Club duister 1 - Schaduwblind Schaduwblind

Veronique Marien begint het boek met een cursief gedrukte boodschap van Club Duister. Met deze boodschap weet ze de lezer direct te prikkelen. Wie of wat is Club Duister en hoe word je lid van Club Duister. Hierna vertelt het boek het verhaal van Sam en hoe hij tot deze club is toegetreden. Vanuit zijn perspectief neemt de schrijfster ons mee in een verhaal dat vanaf het begin pakt. Niet alleen de boodschap, maar ook de eerste zinnen van het verhaal ‘Pak hem! Pak die dikzak! De gemene stem van Brent klonk schel in mijn oren, terwijl ik hijgend door de gangen van het museum rende. Shit, shit, shit! Vervloekte ik bij mijzelf. Hoe had ik toch zo stom kunnen zijn? Heel eventjes niet op mijn hoede geweest, en moest je nu eens kijken!’ schetsen al direct een goed beeld van het boek. Vlot geschreven, pakkende zinnen die direct de situatie overbrengen. Veronique Marien weet dit van begin tot eind vol te houden. De personages zijn goed neergezet. Natuurlijk zijn Sam, de dikzak die niet van sporten houdt, Brent, de populaire jongen, en Lena, het mooie meisje dat voor de underdog gaat, clichéachtige personages, maar dat hindert niet. Dat is juist wat werkt in deze verhalen. Ze zorgt ervoor dat je met een andere blik naar hen gaat kijken en als lezer leef je daardoor helemaal mee met Sam. Hij is de hoofdpersoon en goed uitgewerkt. Diepgang, terwijl de overige personages, de bijrollen, al naar gelang hun rol zijn uitgewerkt. Van oppervlakkig tot iets dieper. Passend is ook Sams hobby, de griezelfilms. Hij komt uiteindelijk in een eigen griezelfilm terecht en net als veel griezelfilms een vervolg hebben, krijgt ook Club Duister een vervolg. Schaduwblind, het verhaal van Sam, is namelijk het eerste deel van een nieuwe serie. Met het verrassende einde en intrigerende einde van het eerste deel weet de schrijfster de lezer warm te houden voor deel 2. Club Duister – schaduwblind krijgt van mij 4*.

Wat een ontzettend leuk en spannend boek! Ik heb er enorm van genoten. Het heeft veel vaart, is lekker vlot geschreven en het is echt heel spannend en (voor kinderen) eng. Je weet al dat er enge, spannende dingen gaan gebeuren vanaf het moment dat Sam de tentoonstelling binnen stapt en wilt dus al meteen doorlezen. Geen moment hoef je je te vervelen.
Veronique stelt ook een vaak voorkomend probleem aan de kaak: pesten. Ze leeft zich goed in in het karakter van Sam en zet een geloofwaardig, sterk personage neer dat worstelt met een eetprobleem en als gevolg daarvan ook met onzekerheid over zijn uiterlijk.
Ook de vriendschap tussen Sam en een lief meisje is geloofwaardig neergezet, net als de pestkoppen op school. Je ziet ze allemaal zo voor je, alsof je een film kijkt.
Ik baalde dat ik het boek tussendoor weg moest leggen om te gaan slapen. Je wordt er helemaal in gezogen en wilt hem het liefst in één ruk uitlezen. Ik was verrast door het einde, dat ook weer heel pakkend is gebracht en daardoor binnenkomt bij de lezer.
Wat zullen kinderen van dit boek genieten. Een heerlijk griezelverhaal in de stijl van E. E. Richardson, maar dan spannender. Het einde belooft nog veel spannends in volgende boeken, dus kom maar op! Graag nog 10 of meer delen erbij, Veronique!

Mijn dochter van 12 j kon het boek maar niet wegleggen 's avonds. Zo spannend vond ze het. Ze haat lezen en doet soms weken over 1 boek (ze hft nl dislectie), maar dit boek ging erg vlot binnen. korte zinnen en geen lange woorden. We hebben ze nog nooit zo enthousiast gezien. We wachten vol ongeduld op het vervolg!