Confettiregen Splinter Chabot en de durf om jezelf te worden

Wat een prachtig verhaal van Splinter zeg. Zit soms vol verbazing te lezen hoe zwaar het zelfs in ons land kan zijn om jezelf te zijn, denk dat het voor veel mensne herkenbaar is. Echt fantastisch opgeschreven, en een belangrijke boodschap: het wordt beter

Ongelooflijk dat een jongen van die leeftijd al zo mooi kan schrijven. Ik heb het boek in één klap, met een lach en een traan, uitgelezen. Splinter neemt je mee in zijn jeugd en omschrijft beeldend over hoe hij uiteindelijk de vrolijke, energieke man is geworden wie hij nu is. Aanrader voor jong en oud en voor iedereen die wel eens te maken heeft gehad met obstakels en onzekerheden in zijn leven. Splinter is een voorbeeld voor velen.

Ik heb het boek van Splinter in 2 dagen uitgelezen! Splinter tekent een heel herkenbaar verhaal waar iedereen zich op een bepaalde manier wel in terug kan vinden. Het laat zien dat hoe liefdevol je familie en vriendinnen ook zijn, je toch met jezelf kan worstelen. Ik hoop dat veel mensen dit boek zullen lezen om de boodschap ook bij hen over te brengen : het wordt beter!

Geschreven bij CONFETTIREGEN

Splinter Chabot is vooral bekend geworden door zijn zesdelige televisieserie SPLINTER in de politiek, maar fungeerde ook regelmatig als tafelheer in het programma De wereld draait door. In de uitzending van 3 maart 2020 heeft hij in een openhartig interview uitgebreid over zijn coming-out verteld. De aanleiding daartoe was dat zijn debuut Confettiregen een dag later verscheen. In dit boek vertelt zijn alter-ego en hoofdpersonage Wobie hoe hij met deze worsteling is omgegaan.

Wobie heeft geen enkele reden om te klagen. Hij groeit op in een warm, liefdevol en ruimdenkend gezin. Toch knaagt er iets aan hem, hij voelt dat hij anders is en dat gevoel wordt alleen maar sterker naarmate hij ouder wordt. Al van jongs af aan kleedt hij zich anders dan anderen en op school heeft hij vooral vriendinnen, bij jongens voelt hij zich ongemakkelijk. Hij heeft het hier moeilijk mee en kan en durft hier met niemand over te praten. Voor hem is het een worsteling in de ontdekking naar zijn ware identiteit.

In zijn woord vooraf vertelt Chabot dat het zijn bedoeling was een heel ander boek te schrijven. Een politiek pamflet waarin aan diverse actuele onderwerpen, problemen en thema’s aandacht besteed wordt. Hoe anders is het gelopen, want uiteindelijk is het een sterk autobiografisch boek geworden. In Confettiregen is dat vanaf het allereerste hoofdstuk goed te merken. Ondanks dat Wobie de hoofdpersoon in het verhaal is, krijgt de lezer nergens het gevoel dat het verhaal verzonnen elementen bevat. Het ademt Splinter, het is Splinter. Van begin tot eind. En wat er ook wordt verteld, je ziet hem voortdurend voor je. Het is een kunst om de lezer te laten denken en voelen dat ‘protagonist’ in feite de auteur zelf is, dat is niet iedereen gegeven.

Het verhaal bestaat uit drie delen en aan ieder deel is een jongensnaam toegekend. De reden daarvan is voor de hand liggend en dat blijkt ook wel uit de plot van ieder deel. De afzonderlijke delen vertegenwoordigen Wobie’s levensfase, verlopen chronologisch en laten stap voor stap zien hoe hij steeds meer van en over zichzelf ontdekt. Dit gebeurt niet zonder slag of stoot en dat komt bijzonder goed tot uiting. Zijn soms kwetsbare opstelling, maar ook zijn angst voor wie en wat hij nu werkelijk is, maken daar deel van uit. Vanaf het moment dat hij beseft dat hij ‘anders’ is, zit hij tegelijkertijd nog volop in de ontkenningsfase.

“Geregeld waren de levens van de mensen daar net zo versleten als de huizen en de straten.”

