-zoon relatie maar ook een beetje coming of age verhaal, en dit tegen de achtergrond van een reisverhaal dat nu maar ook vroeger speelde