Bidden wij voor Owen Meany

Geschreven bij Bidden Wij Voor Owen Meany

Een kunstig geschreven boek, over veel meer dan alleen maar een honkbal en de dood van een moeder. John Irving weet op verhalende wijze een vriendschap in beeld te brengen tussen twee bijzondere mensen. Terugblikkend op zijn jeugd, vertelt hoofdpersoon John hoe de vriendschap met Owen Meany zich ontwikkelt. Opvallende en minder opvallende gebeurtenissen lijken aan te geven dat er iets bijzonders aan de hand is met Owen, en hij weet zelf al precies wat dat is: zijn leven heeft een heel speciale bedoeling. Wat die bedoeling is, wordt langzaam duidelijker voor de lezer, maar als het verhaal zijn ontknoping nadert, blijkt hoe kunstig John Irving de verschillende verhaallijnen bij elkaar laat komen en hoe nauwkeurig de voortekenen uiteindelijk zijn.

Soms is het even doorbijten in dit dikke boek, want hoewel de beslommeringen van John met betrekking tot verschillende kerkgenootschappen en de Amerikaanse politiek mede kleur geven aan het verhaal, zorgen ze er soms wel voor dat het wat saai dreigt te worden. Bovendien wordt dit goedgemaakt door de komische beschrijving van Owen en de situaties waar hij soms in terecht komt. Alles bij elkaar genomen is dit boek echter zeker een aanrader voor iemand die geprikkeld wil worden om na te denken over levensdoelen, wonderen en geloof.

Geschreven bij Bidden Wij Voor Owen Meany

Ik ben een atheïst en dit boek is, zeker in het begin, dan even moeilijk te lezen. De schrijfstijl van Irving weet je echter op een manier te boeien dat het je dwingt verder te lezen. Na alle beschrijvingen over het geloof, passages uit de bijbel die worden opgezegd leer je verder te kijken naar het wonder van het geloof. Het wonder dat het geloof is dat mensen geloven in het geloof en het wonder dat je laat geloven in het geloof.

Dit is het tweede boek dat ik heb gelezen van Irving. Het eerste boek was "De wereld volgens Garp" en het thema was daarin duidelijk seksualiteit. Het thema in dit boek is het wonder van het geloof en de Vietnam oorlog loopt er als een rode draad doorheen. Het gaat ook vriendschap en er is in dit boek juist een grote afwezigheid van seksualiteit. Ik moest het even opzoeken, nadat ik het had uitgelezen, of Irving eigenlijk zelf gelovig is. In Garp kwam er niets over het geloof in voor en in dit boek gaat het er alleen maar over. Het blijkt dat Irving dit boek heeft geschreven terwijl hij zich afvroeg wat er voor hem nodig zou zijn geweest om te geloven in iets. Hij is dus zelf niet gelovig maar als hij iemand als Owen Meany was tegengekomen dan was hij wel gelovig geworden waarschijnlijk.

Als je het boek leest begrijp je het. Ik vind het boek nergens afdwalen, de schrijfstijl van Irving is bedwelmend mooi, het blijft altijd in hetzelfde rustige ritme. Het neemt je mee naar een andere wereld terwijl het toch dichtbij blijft. Het had over jezelf kunnen gaan en je familie maar door de ogen van een ander. Dat is de kracht van Irving, het blijven normale mensen, juist door die 'saaie' stukken in hun leven, dat maakt de boeken zo compleet aanvoelen.

Owen Meany is prachtig, een bijbel op zichzelf. Het gaat over engelen en handen en de juiste oefeningen oefenen.

Ik las dit boek soms in een restaurantje en ik kon me niet inhouden met hardop te lachen. Er zitten briljante satirische stukken in. Owen Meany met zijn 'wijsheid' kan irritant overkomen maar als je er om weet te lachen is het het meest grappige boek, zelfs als je weet dat het allemaal zo gemeend is.

Geschreven bij Bidden Wij Voor Owen Meany

Lijvige roman over de levens van twee bevriende jongens, Owen en John, in New Hampshire in de tweede helft van de vorige eeuw. De één, John, is de zoon van een ongehuwde moeder en een onbekende vader en de ander, Owen, is de hoogintelligente zoon van twee onnozele ouders die hun zoon vertellen dat hij “onbevlekt ontvangen” is “net als Jezus”. Als gevolg van deze mededeling ontwikkelt Owen de overtuiging dat hij een werktuig is in de handen van God. Zijn rotsvaste geloof in predestinatie zal zijn levensloop definitief bepalen.
Zoals alle romans van Irving verrukkelijk om te lezen vanwege de fantastische stijl en de soms licht sarcastische toon. Een moedig boek ook dat veel stof geeft tot nadenken.

Prachtig en ontroerend boek, aan het eind valt alles op een huiveringwekkende manier in elkaar. Een boek dat blijft nazinderen.

Het lijkt misschien wel een saai boek door de vele aantal pagina’s, maar het is een zeer leuk boek! Alleen veel denkwerk op sommige momenten maar toch is dit boek de moeite waard!

Goed opgebouwd werk met daarin verweven kritiek op Amerikaanse geschiedenis en maatschappij.

Geschreven bij Bidden wij voor Owen Meany

Lijvige roman over de levens van twee bevriende jongens, Owen en John, in New Hampshire in de tweede helft van de vorige eeuw. De één, John, is de zoon van een ongehuwde moeder en een onbekende vader en de ander, Owen, is de hoogintelligente zoon van twee onnozele ouders die hun zoon vertellen dat hij “onbevlekt ontvangen” is “net als Jezus”. Als gevolg van deze mededeling ontwikkelt Owen de overtuiging dat hij een werktuig is in de handen van God. Zijn rotsvaste geloof in predestinatie zal zijn levensloop definitief bepalen.
Zoals alle romans van Irving verrukkelijk om te lezen vanwege de fantastische stijl en de soms licht sarcastische toon. Een moedig boek ook dat veel stof geeft tot nadenken. Annelies leijdeckers.

Geschreven bij Bidden wij voor Owen Meany

Menig boek van Irving heb ik verslonden; "de wereld volgens Garp", de regels vh ciderhuis", "Hotel New Hampshire", "Tot ik jou vind" en "weduwe voor een jaar". Allemaal schitterend, meeslepend, soms bizar maar altijd fascinerend.
"Bidden wij voor Owen Meany" is echter niet aan mij besteed.
Ik heb me door de eerste paar hoofdstukken 'heengeworsteld' en heb het toen maar opgegeven. Irving begint alsof het een geschiedenisboek is; de plaatsnamen en familiegeschiedenissen vliegen om je oren en al snel was ik de draad volledig kwijt en/of het sprak me totaal niet aan.
Het duurt lang voordat het verhaal ergens lijkt te beginnen en dan nog, vond ik het maar een rommeltje waar ik weinig van begreep.
Verder stoorde het me geweldig dat alle teksten van de hoofdperson (Owen)
IN HOOFDLETTERS STAAN GESCHREVEN.
En dat het hele boek door. Ongetwijfeld zal Irving daar bewust voor gekozen hebben (iets mee bedoelen), maar mij ontgaat het nut en het irriteerde me.
Al met al - in elk geval voor mij (toch een fan van John Irving)- een flinke tegenvaller.