Cormoran Strike 5 - Kwaad bloed Een Cormoran Strike thriller

Ik ben het boek in het Engels aan het lezen en ik moet zeggen dat het leest als een trein. Het is boeiend, spannend en zit zoals in alle delen vol droge humor. Echt weer een heerlijk boek om mee op de bank te kruipen.

Het meer dan 1000 pagina’s tellende boek in een paar dagen verslonden, iedere keer opnieuw een glimlach als ik na mijn werk weer verder kon lezen. Het leest als een heerlijke serie, met oog voor het leven van de mensen aan de rand van de maatschappij. Niets menselijks is jk rowling vreemd.

Het vijfde boek uit de Strike en Robin-serie is een dikke pil van ruim duizend bladzijden. Ik heb er echt best lang over gedaan, maar meer om te genieten en het niet in drie dagen zuchtend naast me neer te leggen. Wat een geweldig boek heeft Rowling hiermee weer afgeleverd. Het is verhalend met hier en daar wat onnodige informatie, maar dat maakt het boek eigenlijk alleen maar rijker. De zinnen in dit boek zijn zo mooi en "vol" geschreven en er was zelfs even een moment ontroering. Er staan (alweer) wat slordige fouten in de vertaling en dat is jammer, want dat is wat de ervaring verstoord. Als je zo kunt schrijven zou ik ook nooit kunnen stoppen. Vijf hele dikke sterren en ik kan niet wachten op deel zes....

De eerdere delen van de Cormoran Strike serie staan al een tijd in mijn boekenkast. Aangezien J.K. Rowling achter het pseudoniem Robert Galbraith zit heeft er bij mij nooit twijfel over bestaan om deze boeken aan te schaffen. Zo begon ik dus nu aan deel 5.

Toen ik het boek ontving schrok ik enigszins van de dikte van het boek en het aantal pagina’s. Niet zozeer omdat ik niet van dikke boeken hou maar fysiek is het voor mij pittig om zo’n boek zonder allerlei pijnlijke ongemakken te lezen. Maar goed, dat heeft mij er uiteindelijk niet van weerhouden om dit verhaal met heel veel plezier te lezen.
Het is één grote detective tocht waarin mijn eigen speurdersvaardigheden ruim voldoende de kans krijgen zich te ontplooien. Meerdere, interessante casussen komen aanbod en eentje is de allerbelangrijkste in het verhaal. Door de meerdere zaken ontstaat er een complexiteit die zeker niet vervelend maar juist heel boeiend en verrassend aanvoelt. Ik blijf de interesse voelen om telkens verder te willen lezen, meer te willen ontdekken en bij elkaar te puzzelen.
“Toen sloot hij zijn ogen en vroeg zich af, net als miljoenen van zijn medemensen, waarom problemen nooit alleen kwamen maar zich als een lawine over je uitstortten, zodat je steeds verder uit balans raakt bij iedere klap.”
De hoofdpersonages beleven ook van alles en krijgen naast hun werk als detectives veel te verwerken. Hierdoor voelen zij voor mij realistisch aan, het leven gaat niet altijd goed en zonder strubbelingen. Ik leef met hen mee tijdens het lezen en snap heel goed de frustraties en andere gevoelens die zij beleven. Net als de lopende zaken die de detectives onderzoeken is hun eigen levensloop datgene wat de spanningsboog gedurende de verhalen van de gehele serie gespannen houdt.
“Als je heel goed kijkt,’ zei Strike, ‘zie je misschien net een asteroïde door het huis van lulkoek heen vliegen.”
De schrijfstijl verloopt vlot, met indringende zinnen die je laten nadenken en humoristisch quotes die een glimlach op je gezicht toveren. Net als de personages ga je mee in een achtbaan van emoties wat mij in het dagelijkse leven net zo goed overkomt. Ondanks dat het een mega dikke pil is lees je soepel door dankzij de gebezigde bewoording. Het enige wat ik soms even extra aandachtig moest lezen zijn de Engelstalige stukjes aan het begin van elk hoofdstuk. Die stukjes zijn afkomstig uit ‘The Faerie Queene’ van Edmund Spenser. Een van zijn belangrijkste dichterlijke werken die in 1590 het eerste levenslicht zag en in 1596 opnieuw uitgebracht werd, bewerkt en met aanvulling tot aan zes delen totaal. Dus zoals je begrijpt is dat niet het hedendaagse gemakkelijker te lezen Engels. Toch past het zeker in de sfeer die neergezet wordt in het boek gezien de wegen die afgelegd worden door de hoofdpersonages en het allerbelangrijkste; de zoektocht naar de vermiste Margot.
“Geluk gehad’, dat was wat mensen wilden horen van verminkte en doodsbange overlevenden, omdat ze de gedachte aan dergelijke gruwelen niet konden verdragen.”
Zoals je merkt ben ik dus behoorlijk enthousiast over dit boek en raadt ik je van harte aan om eens een Cormoran Strike thriller op te pakken om te gaan lezen. Zeker als je net als ik van de complexere Engelse detective verhalen houdt, de menselijke psyche daarbij in betrokken wil zien en gewoon wil genieten van een goed verhaal.

