Bezoek van de knokploeg N.v.t.

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Egan heeft een opmerkelijk boek geschreven. In een stoet van bizarre hyperactieve en interactieve mensen presenteert ze met humor een verhaal. Voorbeeld van bizar ; je neefje de smaak van goudschilfers in je koffie leren waarderen. In een zin : dit boek is de "Buddenbrooks"van 2011. En : je valt ervoor of je legt het na twee hoofdstukken weg. Knap is wel elk hoofdtuk is een apart verhaal en toch weer niet .Samenvatting/omschrijving van bol.com is adequaat.

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Ik begon dit boek puur te lezen omdat het voor handen was en ik ooit online had gelezen dat het zo briljant was. Gelijk op pagina één kwam ik erachter dat dit echt niet mijn genre was. En gelijk vanaf pagina één was ik verkocht en kon ik niet stoppen met lezen. Ik ben een langzame lezer, maar had het in drie dagen uit. Fantastisch geschreven. Het boek leest als een serie korte verhalen die samen een roman vormen over een groep mensen in de muziekbusiness. Ondanks het groot aantal hoofdpersonen en perspectieven, weet Egan iedereen een eigen stem te geven en samenhang aan te brengen.

Het enige minpunt is dat Egan soms teveel haar best doet om voor ieder hoofdstuk een andere vorm te vinden waardoor ik minstens twee hoofdstukken (één in de tweede persoon geschreven en één als artikel) gekunsteld aan vond doen.

Elk hoofdstuk in dit boek geeft de verhaallijn weer vanuit een ander personage, en vaak ook in een andere tijd. Uiteindelijk heeft iedereen een relatie met elkaar en komen de vooruitkijkjes in het ene hoofdstuk, terug als de belangrijkste ontwikklingen in een ander hoofdstuk. De avonturen van La Doll, met de generaal, en de hete olie, zijn hilarisch! In het begin wat hallucinerend, daarom ben ik aan het eind van het boek gewoon weer overnieuw begonnen. Met dan ook het aha-effect van informatie die je bij de eerste lezing glad had gemist.

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Leuk en interessant boek met door elkaar lopende verhalen die zijdelings iets met elkaar te maken hebben. Jennifer Egan is een goede vertelster en het boek leest makkelijk, maar niet te makkelijk weg.

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Leuk boek, wel veel verschillende personages en perspectief wijzigingen

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Je moet het snel achter elkaar doorlezen anders snap je er niets meer van

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Verwarrend en slecht te volgen verhaal. Niet echt boeiend.

spannend boek

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Inderdaad, zoals reviewer 2 aangeeft: dit boek is alle hemelen ingeprezen door een aantal dagbladrecensenten en het wil mij maar niet goed duidelijk worden waarom. Van een plotontwikkeling in de klassieke zin is hier nauwelijks sprake. In het Engels zegt men het zo mooi: the story drags on and on and on.... Je vraagt je als lezer voortdurend af: waar wil deze lieve schrijfster in 's hemels naam toch heen met dit werk. Passages die, verondersteld, grappig bedoeld zijn (zie bvb in hoofdstuk zes het verhaal over de vis in krantenpapier gewikkeld), deden mij alleen maar geeuwen. Heel pijnlijk allemaal. Er heerst een 'would-be kafkaesque sfeer, doorheen deze roman, maar de auteur mist ten enen male de overtuigingskracht en de stijlvirtuositeit van Franz K. Ik ben tot hoofdstuk 6 gekomen en heb het boek toen met een vermoeid gebaar terzijde gelegd. Jammer; zonde van mijn tijd en mijn geld. Het dubieuze niveau van dit boek viel me des te meer op nadat ik de (m.i.) voortreffelijke, ongelooflijk knap opgebouwde en volmaakt geïnspireerde romans van Paolo Giordano ('De eenzaamheid van de priemgetallen) en van Gustaaf Peek ('Ik was Amerika') had gelezen. Meesterwerkjes, allebei, wat mij betreft. Maar ik besef zeer wel dat misschien aardig wat lezers het volstrekt oneens met mij zullen zijn. So be it!

Geschreven bij Bezoek van de knokploeg

Het hoofdstuk met de Powerpoint presentatie is zo goed als onleesbaar door het wazige en kleine lettertype. Je kan het bovendien niet vergroten door te "vegen". Literatuurkenners prijzen dit boek de hemel in, ik heb mijn twijfels of het grote publiek de fragmentaire aanpak wel zal lusten. Eigenlijk moet je het boek zeker tweemaal lezen.