Black eyed Susans

De schrijfwijze is zoals de achterflap van het boek al zegt: verfrissend, spannend en onvoorspelbaar, ondanks het feit dat het geschreven is met flashbacks. Bij de meeste boeken wordt dan de vaart uit het verhaal gehaald of geeft dat soms verwarring maar in dit boek is het echter zo goed gedaan dat het juist extra spanning oplevert en je in beide verhalen meegezogen wordt. Door de flashbacks krijg je ook een goed beeld van de hoofdpersoon, over haar doen en laten en waarom ze destijds andere keuzes maakte dan nu. De schrijfster heeft goede research gedaan naar DNA-onderzoek zodat er een logische ontknoping van de opsporing van de dader ontstaat. De schrijfster weet op een briljante manier te beschrijven dat door de vele verschillende gedachtegangen van mensen en gebeurtenissen om je heen, het te begrijpen is dat een ieder van ons zich veilig kan wanen bij een persoon maar dat die persoon later je grootste vijand kan blijken te zijn.

Een geweldige spannende thriller die je niet eerder weglegt totdat hij uit is.

Persoonlijk vind ik dit het slechtste boek dat ik in jaren gelezen heb. Moeilijk in te komen? Nee, niet in te komen. Een vervelende manier van schrijven, waardoor je continu je aandacht verliest. Ik heb diverse stukken nog een keer moeten lezen, omdat het volledig langs me heenging, omdat mijn gedachten alweer bij iets heel anders dan het boek waren.
En dan dat taalgebruik: al na een paar bladzijden kreeg ik de indruk dat de schrijfster uit het zuiden van de Verenigde Staten afkomstig moest zijn. Wat een enorme hoop gezever kan ze in één zin plakken.
Absoluut geen aanrader: niet spannend, niet leuk en niet dramatisch.
Het enige pluspuntje is dat er terdege onderzoek is gedaan.

Zowel mijn vriend als ik hebben het boek gelezen en het viel ons heel erg tegen. Je bent op zoek naar de moordenaar maar er worden geen aanwijzingen gegeven, de uiteindelijke moordenaar is dus iemand die je totaal niet had verwacht, dat is erg jammer, en daarnaast blijf je met heel veel onbeantwoorde vragen zitten. Dus wij hadden een onvoldaan gevoel. Jammer.

De omslag:
Echt een gave omslag. De gele bloemen met zwarte kop waar het boek zijn titel aan te danken heeft (in het Engels heet de bloem Black-Eyed Susan, wij noemen het de Ruige Rudbeckia), zorgen dat het boek direct in het oog springt. Het meisje dat tussen de bloemen ligt, doet me denken aan die ene scène van American Beauty (je weet wel). Mooi.

Achterflap:
Op haar zestiende werd Tessa Cartwright door een seriemoordenaar voor dood achtergelaten op een akker in Texas, samen met de lichamen van drie andere slachtoffers. Ze was de enige overlevende, met slechts vage herinneringen aan wat haar was overkomen. Vanaf die dag stond zij bekend als een van de 'Black-Eyed Susans', een bijnaam die verwees naar de bloemen die groeiden op de vindplaats van de meisjes. Het was Tessa's verklaring die de dader in de dodencel deed belanden. Althans, dat dacht ze...
Bijna twintig jaar later ontdekt Tessa bij haar huis een veld vers geplante, bloeiende Black-Eyed Susans. Ze gelooft dat het een teken is van de moordenaar, die nog vrij rondloopt. Bang geworden dat door haar nu een onschuldige vastzit, besluit ze de verdediging te helpen. Maar ze wordt geplaagd door flarden van herinneringen en vreest voor de veiligheid van haar dochter. Wat niemand weet is dat het angstige, fragiele meisje dat Tessa was, een muur van geheimen om zich heen heeft gebouwd.

