Bloedbruiloft

De aanleiding dat Lisa Gardner met schrijven begon, is een heel bijzondere. Aanvankelijk werkte ze in de voedingsbranche, maar omdat haar haren een aantal keren vlamvatten, hield ze hiermee op en richtte ze zich op het schrijven van voornamelijk thrillers. Haar debuut, Bloedbruiloft, verscheen in 1998 dat in datzelfde jaar de RT Reviewer’s Choice Award won. Onder het pseudoniem Alicia Scott schreef ze aan aantal romans. Wereldwijd zijn er van haar meer dan twintigmiljoen boeken in ruim dertig landen gepubliceerd en enkele van haar boeken zijn verfilmd.

Jim Beckett, politieman, heeft zijn zinnen gezet om met de 18-jarige Theresa (Tess) te gaan trouwen. Tess gaat hierop in want bij haar thuis is de sfeer niet optimaal. Aanvankelijk gaat het nog wel goed, maar al heel snel komt de ware aard van Jim naar boven. Hij mishandelt Tess, zowel geestelijk als lichamelijk. Als Tess er ook nog achter komt dat hij een kille moordenaar is, geeft ze hem waardoor hij in de gevangenis belandt. Jim weet te ontsnappen en gaat achter haar aan. Tess kan nu nog maar één ding doen om het te overleven: Jim doden.

In de proloog van Bloedbruiloft is een dreigende, en eigenlijk ook wel wat beklemmende, spanning voelbaar. Dan verwacht je dat het vervolg van het verhaal, dat zich vijf jaar later afspeelt, op dezelfde voet doorgaat, maar al snel kom je erachter dat dat een illusie is. De eerste hoofdstukken zijn nogal warrig waardoor het onoverzichtelijk dreigt te worden. Na dat begin komt er meer structuur in het verhaal waardoor het voor de lezer ook steeds duidelijker wordt wat zich allemaal precies afspeelt. Dat neemt echter niet weg dat grote stukken tekst volkomen overbodig zijn, het verhaal een heel stuk minder interessant maken, maar er zeker voor zorgen dat het eventuele tempo in het verhaal drastisch afneemt.

Dat het tempo erg laag is, blijkt al vanaf het begin. Het verhaal sleept zich voort en behalve veelvuldige ruzies, verslagen van schietoefeningen en drankgelagen, gebeurt er niet bijzonder veel. Pas halverwege wordt het een beetje spannender en daardoor ook wat boeiender, maar helaas blijkt dit van korte duur te zijn. Het boek is vooral een relaas van persoonlijke problemen die in feite niets aan het verhaal toevoegen. Daar komt ook nog bij dat de meeste dialogen geforceerd en gemaakt zijn en als gevolg daarvan erg onrealistisch overkomen. Dat laatste geldt eveneens voor de personages. Ze zijn niet geloofwaardig en lijken vooral met zichzelf bezig te zijn.

Met de schrijfstijl van Gardner is, na die eerste stroeve hoofdstukken, op zich niet zo heel veel mis. Met vlotte zinnen weet ze het verhaal draaiend te houden, er toch wat lijn in aan te brengen en het ook tot een ontknoping te brengen zoals ze in gedachten had. Desondanks had het allemaal verrassender gekund, minder vlak en met beduidend meer plotwendingen. Opvallend is dat het vaste seriepersonage Quincy een bijzonder beperkte rol in het verhaal heeft (Rainie, zijn partner, komt er helemaal nog niet in voor). Het heeft er daarom alle schijn van dat Gardner pas na het schrijven van dit boek besloten heeft dat hij een terugkerend personage zou worden.

Dat Lisa Gardner kan schrijven heeft ze in de loop der jaren wel aangetoond, maar dat Bloedbruiloft destijds zo goed ontvangen is, is onbegrijpelijk. Dit debuut is een miskleun van het eerste uur en eigenlijk onbegrijpelijk dat er een uitgever was die het aangedurfd heeft het boek uit te brengen.

Wat een spannend boek, je zit er in vanaf het begin, en elke keer als je denkt ze pakken Jim, ontsnapt hij weer. Echt goed geschreven en een aanrader

Van het begin tot het einde blijft het een boek dat je wilt blijven lezen. Spannend en goed bedacht verhaal. In drie dagen uitgelezen!