Bewaring Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Bewaring

Leest lekker vlot weg, goed uitgewerkt verhaallijn met een verassend plot. Graham Norton beschrijft alles heel gedetailleerd. Het boek heeft 2 delen, in het 1e deel worden de personages aan ons voorgesteld en in het 2e deel wordt de spanning meer opgebouwd en raadsels ontrafeld. De karakters zijn erg goed uitgewerkt, net of je hun privé leven binnen wandelt en je meenemen naar het rustige dorpje Duneen met het idyllische landschap. Maar niets is wat het lijkt, de geheimen blijven een lange tijd goed bewaard met een verrassend einde.

Het slaperige dorpje Duneen in Ierland waar de zwaarlijvige brigadier Patrick James Collins, bij iedereen bekend als PJ alles onder controle heeft omdat er eigenlijk nooit iets gebeurt. Hij leidt een vrij saai bestaan met als hoogtepunt van de dag zijn maaltijden, totdat er stoffelijke resten bij een bouwplaats worden gevonden en iedereen gelijk op scherp staat. Bang dat hun goed bewaarde geheimen uit het verleden aan het licht komen. PJ leeft helemaal op, eindelijk een keer een serieuze zaak dan alleen het uitschrijven van een verkeersboete. Als het onderzoek naar de botten niks oplevert en de mensen in Cork hun belangstelling voor de zaak verliezen keert de rust in Duneen terug.

Tot een aantal maanden later er op een dag opeens weer iemand van de werklui bij PJ zijn auto aanklopt dat er weer botten opgegraven zijn, ditmaal kleine botjes. PJ zijn gebeden lijken te zijn verhoord en hij krijgt er weer zin in, er is tenslotte nog een onopgeloste zaak en met deze opgraving lijkt er een nieuwe moord te zijn gepleegd die ook opgelost moet worden. Langzaam komen de goed bewaarde geheimen naar boven waardoor de puzzelstukjes beetje bij beetje in elkaar vallen en het mysterieuze raadsel oplost, en de waarheid na 25 jaar eindelijk naar buiten komt.

Geschreven bij Bewaring

Dankzij The House of Books kreeg ik de kans om het debuut van Graham Norton te lezen.

Ik heb zo goed mogelijk mijn best gedaan om neutraal aan het verhaal te beginnen. Moeilijk, aangezien ik zot ben van Ierland

Veel mensen kennen Graham Norton al van zijn komedie programma op tv. Zelf heb ik dat programma echter nog niet gezien. Daardoor kon ik dit debuut (qua auteur) ook kritisch bekijken. Een debuut is altijd spannend. Is het goed? Voldoet het aan de verwachtingen?

Doordat het een ongecorrigeerd exemplaar is kom je natuurlijk ook nog enkele typfouten tegen. In de eerste hoofdstukken heb ik daar erg op gelet en deze ook grondig genoteerd. Naarmate het verhaal vorderde was ik me daar echter heel wat minder van bewust.

Het verhaal begint zoals altijd met een intro. Duneen is een klein dorp en Graham neemt in de eerste hoofdstukken dan ook de tijd om je de (hoofd)personages en het dorp voor te stellen. Tijdens dit proces (en het verdere boek) wisselt hij verleden en heden af om het verhaal een completer beeld te geven. Een mens is slechts wie hij nu is door zijn/haar verleden en dat is bij personages ook het geval. Al snel maken we ook kennis met PJ Collins, de brigadier van Duneen. Het wordt duidelijk dat we hem als een soort rode draad zullen gebruiken in dit boek.

Het tempo waarin alles uitgelegd wordt ligt hoog. Maar… niet te hoog waardoor het toch heel aangenaam blijft om verder te lezen. Zelf vind ik dit altijd een valkuil. Wat moet je vertellen en waar kan of moet je nog even mee wachten? Graham Norton laat zien dat hij deze balans perfect weet respecteren.

Wanneer het verhaal echt op gang komt bij het vinden van het lijk blijven we geheimen ontdekken. Zelfs bij personages waarvan je dacht alles al te weten. Sommige geheimen zijn cliché, andere dan weer onverwacht. Door deze mix blijft het verhaal boeiend en wou ik het boek echt niet meer weg leggen.