Wat ik ervan vond:
Dit boek heb ik echt verslonden - het leest niet alleen vlot maar is ook razend spannend.
Het boek bestaat uit drie delen, waarin steeds hoofdstukken over de Tessa van nu worden afgewisseld door gesprekken tussen tiener Tessa en haar psychiater (in deel 1), transcripties van het proces (in deel 2) en dagboekfragmenten (in deel 3). Deze slimme afwisselingen geven je steeds meer een beeld van de verschillende personages in dit verhaal zonder meteen te veel te verklappen. Slim om de roman zo op te zetten en de lezer in kleine doses de nodige informatie te voeren.
Daarbij wordt ook goed gebruik gemaakt van de onbetrouwbare verteller; je geheugen is gewoon niet 100% betrouwbaar, zeker niet als je onlangs met een paar andere meisjes voor dood bent achtergelaten op een akker en al helemaal niet als je hier jaren later op terugkijkt. Ik bleef me tijdens het lezen maar afvragen hoeveel Tessa’s herinneringen van de werkelijkheid verschilden en wat echt was. En ze is niet de enige die je regelmatig doet twijfelen; haar dementerende buurvrouw kan er ook wat van.

Je komt er nooit echt achter wat er precies met Tessa is gebeurd en raakt steeds aan het twijfelen door nieuwe informatie en nieuwe, plotselinge gebeurtenissen. Het boek blijft daardoor spannend en moeilijk om weg te leggen.
Het einde zelf vond ik een beetje een anticlimax, maar daarom zeker nog niet slecht omdat het niet de ontknoping is die je zou verwachten. Als ik dit van tevoren had geweten, zou ik Black-Eyed Susans nog steeds hebben gelezen (en ook weer in twee dagen).

Mijn uiteindelijke beoordeling:
Origineel 3.5
Plot 3
Spanning 4
Leesplezier 4.5
Schrijfstijl 4
Psychologie 4.5

Eindoordeel: Een dikke 4 sterren voor Black-Eyed Susans.
Yfke

Wow! Wat een tof boek is dit! Zonder twijfel is dit het spannendste boek tot nu toe in 2016. Het boek zit heel goed in elkaar. Toen ik dacht en begreep te weten hoe het allemaal zat, toen wist Heaberlin een wending aan het verhaal te geven die ik niet verwachtte. Mocht je van spannende thrillers houden, dan raad ik je het boek zeer aan. De personages spreken tot de verbeelding en zijn goed uitgewerkt. Hierdoor bleef ik geboeid lezen en kon ik het boek met moeite wegleggen. Dit is niet het eerste boek van Heaberlin en stiekem ben ik nu erg nieuwsgierig naar haar andere twee boeken. Een daarvan is al in het Nederlands vertaald.

Recensie Black eyed susans van Julia Heaberlin (***)

Oorspronkelijke titel: Black eyed susans
ISBN: 9789400507159
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Pagina’s: 352

Julia Heaberlin was een succesvol journalist bij diverse Amerikaanse dagbladen. Voor ze haar carrièreswitch naar professioneel auteur maakte, heeft ze diverse leidinggevende functies bekleed bij grote stedelijke kranten. Momenteel werkt Heaberlin in Dallas / Fort Worth aan haar vierde boek.

Het verhaal in ‘Black eyed susans’ draait volledig rond Tessa Cartwright. Als 16-jarig meisje is ze door een seriemoordenaar op een akker in Texas voor dood achtergelaten. Het is louter toeval dat Tessa nog leeft en drie andere meisjes het niet hebben overleefd. De vermoedelijke dader wordt gearresteerd en ter dood veroordeeld, mede naar aanleiding van de verklaring van Tessa.
Maar het traumatische meisje leed aan geheugenverlies en 18 jaar later denkt ze dat de geschiedenis zich herhaalt als er weer bloemen (Black eyed susans) bij haar huis worden geplant. Vlagen van wat er in het verleden is gebeurd, komen weer naar boven en Tessa vraagt zich af of de veroordeelde Terrel Darcy Goodwin wel de echte dader is…..

Julia Heaberlin heeft de verhaallijn van ‘Black eyed susans’ vanuit twee perspectieven opgezet. Vanuit het heden wordt steeds geswitcht naar het verleden, het tijdstip waarin de traumatische gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Er is de auteur veel aan gelegen om haar lezers voortdurend om de tuin te leiden en twijfel te zaaien. Daar is ze zeer goed in geslaagd want in hoge frequentie hinkt de lezer op en neer waarbij zelfs af en toe de wanhoop toe slaat. Niets is wat het lijkt en ook de inmiddels volwassen Tessa, heeft zo haar geheimen.

