Geweldig hoe Rusho een brug (sic!) slaat in dit boek tussen alledaagse en meer fundamentele vraagstukken. Hoofdpersoon is een nostalgische, sympathieke en lokale ondernemer 'Lucy' die bijna dwangmatig is verbonden aan het plaatsje Thomaston (New York). Aan de hand van zijn levensloop wordt de geborgenheid en de bekrompenheid van dit plaatsje op een 'Voskuiliaanse' wijze beschreven. Schrijver slaagt in opzet om ook middels wisselingen in perspectief andere denkbeelden/dimensies aan de verhaallijn toe te voegen. Confronterend om te lezen hoe in deze vluchtige tijd personen als Lucy rust en voldoening vinden in het handhaven van de status quo. Je moet overigens wel een echte paginavreter zijn wil je dit boek 'verteren' gegeven haar omvang van 733 pagina's.

Na 'Empire Falls' is 'Brug der Zuchten' een kleine tegenvaller.
Ik had me er ontzettend op verheugd; een nieuw boek van Russo en nóg dikker dan het geweldige 'Empire Falls', waarvoor Russo in 2002 terecht de Pulitzer Prize voor beste fictie ontving. 'Brug der Zuchten' daarentegen geeft je het gevoel aan een lange aanloop bezig te zijn en waarvoor je op het einde tot halt wordt geroepen, omdat de sprong zelf niet nodig blijkt te zijn. Een ontzettende anti-climax.
Het verhaal is eigenlijk na 400 pagina's al overleden, maar blijft nog tot meer dan 300 pagina's daarna stuiptrekken. De geloofwaardigheid van de hoofdpersoon, Lucy Lynch, wordt stevig aan het wankelen gebracht door de manier waarop andere (semi-)hoofdpersonen hem zien. Zeer onprettig is het steeds veranderende perspectief waaruit het verhaal geschreven is. Tegenwoordige tijd, verleden tijd, ik-perspectief, hij/zij-perspectief: allemaal erg verwarrend en het helpt het verhaal niet. Het einde is... nou, eigenlijk geen einde. Erg onbevredigend. Toen ik 'Empire Falls' uit had, heb ik nog een tijdje met het boek in m'n handen gezeten - het prachtige verhaal nog 'ns overdenkend. Toen ik 'Brug der Zuchten' uit had, was ik enkel opgelucht.
Ik raad iedereen van harte aan 'Empire Falls' te lezen en de dikke pil die 'Brug der Zuchten' heet links te laten liggen.

Geschreven bij Brug der zuchten

Gebeuzel, geneuzel en getreuzel. Een saai boek met de diepte van de ingezonden brievenrubriek van een matig damesblad. De auteur blijkt niets te vertellen te hebben. Hij herhaalt zich voortdurend en komt nergens op uit.

Geschreven bij Brug der zuchten

Het boek valt zwaar tegen. Het verhaal leest weliswaar vlot, maar is totaal niet boeiend. Je hebt de hele tijd het gevoel dat het nog moet komen, maar als je op blz. 500 bent, weet je wel dat er niets meer komt en dat het op dezelfde wijze voortkabbelend naar een einde gaat. De karakters worden onvoldoende uitgediept alsook de emoties en banden die de karakters met elkaar hebben.

Boek leest lekker weg, de hoofdpersonen worden goed uitgewerkt. Het verhaal krijgt echt kleur en smaak, al had in na blz 450 wel iets van: het had allemaal iets korter en sneller gekund. Die 750 blz hadden van mij niet gehoeven. Wel een ideaal boek voor op vakantie: voorlopig kun je even vooruit =)).

Wat een mooi boek. Vol humor, realistische personen en het over het leven zelf. Zo herkenbaar. Het is met grote liefde geschreven en dat lees je tussen de regels door. De schrijver weet je te pakken met een vleugje humor, verdiet en de gewone dingen van het dagelijks leven. Heel mooi!

Met 1 woord "geweldig" Mooi geschreven, goed neergetzette personages en ene geweldig verhaal. Heel duidelijk en met gevoel..deze mensen leven echt.. Het verhaal is aangrijpend en emotioneel maar met humor en volsterkt niet nep. Lekker dik boek wat vanaf de eerste pagina boeit en waar je snel helemaal inzit!

Wat een geweldig boek! Wanneer je dit verhaal aan een ander vertelt, klinkt het een beetje saai maar door de schrijfstijl en de diepte van de karakters is het een boek dat door maar weinigen wordt geëvenaard. Het is een redelijk dik boek maar leest zo makkelijk en snel weg, dat je wou dat het nog iets langer was. Zeker een aanrader!

Dit is een ontzettend prachtig boek! De hoofdpersoon in het boek besluit zijn geschiedenis op te schrijven en vertelt van zijn leven in Thomaston, New York. Hij vertelt hoe hij opgroeide in het slechte gedeelte van de stad, gepest werd en verhuisde naar een beter gedeelte. Daar begonnen zijn ouders een buurtsuper. Zijn ouders houden met moeite het hoofd boven water en later neemt de hoofdpersoon de buurtsuper over. Russo beschrijft de personages op uitzonderlijk prachtige wijze. Ze gaan echt leven en hun karakters wordne uitgediept. Dit boek heb ik niet naast me neer kunnen leggen. Het is zeer bijzonder.

Lou Lynch blikt vol nostalgie terug op zijn jeugd in het Amerika van na de tweede wereldoorlog. Hij woont nog altijd in het stadje waar hij geboren en opgegroeid is, en staat op het punt met zijn vrouw een reis naar Venetië te maken. Vanuit het heden wordt de lezer meegenomen naar het verleden, dat bijna chronologisch verteld wordt. Hoewel de familie Lynch niet in hoog aanzien staat (vader en zoon zijn nogal naïef), klimmen zij langzaam op naar een beter leven en kopen op een gegeven moment een buurtwinkel, die ze met het hele gezin runnen. Deze winkel wordt een toevluchtsoord en al gauw zelfs een thuisbasis voor verschillende vrienden van Lou. De familie-achtergronden van deze vrienden worden zo beschreven, dat je met elk personage meeleeft en voor iedereen sympathie kunt opbrengen, ondanks de onhebbelijkheden en tekortkomingen, die er natuurlijk ook zijn. Je leeft mee met hun alledaagse belevenissen en ook met grotere gebeurtenissen die veel impact hebben op al die gezinnen, omdat zij zich zeer bij elkaar betrokken voelen en er een grote sociale controle is. Ondertussen veroorzaakt de maatschappelijke vooruitgang de nodige veranderingen in het stadje, die boeiend beschreven worden en het hele boek wordt zeer onderhoudend verteld. Als lezer ga je echt om de personages geven en lijkt het net of je over 'vrienden van vroeger' leest. Een sympathiek boek!

een heerlijk ontspannend boek wat je op een verslavende wijze meeneemt in de levens van de hoofdpersonen. Nadat je bent uitgelezen voel je een leeg gevoel van binnen omdat je afscheid van de hoofdpersonen en het boek moet nemen. Ook dan realiseer je je ten volle hoe knap het boek in elkaar zit. Een absolute aanrader!

Goed, duidelijk en helder geschreven. Mooie dialogen. Gewoon een lekker boek.