Begeerte heeft ons aangeraakt

Geschreven bij Begeerte Heeft Ons Aangeraakt

Het boek is een aanrader. Ik had een aantal niet zo positieve recensies gelezen en kreeg het boek later cadeau. Nu geef ik het zelf cadeau soms. Het is een bijzonder boek, omdat er verdriet in zit (over verlies en over het leven zelf), maar op de een of andere manier is het ook af en toe heel grappig. Die tegenstrijdigheid is herkenbaar. Daardoor raakt het.

Geschreven bij Begeerte Heeft Ons Aangeraakt

Ik weet niet waarom men zo lovend is. Chaotisch geschreven, de titel is misplaatst, niet om doorheen te komen, verhaallijn ontbreekt. Op een gegeven moment maar diagonaal gaan lezen om een moment te traceren dat het misschien ging boeien. Nee, voor mij een miskoop.

Veel hoofdstukken in dit boek heb ik met plezier en soms ook met een glimlach gelezen, door andere hoofdstukken raakte ik soms de draad van het verhaal even kwijt en moest persoonlijk met volledig aandacht even de linken leggen. Weer andere hoofdstukken heb ik met een ? gelezen en heb me daarbij afgevraagd of ze van enige toegevoegde waarde waren. Maar al met al is het een prima verhaal, met een denk ik uitstekend gekozen titel...

Geschreven bij Begeerte Heeft Ons Aangeraakt

"Begeerte heeft ons aangeraakt" (laatste regel uit het eerste couplet van 'de Internationale') heeft alles wat een goede roman voor mij moet hebben; prachtige zinnen, mooie gedachten, een verhaal dat boeit, humor, verschillende lagen. Te lekker om in één keer naar binnen te schrokken. Rustig aan van genieten. Klein hapje, goed proeven, even wachten, pas dan weer een hapje. Lekker lang over doen.
Schitterend debuut. Enige nadeel is dat de verwachtingen voor het volgende boek voor mij torenhoog zijn.

Geschreven bij Begeerte Heeft Ons Aangeraakt

Eindelijk weer eens een goed EN mooi geschreven boek. Het voerde me mee op de golven van het verhaal. Het geeft extra voldoening als je niet kan stoppen met lezen en de manier van schrijven is verfijnd en spannend. (waarom viel me dit zo op: na Begeerte heb ik "de 100-jarige man die uit het raam klom en verdween" gelezen; ook een ik-wil-blijven-lezen boek, maar zonder de voldoening van mooie zinnen en elegante verrassingen).

Geschreven bij Begeerte Heeft Ons Aangeraakt

Een heel boeiend verhaal met verrassende elementen, die boeien ook al zou je ze niet zomaar zelf onderzoeken. De verrassing zat in het midden. Daar werd ik vervreemd door de schrijfstijl die omsloeg.
Wat goed dat een werkelijk traumatische ramp in een dergelijk verhaal recht wordt gedaan.
Met dit einde, kan het een soort vervolg krijgen? Echt een boek om te verfilmen, producenten duik erop!
Een aanrader, doehetdan en wel nu.

Geschreven bij Begeerte Heeft Ons Aangeraakt

Terecht onderscheidden met de Selexyz Debuutprijs 2009. Ik vond het wel wat weg hebben van Joe Speedboot. Wonderlijke personages, een mooi liefdesverhaal. Het bleef mij langer bij dan de meeste boeken die ik de laatste tijd las.

Geschreven bij Begeerte heeft ons aangeraakt

“Als je ophoudt met zingen zal ik je alles vertellen”. Zo begint de debuutroman van Bert Natter. In de tien dagen die hij vervolgens beschrijft leren we Lucas Hunthgburth kennen, een man die in eerste instantie koel en ontheemd overkomt. De roman ontpopt zich echter tot een liefdesverhaal, met een climax die onvermijdelijk, maar daarom niet minder tragisch is.

Je kunt wel stellen dat ik het met dit boek rustig aan doe: na de eerste hoofdstukken ligt het boek al jaren verder ongelezen op een grote stapel. Het boek boeit me niet en dat heeft met de hoofdpersoon en de sfeer te maken. De hoofdpersoon is een afstandelijk, introvert persoon en de sfeer is ouderwets, beetje museum-achtig. Daar heb ik dus niets mee, ondanks dat ik vele jaren klavecimbel heb gestudeerd aan het conservatorium en het jaren lang een prachtig instrument vond. Nu niet meer, dus de inhoud van het boek spreekt me ook niet aan. De sfeer van elite, gegoede burgerij, oubollige tradities en smaken.
Een ander boek van Natter -over de liefde- vond ik fijnzinnig en goed geschreven, dus dit boek komt op mij ouderwets en statisch over. Het pakt niet, smaken verschillen!

De voorkant en de titel spraken mij direct aan. Het beeldend geschreven verhaal nam mij gemakkelijk mee in de wereld van Lucas. Verleden en heden wisselen elkaar af op een prettige manier. Het thema begeerte loopt als een rode draad door het boek. Het verhaal heeft soms wel heel vreemde uitspattingen, bijvoorbeeld het hoofdstuk "spruitiging" (titel wel weer leuk bedacht), waar ik de meerwaarde niet van zag.