Op zich een goed vervolg van de eerdere boeken, met levendige personages. Dit verhaal wordt echter behoorlijk langdradig, door het steeds herhalen. daardoor te weinig spanning. met 300 pagina`s minder had het boek veel aan kracht gewonnen.

Geschreven bij Cormoran Strike 5 - Kwaad bloed

Lange tijd waren Sir Arthur Conan Doyle, Agatha Christie en in Nederland Appie Baantjer synoniem voor de detective. De vraag is hoe lang zij overeind blijven tegenover de steengoede pennenvruchten van Robert Galbraith (synoniem van Joanne Rowling). Dit is alweer het vijfde boek in de serie over Comoran Strike en Robin Ellacot en weer een echte pageturner.

De kunst van de detective is het onopvallend weglaten van details of ze zó subtiel te presenteren dat de lezer (bijna) niet mee kan denken met de hoofdpersonages en zich zo kan laten verrassen. Maar hoe houd je de lezer van begin tot eind geboeid? En hoe je dat bij bijna 900 (ebook) tot ruim 1000 (paperback) pagina's? En dan ook de nog gelaagdheid aanbrengen in de diverse personages, alsof ze beschreven zijn om nog een serie lang mee te kunnen.

Strike en Robin bijten zich in deze detective vast in hun eerste cold case: 40 jaar geleden verdween een jonge huisarts waarvan werd vermoed dat zij het slachtoffer werd van een toen actieve seriemoordenaar. Hoewel het detectivebureau aan opdrachten - die ook nog en passant opgelost moeten worden - geen gebrek heeft, worden Robin en Strike er meer en meer ingezogen. En dan hebben we het nog niet over hun persoonlijke levens en onderlinge verhouding.

Knap om als schrijver te bewerkstelligen dat zo'n dikke detective niet weg te leggen is. Nadeel is dan de teleurstelling wanneer je de laatste pagina omdraait en je eigenlijk niet kan wachten tot de volgende pennenvrucht van Galbraith zich aandient. Daar wordt al aangewerkt, zo liet Joanne Rowling in april 2020 al weten. Eerder gaf zij aan dat Strike in zeker meer dan 7 boeken de hoofdrol op zich zou nemen, waardoor we er nog minimaal 3 zouden kunnen verwachten. Tot die tijd houd de serie Strike (BBC/HBO) het karakter zonder twijfel levend, voor zover Rowling/Galbraith dat zelf niet zou kunnen.

Zelf nog niet gelezen maar mijn dochter heeft ervan genoten. Alle voorgaande boeken van Galbraith zijn een aanrader.

Ik hou totaal niet van thriller en detective boeken.
Maar boeken van R. Galbraith zijn een uitzondering. Wat heb ik genoten van deze heerlijke serie. Ik hoop dat elk jaar minstens 1 verschijnt.

Over de inhoud kan ik niks vertellen
Heb m gekocht om kado te geven
Boek is dik en ziet er stevig uit

Boeiende personages, sterk verhaal, leest vlot.