Birdie

Uitgeverij Lannoo gaf mij de gelegenheid om dit bijzondere, literaire Young Adult verhaal te lezen. Een boek met de titel ‘Birdie’ maakt mij nieuwsgierig naar het inhoudelijke verhaal. Birdie doet mij denken aan een petieterig vogeltje en roept schattigheid op. Of dit enigszins toepasbaar is op dit verhaal is maar de vraag maar het intrigeerde mij in ieder geval wel.
Birdie blijkt het hoofdpersonages te zijn in dit verhaal, haar verhaal lees je en volg je dankzij de prachtige toegepaste bewoording van Laure van den Broeck.
“Eerst kwamen de gedachten, donkere vleermuisgedachten die geluidloos neerstreken op haar gezicht en haar ogen afschermden met hun vleugels, maar het grijzige fluweel verhinderde niet dat er tranen uit haar ooghoeken langs haar wangen naar beneden liepen.”
Deze bewoording en schrijfstijl liet mij gelijk beseffen dat het een verhaal is dat iedereen in een ruimere leestijdscategorie kan bekoren dan vooraf voorzien of gedacht. Mits je houdt van poëtische, symbolische en metaforische bewoording waar in veelvoud gebruik van wordt gemaakt in dit boek. Toch las het voor mij absoluut wel met een lichtvoetige ondertoon ondanks het zware onderliggende thema en de diverse gebeurtenissen. De tekst bevat ook zeker wel humoristische passages die mij deden lachen.
“De hond was op adem gekomen en wilde Grinters belangstelling beantwoorden door te kwispelen, zoals honden plegen te doen, toen een vervaarlijke nies een einde maakte aan zijn pogingen tot kennismaken. ‘Hij heeft zich ooit letterlijk lam geniesd’, zei de vrouw met een triest lachje.”
Het is een bepaalde sfeersetting die het boek laat aanvoelen als een regenachtige dag in Engeland en je meeneemt op Birdie’s tocht door haar emoties. Ik vond het prachtig om te lezen hoe een jong iemand kan worstelen met een complete verlorenheid in wie zij is, denkt te zijn en balans probeert te vinden in het leven. De familiebanden die in dit boek aanbod komen zijn realistisch maar tegelijkertijd ook niet helemaal herkenbaar neergezet. De keuze die Birdie tegen het einde maakt komt op mij hard over ook al past het perfect bij het verhaal. Het is een gesloten verhaal met een open einde als dat enigszins logisch overkomt? Ik bedoel te zeggen dat het einde niet onbevredigend aanvoelt, ja het laat je verder fantaseren maar niet oneindig.
Ik ben benieuwd naar wat Laure van den Broeck nog meer in haar mars heeft. Haar boek doet me gek genoeg ook denken aan boeken van Renske de Greef (o.a. van ‘Was alles maar konijnen’) en ik kan niet anders zeggen dan dat ik heb genoten van dit verhaal dat me toch nog steeds doet denken aan dat petieterige vogeltje waar ik het in het begin over had.