Beter dan echt hoe games ons gelukkiger, slimmer en socialer maken

Misschien had ik verkeerde verwachtingen. Misschien is het de schrijfwijze. Of gewoon de omvang van het boek. Misschien ben ik (een gamer van het eerste uur) de doelgroep niet.

Hoe dan ook, ik heb me met veel moeite door dit boek heengeslagen. Had gehoopt op meer anekdotes, feitjes, studies, van 'echte' games. De focus ligt hier op (veelal offline) games voor niet-gamers. En voor deze doelgroep is het boek best interessant. Waaraan kunnen games bijdragen, hoe maak je een succesvolle mobile- of social-game, hoe ziet de toekomst van gaming er uit?

Op die vragen kun je een antwoord in het boek vinden. Inspirerend is het op dit vlak ook.

Maar zoals gezegd, wil je een leuk onderhoudend boek over de geschiedenis van succesvolle computerspellen, zoek dan verder.

Van jongs af aan heb ik adventure games als king’s quest en space quest gespeeld. Later kwamen daar ook simulatiespellen, zoals de sims en warcraft, en puzzelspellen bij. Maar ook met ouderwetse bordspellen kan ik me uren vermaken.

Dit boek van Jane McGonigal laat feilloos zien wat de aantrekkingskracht van spellen is en hoe deze aantrekkingskracht benut kan worden om onze werkelijke levens interessanter en gelukkiger te maken. Iedereen die een fascinatie met gaming heeft, of zich afvraagt waarom mensen in godsnaam zoveel tijd achter een beeldscherm (of rond een bordspel) doorbrengen, zou dit boek moeten lezen.

McGonical geeft aan hoe spelontwerpers psychologisch onderzoek naar geluk benutten om spelers zich betrokken en gelukkig te laten voelen. De technieken die zij in games gebruiken, kunnen echter ook prima ingezet worden in het dagelijkse leven. Van het leuker maken van huishoudelijke klusjes, het krijgen van een positieve instelling bij het overwinnen van ziekten en het versterken van sociale contacten, tot het gezamenlijke oplossen van (wereld)problemen.

Het is een boek dat je aan het denken zet. En dat je de potentie van spellen laat zien. Een ontwikkeling waar we middenin zitten en die geweldige kansen biedt. De vertaling is soms even wennen, en het boek bevat een zee aan voorbeelden en flink wat (Amerikaanse) herhaling, maar het is zeker aanrader om te lezen!

"Beter dan echt" Hoe games ons gelukkiger, slimmer en socialer maken is een heel interessant boek.

Jane McGonial vertelt de wetenschappelijk achterliggende gedachte achter o.a. waarom games ons gelukkig maken, de werkelijkheid opnieuw uitvinden en hoe extreem grote games de wereld kunnen veranderen.

Ik vond het persoonlijk erg leuk om te lezen omdat ik vroeger elk vrij uurtje na school benutte aan het spelen van spelletjes, vooral tetris, alleway, mario kart, pacman etc. in dit boek kun je lezen wat deze spelletjes zo verslavend maken en succesvol. maar ik begreep voordat ik dit boek las niet wat mensen er toe zet om 20 uur per dag world of warcraft te spelen en er ook nog maandelijks voor moet betalen. ook hier wordt verder op ingegaan. erg interessant.

zo kom je veel nieuwe dingen te weten.

wat ik ook leuk vind: in de inleiding staan statistieken hoeveel mensen in de wereld gamen en dan onderverdeeld in groepen.

Wel vond ik dat er erg langdradig en uitgebreid over bepaalde onderwerpen werd gesproken, veel werd herhaald. ik denk dat het met minder herhalen beter overkomt. en dat het boek zo wat compacter had kunnen zijn zodat het lekkerder wegleest. Dit boek kun je alleen maar lezen zonder herrie om je heen omdat je anders snel de draad van het verhaal kwijt bent. ook had het van mij wel in kleinere hoofdstukken gemogen. dit leest plezieriger.

Al met al vond ik dit een heel interessant boek waarin ik veel nieuwe dingen te weten ben gekomen. ik denk dat dit boek vooral bestemd is voor mensen die gamen, vroeger deden gamen of mensen die juist niet begrijpen wat de lol is van gamen.

Al voordat ik de inleiding uit heb, ben ik om. Mijn vertrekhouding op het gebied van gamen mag op zijn minst negatief genoemd worden. Ik zie er het nut niet van in en vind het een levenloze vorm van tijdverspilling. Wat een prestatie van de auteur dat ik al zo snel geprikkeld en nieuwsgierig word, meer wil weten over de mogelijkheden die het gamen biedt en ineens kansen zie die niet onbenut voorbij mogen gaan! Gamen komt in al zijn facetten aan de orde en Beter dan echt gaat nog veel verder dan dat. Het boek heeft een verrassend filosofische insteek en legio voorbeelden van de mogelijkheden van games komen aan de orde: van het beslechten van de generatiekloof tot het begerenswaardig maken van huishoudelijke klussen of zelfs het uitvoeren van een letterlijk levensreddende missie. Naast alle doemscenario’s over ons aller uitzichtloze toekomst, is Beter dan echt een boek dat positief stemt over de overigens zeer realistische en geloofwaardige alternatieven, waarbij voor gamers een belangrijke rol is weggelegd. Jammer dat de auteur zo veel pagina’s nodig meende te hebben om te boodschap over te brengen, want de helft had wat mij betreft ook kunnen volstaan.