Uiteindelijk wordt er wel duidelijkheid in het verhaal gebracht maar dan is de lezer wel vermoeid geraakt van het vele gespring in de tijd, wat het verhaal erg onrustig maakt. Iedere 2 á 3 pagina’s wisselen van perspectief, zonder dat het voorgaande af wordt gewerkt, brengt geen balans in het verhaal. Dat is wel jammer want in potentie is er met het verhaal niet mis maar veroorzaakt de uitwerking veel onrust en twijfel. Deze lezer heeft zelfs overwogen om alles wat in 1995 is gebeurd, eerst te gaan lezen en daarna alles wat in het heden is geschreven. Maar dat is praktisch bijna onmogelijk dus uiteindelijk pagina na pagina gevolgd. Wat wel origineel is gevonden is de dubbelrol van de protagonist, slachtoffer en speurder in een. Het is ook wel een verdienste van de auteur dat het haar volledig is gelukt om voor veel twijfel te zorgen. Of ze daardoor haar fanschare flink zal zien groeien valt echter te betwijfelen.

Eindoordeel: 3 sterren

Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 2 sterren

Wat een heerlijke psychologische thriller is dit! De schrijfster kiest voor een meeslepende opbouw. In tegenstelling tot vele thrillerschrijvers op dit moment wordt er niet gegooid met smerige details, maar zit de spanning meer in de opbouw en de walging in de ontknoping. Een ontknoping die ik niet zag aankomen. Al met al een heerlijk boek om te lezen!!

Conclusie
Dit boek bestaat uit drie delen:
Deel één gaat over Tessa en Tessie; de sessies die ze heeft bij de kinderpsychiater en haar band met Lydia. Deze hoofdstukken worden afgewisseld in verleden (1995) en heden. Op de één of andere manier wordt ze Tessa genoemd als volwassene en Tessie als puber. Ik heb niet kunnen achterhalen waar dit verschil hem juist in zit. Tessie is enorm beschadigd maar op een bepaalde manier ook heel sluw en dat weet de auteur goed neer te pennen.
Het tweede deel gaat over het aftellen naar de executie in het heden en de rechtbankverslagen in het verleden.
Het derde deel is het verhaal van Tessa en Lydia. Dit wordt uit het perspectief van Lydia verteld die toen zeventien was. Ook hier weer heden en verleden.
Het is in het begin eventjes wennen aan de schrijfmethode van de auteur maar eens je in het verhaal zit weet je waarom ze dit zo heeft aangepakt. Het moet de lezer een duidelijk beeld geven hoe alles is verlopen en nog verloopt in Tessa’s leven. Dus als je er moeite mee hebt, eventjes doorbijten zou ik zeggen!
Julia heeft een aangename schrijfstijl en het boek leest dan ook heel vlotjes. Het is heel goed doordacht en zit goed in elkaar. Ondanks dat het een thriller is komen er ook wel grappige dingen in en dit met betrekking tot Tessa’s buurvrouw. Deze dame heeft me echt aan het lachen gebracht!
De auteur heeft veel moeite gedaan qua research en dat is echt te merken in dit boek. Lydia die wordt omschreven als een wandelende encyclopedie en die over van alles en nog wat weet. Zo wordt het O.J. Simpson verhaal ter sprake gebracht en ook over dichters, Churchill tot John Lennon toe. Ook het wetenschappelijke aspect licht ze goed toe tot aan de doodstraf. Het is in gewone ‘mensentaal’ geschreven zodat het niet te technisch is en dat heeft ze goed verwoord. Kortom, ze heeft echt veel moeite gedaan als je dit allemaal tussendoor leest.
Het boek heeft iets mysterieus en je wil zo snel mogelijk te weten komen waar het toe leidt. Er worden geen gruwelijke scenes in beschreven ook al gaat het hier over een seriemoordenaar en dat viel me op. Het heeft dan ook een diepe indruk nagelaten bij mij, niet alleen het verhaal maar ook hetgeen waarover intens is nagedacht, nl. de research en meer bepaald de doodstraf. Of je er nu voor of tegen bent laat ik in het midden maar het is wel een feit dat er al onschuldige mensen zijn vrijgelaten die jaren van hun leven in de gevangenis hebben doorgebracht terwijl ze eigenlijk vrij zouden moeten geweest zijn. Als je haar dankwoord leest dan weet je wel waarover die dame spreekt en schrijft.
Dit is een echte psychologische thriller die 5 sterren krijgt.

Geschreven bij Black eyed Susans

Kon dit boek niet wegleggen, enorm goed.
Verrassend einde.