De manier waarop Graham zijn personages beschrijft zorgt ervoor dat je het gevoel hebt alsof je hen echt kent. Als je mij nu in dit Duneen zet weet ik perfect waar en bij wie ik moet zijn voor bijvoorbeeld roddels of dagelijkse boodschappen. Net daardoor kan het verhaal je echt verrassen. Ieder geheim dat je ontdekt doet je beseffen hoe slecht je deze mensen/personages écht kent. Doordat dit mooi aanleunt bij de realiteit raakt dit je ook echt. Je beseft plots dat je inderdaad niet weet hoe je buren zich voelen of wat ze verbergen.

En dan komt natuurlijk nog de grootste vraag aan de beurt. Wie is het lijk en hoe is die daar gekomen? Doorheen de geheimen van de bewoners van Duneen leer je alle geheimen van Duneen kennen en probeer je samen met brigadier Collins dit mysterie op te lossen. Geloof me als ik zeg dat je het niet meteen bij het rechte eind zult hebben. Zelf had ik het einde niet kunnen voorspellen. Ik heb enkele keren gedacht dat ik het had opgelost maar niets was minder waar. Mensen waarvan ik dacht dat ze iets fout hadden gedaan bleken slachtoffers te zijn of gewoon “toevallige” passanten.

Doordat Graham kiest voor verschillende hoogtepunten en spannende momenten begon ik bang te worden dat er op het einde niet genoeg spanning zou overblijven voor de finale climax. Maar doordat het zo’n realistische personages zijn gebeurt dit niet. De spanning is er tot en met het laatste moment.

Dit debuut is, voor mij, absoluut geslaagd. Als Graham Norton nog boeken schrijft zal ik ze zeker lezen.

Geschreven bij Bewaring

Toen ik hoorde dat Graham Norton een boek had geschreven, wist ik dat ik het wilde lezen. Ook nog een een whodunit, bij uitstek mijn favoriete genre. Ik hoopte op een Christie sfeer met een vleugje humor. Maar zou het nog wel spannend zijn of zou de lolligheid de overhand nemen? Ik kon niet wachten en was dus zeer verheugd dat ik het voor de releasedatum al mocht lezen.

Ik ben niet teleurgesteld, integendeel. Ik heb genoten.
Is het spannend? Valt wel mee. Ik heb al duizenden crime verhalen gelezen en gezien, en ben - net als de meeste liefhebbers - wel wat gewend.
Is het plot zo ingenieus? Nee, het zit goed in elkaar, dat zeker, maar het is niet dat je van de bank valt van verbazing.
Is het supergrappig? Nee, goddank niet.
Is het verrassend? Och, valt wel mee.
Wat is het dan? 5 sterren benadert nog niet eens hoezeer ik van dit boek genoten heb.
Het is zijn verhaaltrend. Norton vertelt je het verhaal alsof je erbij bent. Je ziet de mensen voor je. Hij pompt ze vol vlees en bloed. In een zin begrijp je helemaal waar je bent en hoe het voelt, ruikt en eruit ziet. De mensen, de omgeving, de sfeer van het stadje: echt alles komt tot leven.

Hoe doet hij het? Norton vertelt tot in detail wat de mensen denken en voelen. Hij is alle zintuigen tegelijkertijd. Dat haalt heel vaak de vaart uit een verhaal, maar dat is hier helemaal niet erg. De sfeer is hier bepalend. Je nieuwsgierigheid wordt gewekt door die details. Het boek is in no time uit ook al leest het bijna loom. Je woont een weekend lang in een stadje waarin niets gebeurt en waar nog nooit iets is gebeurd. Of toch wel?

Natuurlijk wel. Juist als het verhaal begint, lijkt het stadje te ontwaken. Precies op het juiste tempo zodat je overal van kunt genieten.

Ik ga echt geen spoilers geven. Wees niet bang. Dit boek kan het best geconsumeerd worden als je niets over het plot weet. Lees het boek en laat het mysterie zichzelf aan je ontrafelen.

Hoezeer ik ook heb genoten, ik hoop niet dat iedereen deze schrijfstijl nu gaat overnemen. Norton wisselt namelijk om de haverklap van perspectief. Dat kan letterlijk wisselen bij het overhandigen van een kopje thee. Dus: persoon a schenkt het in en we weten wat hij/zij denkt en voelt. Als persoon b het kopje thee aanneemt dan weten we hoe de thee warm aanvoelt in die handen. In diezelfde scene is nog iemand aanwezig en die neemt het perspectief mee als hij opstaat. En om een verhaal dan nog interessant te houden, en dit zelfs tot een pluspunt te maken; daarvoor moet je grandioos goed kunnen vertellen. En dat kan Norton.