Vanwege de ondertitel -hoe gaming de wereld verbetert- was ik al direct meer dan normaal geïnteresseerd in Jane McGonigal’s nieuwste boek “Beter dan echt”. Zou dit nu eindelijk een wetenschappelijk verantwoorde onderbouwing voor mijn voorliefde voor games?
Vanaf Pong (jaren 70) en Packman (jaren 80) ben ik een gamefanaat. De gameboys van mijn kinderen waren bij mij niet veilig en uit mijn pc-software verwijder ik rigoureus alle spelletjes, anders kom ik niet aan werken toe. Het enige dat ik mezelf tegenwoordig voorzichtig toesta is Wordfeud op de telefoon. Zou dit boek nu eindelijk argumenten geven waarmee ik onbeperkt gamen zou kunnen verantwoorden?

McGonigals boek leest als een trein. Het enige dat er op aan te merken is, is dat ze soms ontzettend uitgebreid herhaalt. In de helft minder woorden kan ze evenveel zeggen. Ze analyseert waarom we graag gamen, maar ook waarom we -in het algemeen- blij worden en waarom gamen dat proces stimuleert. Ze analyseert de spellen, brengt de onderdelen terug op niveau’s die ook in het dagelijks leven van toepassing kunnen zijn. Ze toont aan hoe coöperatieve acties het individu tot een beter functioneren brengen, maar ook een positief effect hebben op het succes van de hele groep. Dat alles onderbouwt ze met o.a. filosofische, sociologische en (neuro-)psychologische argumenten.
Het boek heeft een typisch Amerikaanse, super-optimistische ondertoon. In dat opzicht deed het me denken aan allerlei zelfhulp- en andere boeken van Amerikaanse schrijvers die ineens het licht hebben gezien en anderen daarin willen laten delen. Ook kwam het beeld van de Tell-Sell reclames naar voren: NU nóg groter, nóg beter, nóg mooier en dat allemaal voor nóg minder geld, dus koop het NU!
Juist het feit dat ik me helemaal in liet pakken door de tekst en het idee kreeg dat ik zelf ook het licht had gezien, maakte me argwanend. Mijn eerste review heb ik dan ook niet verzonden, maar terzijde gelegd. Na een kleine week overdenken, nog eens wat nalezen en weer overdenken, viel pas het kwartje: McGonigal doet alsof gamen beter voelt dan het echte leven, omdat ze het echte leven bagatelliseert. Het werkelijke leven is niet logisch. Soms kun je nog zo goed je best doen, maar lukt iets gewoon niet. In een spel gebeurt dat niet, daar is de beloning evenredig aan de inspanning. Bovendien geeft het echte leven echt resultaat, bij games kom je niet verder dan een virtuele werkelijkheid. Dat is ook het aantrekkelijke van een game. Want stel je voor dat je echt je leven zou kunnen verliezen, dan liep je hard weg van het gevaar. In een game ga je dat risico wel aan, je hebt toch niks te verliezen.

Ik denk dat het boek van McGonigal zeker de moeite waard is om een inzcht te krijgen in de processen bij het gamen. Enkele aspecten daaruit zouden tot op zekere hoogte ook toegepast kunnen worden in het werkelijke leven. Maar blijf kritisch: zo groots en meeslepend als McGonigal het maakt, zal het nooit kunnen worden. Gewoon omdat het juist niet echt is.

‘Beter dan echt’ is een energiek, enthousiast boek dat analyseert waarom gamen zo leuk is om te doen. In games verlies je steeds, maar toch wil je weer opnieuw een poging wagen. Het dood gaan is vaak zo grappig, dat je het spel gelijk nog een keer wil spelen. Zeer herkenbaar. De academische McGonigal vergelijkt taken uitvoeren binnen een game met het gewone werkende leven en vraagt zich af waarom het eerste meestal veel spannender en uitdagender is en meer voldoening geeft. Zo kun je binnen een game veel makkelijker flow bereiken dan in je werk. Er wordt gekeken hoe je games kunt gebruiken om geluk na te streven. Interessante onderwerpen die me erg aanspreken. De schrijfstijl is prettig, het leest als een trein en je wordt er enthousiast van (en wil gaan gamen!) maar McGonigal valt wat te veel in herhaling en delen zijn soms wat te uitgebreid door alle beschrijvingen van verschillende games om zaken toe te lichten.

‘Beter dan echt’ is een leuk en leerzaam boek. Het is niet zomaar een boek dat gaat over gaming. Jane McGonial legt uit hoe we games kunnen gebruiken om ons dagelijks leven te verbeteren. Games zijn namelijk systemen en systemen kom je overal in de samenleving tegen. Na het lezen van dit boek ga je deze systemen anders zien; je gaat je afvragen hoe je ze kunt verbeteren, veranderen, aanvullen en natuurlijk hoe je ze kunt ‘gamen’. Het is een goed geschreven boek en onder andere door de vele voorbeelden leest het erg plezierig.

McGonigal laat zien dat games veel meer zijn dan een spelletje op een manier die zowel voor ervaren gamers als leken interessant is.

Voor leken legt ze uit waarom games zo interessant zijn en welke potentie ze hebben om de wereld te verbeteren. Voor gamers is het boek interessant, omdat ze veel bekende en onbekendere games in verband brengt met jezelf verbeteren of het leven leuker maken.

Het boek is niet altijd overal even wetenschappelijk onderbouwd. Soms is het iets teveel technologie-optimisme. Maar als je daar overheen kunt lezen, is het een interessant boek. Verwacht geen diepgaande bewijzen voor haar ideeen, maar je krijgt wel inspiratie om zelf te zien waarom games ons leven verrijken.

Vanwege het toenemend belang van gamification is ons dagelijks leven is het boek zeer de moeite waard, ook als je nog nooit games hebt gespeeld.