Costa del Coke Een zinderende roadtrip langs de Zuid-Spaanse kust in het spoor van de cokemaffia

Ik vond het een saai boek. Springt van de hak op de tak en gaat vooral over schrijvers zelf. Vallen vaak in herhaling. Zonde van het geld.

Een erg slecht boek. Vooraf wordt veel beloofd maar de schrijvers maken niets waar. Begon aan het boek met hoge verwachtingen. Heb het niet eens uitgelezen en ligt al in de papiercontainer. Boek is zo slecht dat ik het beslist niet aan iemand wilde geven.
Zonde van het geld.

Een heel slecht geschreven boek door twee verknipte ego's in een midlife crisis die claimen journalist te zijn, een verspilling van papier, tijd en geld.....

Het boek zou beter als een 65+ reisgids kunnen fungeren. Heb me bewust er doorheen geworsteld om tot deze recencie te komen. Ik kan er niks anders van maken! Heer A. en I. met alle respect; ga genieten van uw Ouwe dag!!!

Dit gaat vooral over de schrijvers zelf. Niet te vergelijken met boeken als Wraak en Doorgeschoten. Sluit me aan bij de andere reviews. Liefst geen enkele ster gegeven ...maar dan kan niet.

Op het moment dat bekend werd dat ‘Costa del Coke’ er zou komen was ik direct geïnteresseerd. Niet alleen omdat Arthur van Amerongen mijn favoriete schrijver is, maar ook vanwege het onderwerp, omdat ik er als partner van iemand die verslaafd was aan van alles en nog wat ooit mee te maken heb gehad.

Ik vraag me over dit onderwerp al lang en aantal dingen af: Wat gaat er door gebruikers heen? Dat had ik nooit kunnen ontdekken, al zat ik er al die jaren met mijn neus bovenop. Waarom is de één een recreatieve gebruiker en de ander een regelrechte junk? Hangt dat af van wat iemand gebruikt, of is het maar net de vraag of je de genetische aanleg hebt om verslaafd te raken? En wat moet je in deze tijd eigenlijk denken van die open grenzen, van al die kapsalons en belwinkels die overal opduiken? Hoe zinvol is het om te roepen ‘als je een pilletje neemt ben je onderdeel van het probleem’? Ik hoopte eigenlijk dat ik op dit soort vragen een antwoord zou vinden.

Nu ik halverwege ben kan ik uit de grond van mijn hart zeggen dat iedereen die zich een gefundeerde mening wil vormen over de strijd tegen de drugsmaffia – in ons land en daarbuiten – Costa del Coke eens moet lezen. Voor mensen in de Biblebelt is het even doorbijten, het is geen streekroman en er staan wel wat dingetjes in waar je dan moeite mee zou kunnen hebben. Maar laten we eerlijk zijn: Een boek over drugshandel dat rekening houdt met de tere ziel van de lezer kan nooit een goed boek zijn. Van Amerongen speelt in het boek de rol van de junk die bakken geld uitgeeft aan allerhande geestverruimende middelen die hij overal en nergens van alles en iedereen lijkt te kunnen kopen en maakt er een sport van om zo grof mogelijk uit de hoek te komen. Maar het zou zonde zijn als je het daarom niet zou lezen, zeker als je bedenkt dat van de gevorderde drugsverslaafde de normen en waarden mettertijd veranderden en dit dus ongeveer de manier is zoals een verslaafde denkt.

Naar mijn smaak is het een boek dat heel duidelijk laat zien hoe ontzettend goed de drugssmokkel georganiseerd is en hoeveel overeenkomsten die vertoont met bv het pasjessysteem van de AH of met de manier waarop de Staatsloterij haar klanten aan zich bindt, zonder dat je tot vermoeienis toe doorgezaagd wordt over cijfers en feiten. Terwijl je zit te lezen begrijp je stukje bij beetje hoe ingenieus drugshandel eigenlijk in elkaar steekt en hoeveel mensen er belang bij hebben dat het blijft bestaan. Maar niet alleen dat, je krijgt een hele klein beetje een idee van hoe het voelt om Cold Turkey op zoek te zijn naar verlichting van de afkickverschijnselen, doordat je al lezend bijvoorbeeld wordt meegenomen tijdens een uitstapje met de verslaafde Trini. Dat betekent niet dat je Trini daardoor zielig gaat vinden, maar wel dat je begrijpt waarom en hoe drugsbazen hun dealertjes verslaafd houden en wat mensen ervoor over hebben om weer even een roes te voelen. Allerlei mensen en groepen die op wat voor manier dan ook betrokken zijn bij de handel in drugs of de bestrijding daarvan komen in het boek aan bod. En dat is denk ik wat mij aantrekt in ‘Costa del Coke’: Het is prettig leesbaar, maar vooral ook compléét.

Kortom: ik denk dat het heel waardevol is boek kan zijn voor iedereen die wil kunnen meepraten over druggerelateerde onderwerpen.

Slecht boek,zeer veel twijfel op waarheid als de schrijver zelf een gebruiker is en het ook verheerlijkt Not Done

Vlot geschreven leest makkelijk weg . Echte gonzo journalistiek

Een aanrader. Origineel geschreven. Mijn blik op de Costa del Sol is voorgoed veranderd.

Waardeloos verhaal, onsamenhangend gezwets door 2 ouwe lullen die alleen maar zeuren. Heb het boek gelezen om meer te weten te komen over de drugshandel, maar slechts 1/10 van het boek gaat hier over. De rest van het boek gaat eigenlijk helemaal nergens over. Ik zou het minder sterren hebben gegeven als het mogelijk was geweest.