Hij pakt de rust in het boek en verlaat vaak de rode lijn om een personage helemaal goed neer te zetten. Ook hier geldt voor mij: ik heb genoten maar hoop niet dat iedereen dat ineens gaat doen. Je moet dit kunnen. Je moet de gave van het vertellen tot in de puntjes beheersen. En die gave bezit Norton als geen ander.

Het lijkt alsof hij debutantenfouten tot kunst heeft verheven. Alsof hij zegt: ik vertel het verhaal precies zoals ik dat wil en houd me niet aan allerlei heersende conventies. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat de critici gaan zeggen over dit boek. Vallen ze over de zogenaamde beginnersfouten of zien ze dat het hier juist geweldig tot zijn recht komt en dat Norton iedereen de loef afsteekt?

Geen literatuur, maar gewoon een heerlijk boek om te lezen. Een prima debuut voor Graham Norton. Een kleine gemeenschap wordt opgeschrikt door de vondst van een skelet. De verdachtmakingen zijn niet van de lucht. Graham weet zijn karakters heerlijk neer te zetten, zoals je dat van deze Engelse talkshowhost ook verwacht.

Geschreven bij Bewaring

Dit boek bestaat uit twee delen: de ontdekking van de botten en het onderzoek dat er mee gepaard gaat en het tweede deel dat om nog een verschrikkelijke ontdekking gaat. Hier ga ik niet verder op in omwille van het spoilergevaar en de lezer moet dit beslist zelf ontdekken.
Zoals iedereen Graham Norton wel kent zou je denken dat dit om een luchtige roman gaat maar niets is minder waar. Met dit boek leer je een totaal andere Graham kennen dan die we gewoon zijn van in zijn talkshows en zijn tricks. Hij verstaat de kunst om een boek te schrijven en waar hij de menselijke kanten laat zien van verschillende personages. Hij beschrijft heel goed de hoofdpersonages, wie wie is en wat voor status ze hebben in het dorp. Dit gepaard gaand met de flashbacks uit hun verleden. Graham heeft ook veel oog voor detail, niet alleen wat de personages betreft maar ook dingen die zich in de omtrek afspelen.
In het begin bemerk je hier en daar zijn humor maar dat vermindert toch in het verhaal. Van lachen is er geen sprake in dit boek, het is veeleer donker en mysterieus. Oude wonden die worden opengereten en waarvan sommigen dachten dat ze het verleden achter zich hadden gelaten maar die nu in alle hevigheid weer de kop opsteken.
De hoofdstukken worden afgewisseld door de verscheidene personages en hoe het onderzoek verder loopt. Je krijgt een kijk hoe het er met iedereen aan toe gaat en hoe PJ zich een weg probeert te banen om tot een eindresultaat te komen.
Het is heel ontroerend te lezen hoe Graham PJ schetst: een lieve man van drieënvijftig die hunkert naar een beetje genegenheid en die enorm worstelt met zijn obesitas. Die zo zijn best doet om erbij te horen. Hij geeft als het ware een boodschap mee in dit boek: dat ‘dikke’ mensen ook gevoelens hebben en waar niet iedereen bij stil staat!
Het is een verhaal dat gaat over een verloren liefde, een half leven dat verkwist is zonder er iets mee te doen. Gevoelens die al die jaren zijn onderdrukt en waar ze nu mee moeten leren omgaan. Diepe emoties en met momenten triest om te lezen hoe sommige levens niet ten volle benut zijn geweest. Eenzaamheid, liefde en verdriet zijn in dit verhaal wel de belangrijkste gevoelens die aan bod komen. Hoe het verleden de mensen geraakt heeft nu het mysterie wordt opgehelderd.
Dit verhaal houdt je in de ban van het begin tot aan het einde, het is moeilijk opzij te leggen en het voelt alsof je daar ter plaatse alles meebeleeft. Ik hoop dat Graham een vervolgverhaal gaat schrijven met de aimabele PJ.
Een prachtige en aangename roman met een mysterie waar de auteur zeer trots op mag zijn! Ik geef dit boek 4 sterren ****

