China Blue

Over het leven van Chinese arbeiders uit de dorpen die naar de stad trekken. Mooi gebracht en je leeft vanzelf mee. Ondanks dat de waarheid hard is wordt het zo gebracht dat het verhaal meeslepend is.
Als je erover nadenkt koop je in vervolg geen Adidas, Puma, Levi's, jack&Jones en meer van die merken.
Daar waar wij zomaar 100.- betalen voor een jeans verdienen de medewerksters slechts 1,45 dollar aan het maken van 50 spijkerbroeken!
Het is dwangarbeid in moderne vorm en eigenlijk is het niet anders dan wat de Noord Koreanen ook beleven.
Geen overwerk bij zelfs tot 20 uur per dag werken. Als je in slaap valt een boete die je twee loondagen lan kosten,..als je geluk hebt, je kan ook je baan kwijt zijn. Na je 1e maand geen salaris (om je te binden dat je blijft) met de belofte dat het later wel komt (maar ook dan komt het niet)
Bazen die de arbeiders gewoon als barbaars zien omdat ze 'voor een paar centen je zouden bestelen'. Ondertussen doet-ie zelf niet anders. Arbeiders krijgen soms 3 maanden niet betaald. Overuren worden niet betaald, 7 dagen per week werken, en minder betalen dan minimum voorgeschreven. Ja, ook China heeft dergelijke wetten.
Na het maken van de film kwamen de chinese autoriteiten even bij de eigenaar langs. Niet voor het wel en wee van de arbeiders, maar ze hebben de eigenaar aangesproken op het feit dat hij medewerking had verleend aan het maken van de film. de arbeiders zijn dus écht niets waard.
Luister vooral ook het interview die ook op de DVD staat.

Je zal er vast een keer over gehoord hebben. Maar de film benadrukt nog eens goed de feiten. Het heeft mij zeker nog een keer laten nadenken over de kleren die je koopt.

Als je deze docu ziet weet je in ieder geval dat de slavernij nog lang niet is afgeschaft, alleen is het nu wat meer verborgen. Deze film laat prachtig zien hoe veel van "onze" kleding wordt gemaakt. Zeer knap gefilmd en smaakvol gebracht. Een must see voor iedere kritische consument met een beetje geweten.