Wat moet ik hier over schrijven... Wat ik vooral weet, is dat ik dit geen aanrader vind. Ik lees dat de reviews van de oorspronkelijke versie heel lovend zijn. Misschien ligt het aan de vertaling, maar ik vond het boek niet meesterlijk. Ik heb het wel uitgelezen. Wat ik niet van alle boeken kan zeggen.

Het boek begint heel veelbelovend en vlot, maar naarmate het verhaal vordert, blijft het hangen tussen een thriller, een whodunnit, een verloren vriendschap, een coming of age, een romcom, een mysterie, een aanklacht tegen de doodstraf... Ik dacht 'kies!' De schrijfster slaagt er m.i. niet in om de verschillende lagen van het verhaal aan elkaar te rijgen, waardoor ze allemaal even oppervlakkig zijn.

Enerzijds heb je de getuigenissen van de tiener Tessie, en anderzijds het verhaal van Tessa in het heden. Op zich interessant om in de tienerjaren van het personage te duiken, en dan te weten te komen hoe ze 20 jaar later is, maar ik werd zéker niet meegesleept in het verhaal en vond het allesbehalve spannend. I didn't care. Er was even een spannende scene, maar die bleek dan een red herring te zijn. Het feit dat ik me één scène herinner als 'de spannende', zegt al genoeg.
Na een tijdje worden de afwisselende hoofdstukken 'verleden' en 'heden' korter en ook de tekst eerder flarden dan verhalen. Dat leest niet lekker. Ik kon me daardoor niet inleven. Dan schakelt het boek over op afwisselende hoofdstukken tussen de getuigenis van de Tessie tijdens het proces in de jaren 90 en heden, en dan op het laatste komt er de invalshoek van de moordenaar en de beste vriendin bij. Ik had het gevoel dat het iets is dat zou werken in een Vijf-tvfilm, maar niet in deze thriller.

Nu ik er zo over nadenk, vind ik het heel vervelend om niet meer te weten te komen over het hoofdpersonage, en dieper in te gaan op de relaties en vriendschappen die ze heeft. Misschien had de schrijfster het verhaal moeten uitsmeren over drie boeken, en ons wat meer diepgang moeten geven. Dat vind ik zo fijn aan de Frieda Klein reeks van Nicci French, dat ze daar hun tijd voor nemen. Of aan de Cormoran Strike reeks van Rowling. Ik zal verwend zijn.
Of anders had ze er een procedural-stijl boek van moeten maken zoals de boeken van Harlan Coben. Eentje waarbij je een minimum aan achtergrond en cour de route meekrijgt maar ondertussen de spanning te snijden is, en je niet kunt stoppen met lezen. No nonsense. Hij pretendeert ook geen literaire pareltjes af te leveren. Ik vond dat dit boek daar wat te veel naar hengelde. Zonder beet te hebben.

SPOILERS VANAF HIER

Het verhaal is me allemaal wat te cliché. Jonge mooie petite alleenstaande vrouw met tienerdochter met knappe en beschermende soldaat van een ex. (ik zie het al meteen gespeeld door de B-versie van Reese Witherspoon en Dave Annable.) En dan uiteraard wordt de advocaat die de vermeende seriemoordenaar in de dodencel moet vrijkrijgen meteen verliefd op haar. (in mijn film gespeeld door Jake Mc Dorman). Ik dacht nog even dat het een romantisch suspense-boek zou worden. Ik heb dat genre recentelijk leren kennen. En hoewel het niet mijn favoriete genre is, kan ik nu wel appreciëren dat iemand er bewust voor kiest om heel consequent zo'n boek te schrijven. De flarden ervan in dit boek, waren compleet 'loos'.
Als het dan niet om de romantische relationele kant van het verhaal ging, dan ook niet om de horror van het levend in een graf liggen. Ik vind het helemaal niet nodig om gruwelijkheden en gedetailleerde plastische beschrijvingen van onmenselijk akelige situaties te lezen. Heel even dacht ik dat het dat soort boek zou worden, toen de schrijfster het kort had over de maden en de wormpjes die uit de gezichten van de meisjes kropen die samen met Tessie in het graf lagen. Dat stukje was echter heel kort, en daar kwam ze niet meer op terug. Ook niet de psychologische kant van het levend begraven zijn, de doodsangst, de letterlijke verstikkende situatie blijft aan mijn ribben plakken. Tessie is een besch