Geschreven bij Bewaring

Persoonlijk heb ik enorm genoten van dit boek. Het komt op mij over als een oude detective, in de stijl van Midsomer Murders series en Agatha Christie boeken. Ik had sterk het gevoel meegenomen te worden in intriges, roddel en achterklap van het Ierse dorp waar dit verhaal zich afspeelt. Voelde mee met de geheimen die mensen zolang bij zich kunnen houden totdat ze er zelf aan onder doorgaan.
“Er hing een dichte, vochtige mist in de lucht en de horizon ging verloren achter de verschillende tinten grijs die de hemel en de zee vervaagden tot een groot, vlekkering schilderdoek.”
Het boek bevat twee delen. Beide delen bevatten 14 hoofdstukken. De schrijfstijl komt soepel op mij over en leest ontspannen. Het verhaal is in zijn geheel zeer sfeer omschrijvend. Beeld scheppend is waar Graham Norton een absoluut talent voor heeft. Ergens doet het verhaal mij ook voorkomen als een detective noir, wellicht iets zachter maar het gaat zeker die kant op. Het boek is dan ook heerlijk om te lezen op een donkere regenachtige avond.
“Een donkere schaduw verplaatste zich langzaam voor de zwarte belijning van de heg.”
In deel twee komen er steeds meer intriges bij en ontstaan er meerder verhaallijnen. Je komt er stukje bij beetje achter wat de personages in het verhaal meegemaakt hebben en wat hen beweegt. Tot op het laatst blijf je af vragen wat er precies gebeurd is, hoe de vork in de steel zit met uiteindelijk een verrassend maar bevredigend eind.

Geschreven bij Bewaring

Wat een heerlijk boek is dit en ik hoop dat Graham het niet bij dit boek laat, maar dat hij blijft schrijven, want hij schrijft geweldig. Ik heb echt genoten van het boek.
Je wordt gelijk meegezogen in dit boek, je wilt door blijven lezen, weten hoe het verder gaat. Anderzijds wil je tegen het eind nog geen afscheid nemen van Duneen en zijn bijzondere en aparte bewoners. Je gaat van ze houden, ook van diegenen die het eigenlijk niet verdienen, voor anderen krijg je weer respect. Ook ga je van de brigadier houden om wie hij is. Eerlijk gezegd heb ik expres een dag langer met het boek gedaan, zodat ik nog een dagje van het boek kon genieten.
Er zitten een paar leuke grapjes voor de oplettende lezer in het verhaal verwerkt. Verder komt de Engelse humor hier zeker aan bod, maar ook de spanning, je leeft mee met de bewoners en raakt bij tijd en wijle ontroerd, andere momenten wordt je boos op sommige mensen.
Graham heeft een heerlijke schrijfstijl; het boek leest als een trein zonder vertragingen.
Het verhaal is goed opgebouwd, spannend tot het laatste moment. Je leert het dorp en haar inwoners kennen met hun soms vreemde gewoontes, hun geheimen, hun ellende, hun jaloezie en twisten. Ondertussen wordt de spanning opgebouwd met een verrassend eind als gevolg, want de plot zie je niet aankomen, je verwacht bepaalde dingen niet.
De cover en de titel passen echt bij het boek. De cover geeft al aan waar het boek over gaat, wat er in voor kan komen.

ik vond het wel een interessant boek.
goede opbouw en langzaam maar zeker ontwikkeld het verhaal zich op een mooie manier.
de uiteindelijke afloop was verrassend.
ik heb er wel van genoten.

Geschreven bij Bewaring

‘Het was een algemeen geaccepteerd feit onder de inwoners van Duneen: mocht er ooit een misdaad gepleegd worden in het dorp en mocht brigadier Collins er in slagen de verdachte aan te houden, dan was de kans uiterst klein dat de arrestatie zou plaatsvinden na een achtervolging te voet’.

De openingszin van het heerlijke debuut van Graham Norton! Graham is bekend geworden als host van zijn talkshow ‘The Graham Norton Show’. In deze show staan mensen, trends, verhalen en aspecten uit de wereld van glitter en glamour die Graham het meest interesseren centraal. Grappig, ongedwongen, gezellig en open. Het verbaast me iedere keer weer wat Graham hoe zijn beroemde sterren weet te verleiden om ontspannen plaats te nemen op de bank en over te komen als gewone mensen die je zou kunnen tegenkomen in de supermarkt. De mediatraining lijkt over boord gegooid te worden, zelfs door de grote Amerikaanse gasten. Een knappe prestatie van de Ierse komiek!