Deze gedeeltelijke levensbeschrijving, want zo kan Confettiregen eigenlijk best genoemd worden, bevat met regelmaat mooi geformuleerde zinnen en uitdrukkingen, waarvan bovenstaande een mooi voorbeeld is. Het verhaal is bij vlagen aandoenlijk, aangrijpend en heeft eveneens een gezonde dosis humor. Het belangrijkste is echter dat het onomwonden aantoont dat een coming-out voor veel jongeren een aanzienlijk probleem is en dat dit een grote impact heeft op hun puberteit en misschien ook nog wel de jaren die daarop volgen. Wat ook duidelijk naar voren komt, is dat niets echte vriendschap in de weg hoeft te staan.

De boodschap die de auteur met zijn boek wil overbrengen is heel duidelijk. Wees jezelf, probeer sterk te zijn, maar besef ook dat wanneer je het moeilijk hebt (en dat gebeurt ongetwijfeld) er altijd een moment komt dat het beter wordt. Maar ook dat je je dan een stuk vrijer voelt. En ondanks zijn toch nog jonge leeftijd heeft Chabot met Confettiregen een indrukwekkend debuut geschreven.

Heel goed geschreven en heel boeiend. Dan groei je op in een liefdevol, ruimdenkend gezin en nóg blijkt uitkomen voor je homoseksualiteit zo moeilijk te zijn. Dat is schokkend. Goed dat dit boek er is. Veel jongeren zullen er wat aan hebben.

Dankzij dit prachtig geschreven boek werd ik terug de tijd in geslingerd. Alhoewel mijn middelbare schooltijd een ware hel was en ik door mijn religieuze opvoeding pas op 26 jarige leeftijd er voor heb durven uitkomen dat ik op mannen val is de innerlijke strijd zeer herkenbaar. Dat dit nog steeds gebeurt komt helaas doordat we tot een minderheid behoren en dus je jezelf niet herkend in het het beeld van een maatschappij die nog steeds gefixeerd is in het in hokjes plaatsen van mensen. Er valt nog veel te leren voor ons als ras. Maar ik heb goede hoop. Dankzij mijn levensweg heb ik geleerd toleranter te worden en ook minder in hokjes te denken. Maar ook ik betrap me erop dat ik nog regelmatig terugval in geconditioneerd denken en oordelen. Ach het houdt je alert. Absolute aanrader en wat ik me ook realiseer is dat ik zonder al die sterke vrouwen nooit de persoon zou zijn geworden die ik nu ben. Dankbaar.

Wat een innemende jongeman denk ik soms als ik hem zie op tv, ook al ben ik wars van zijn partij en sommige denkbeelden. Ik hou het in mijn achterhoofd, werk in het onderwijs en kan de kinderen beter helpen op mijn multi-culturele school als ze worstelen met deze thema's in zichzelf.
Net als de moeder van Splinter merk ik deze kwesties soms snel op en heb er gesprekken over.
Over de landen en de culturen waar de kinderen of hun familie vandaan komen en de geaardheid ontkennen, praten we. En Splinter is nog wel Nederlands, kun je nagaan.....

Ik ben 17 jaar, midden in de puberteit en daarmee heb ik me nog nooit zo herkend in een boek. Ik heb meerdere reviews gelezen met iets in de richting van 'pubergezeik', 'slachtofferrol zoeken' en 'geen literair hoogstandje'. Hoe enthousiast ik ook ben over het boek, het is inderdaad geen boek om op de hoogste plank te zetten. Het boek is vrij makkelijk weg te lezen en ook de loop van het verhaal is niet ingewikkeld. Ik denk dat de kracht van dit boek bij jongeren ligt in de herkenbaarheid en bij volwassenen in het inzicht wat ze hiervan kunnen krijgen. Ik ben als niet-lezer ontzettend blij dat ik confettiregen heb gelezen:)

Als je begint wil je niet meer stoppen. Ik heb het in 2 dagen uitgelezen! Mooi geschreven en een worsteling waar je helemaal in wordt gezogen. Je denkt terug aan je eigen basisschool en middelbare schooltijd. Een prachtig boek over je zelf vinden dat ik niet eerder heb gezien. Dankjewel Splinter dat je je zo durft open testellen. Dit boek helpt mij en vast ook veel andere in de zoektocht naar jezelf.

Een bijzondere inkijk in de reis naar zelf acceptatie en liefde! Splinter verwoord de (pijnlijke) gevoelens van dit proces op een bijzondere tastbare manier. Heb genoten!