Voor de achtergrond van zijn schrijfdebuut, heeft Graham gekozen voor een klein, pittoresk Iers dorpje; hij is teruggegaan naar zijn ‘roots’. Op het Ierse platteland, in Duneen, gebeurt nooit iets opmerkelijks. Het leven kabbelt voort en de mensen leven hun leven.

Dan wordt een stoffelijk overschot gevonden tijdens opgravingen op een bouwplaats in het dorp. Het ligt er al behoorlijk lang, dus het geheim is goed bewaard gebleven. PJ Collins, de enige politieagent van Duneen (wiens grootste uitdaging tot dan toe is geweest het in goede banen leiden van de jaarlijkse braderie in het dorp) is nu de aangewezen persoon om dit mysterie te ontrafelen, alle losse eindjes bij elkaar moet zien te knopen en die de waarheid aan het licht moet brengen.

Als fervent thrillerliefhebber ben ik wel wat gewend. ‘Bewaring’ van Graham Norton is voor zijn genre een braaf boek. Niet heel spannend, best grappig, heerlijk kneuterig en af en toe verrassend. Een goede whodunit waarbij je als lezer lang blijft raden en blijft wikken en wegen. Graham heeft een mooie manier van vertellen; hij leert je de personages kennen door afwisselend vanuit verschillende dorpsleden te schrijven. Bijvoorbeeld de opgraving beleef je eerst vanuit brigadier Collins en daarna vanuit de dame die brigadier Collins dacht te zien in een flits vanuit de verte. De verhaalstijl is beeldend. Graham zorgt ervoor dat je het dorp voor je ziet en de mensen die hierin leven. Je ziet jezelf er rond lopen.

Een heerlijk boek en zeker heel knap voor een debuut! Als ‘Bewaring’ het eerste boek is van Graham Norton, hoop ik met heel mijn hart dat het niet het laatste boek zal zijn. Het smaakt naar meer! En natuurlijk mag Brigadier PJ Collins dan niet ontbreken!

Geschreven bij Bewaring

"Het was een algemeen geaccepteerd feit onder de inwoners van Duneen: mocht er ooit een misdaad gepleegd worden in het dorp en mocht brigadier Collins erin slagen de verdachte aan te houden, dan was de kans uiterst klein dat de arrestatie zou plaatsvinden na een achtervolging te voet."

En met deze opening zet Norton meteen de toon voor het boek. PJ Collins is namelijk een eenzame, zwaarlijvige man. De inwoners van Duneen mogen hem graag, maar hij heeft het gevoel dat ze soms ook een beetje om hem en zijn functie moeten lachen. In het rustige dorpje is er voor de agent weinig meer te doen dan zijn dagelijkse rondje te rijden, de administratie bij te houden en de enorme maaltijden te verorberen die zijn huishoudster drie maal daags voor hem klaar maakt. Maar dan komen de medewerkers van de nabijgelegen bouwplaats bij hem langs. Ze hebben iets gevonden bij het graven en het lijkt op menselijke resten. PJ is uitgelaten, eindelijk iets waar hij zijn hart en ziel in kan storten. Samen met Hoofdinspecteur Dunne komt hij al snel op het spoor van een verdwijningszaak van zo'n twintig jaar ervoor, waarbij twee dames vochten om één man en de man vertrok naar Londen, zonder ooit meer iets van zich te laten horen...

Heel ingetogen, charmant en tragikomisch, schrijft Norton over het drama dat zich afspeelt in Duneen. Over de geheimen die zo lang verborgen zijn gebleven en die PJ langzaam weet te ontrafelen. Waarbij PJ ook nog eens een prachtige persoonlijke ontwikkeling doormaakt. Geen grappen en grollen zoals in The Graham Norton Show, maar karakteromschrijvingen die hier en daar een glimlach op je gezicht toveren. Geen schokkende thriller effecten die je op het puntje van je stoel houden, maar een gezellige detective met dramatische elementen. Perfect voor regenachtige dagen. Yup, Norton is een blijvertje in de boekenkast! Kom maar op met die volgende roman!

The House of Books bedankt voor het recensie-exemplaar.