Het ware Geluk groteletter-editie

Geschreven bij Het ware geluk

Een verhaal over twee vrouwen van tegen de vijftig. De verhaallijn is wel aardig. Maar ik herken me totaal niet in hun manier van denken, het gepraat over niets . Gebeurt in het echte leven ook, maar dat nietszeggende geklets ga je niet allemaal opschrijven toch? Wat mij betreft voegt dat wikken en wegen over hoe doe ik mijn haar en ach die kleur staat me leuk, en o, mensen kijken naar me door mijn kleurrijke sjaal, etc., etc., niets toe.Dit vertraagt het verhaal slechts. Ik kan me totaal niet in hen verplaatsen. Ik zou moe worden van mezelf als ik zo in het leven stond. Hun wereldje is klein.
Wat een verschil met schrijfsters als Nelleke Noordervliet of Renate Dorrestein. In hun boeken vind je veel meer diepgang, mooie veelomvattende zinnen, prachtig taalgebruik. onverwachte ontwikkelingen.
Dames die altijd maar de vertrouwde streekromans lezen: probeer eens iets anders. Verleg jullie grenzen. Ik kan het jullie aanbevelen.

Geschreven bij Het ware Geluk

Het Ware Geluk, ik vroeg mij af wat dat eigenlijk is. Met dit boek geeft Roos Verlinden een kijkje in levens waar dat geluk zich ontwikkelt. Het mooie is, vind ik, dat 'geluk' niet bestaat zonder het risico, of de ervaring, van 'ongeluk'. Mensen die bijvoorbeeld de 50 gepasseerd zijn zullen dat ongetwijfeld herkennen. Dit boek laat je dat meebeleven op een ontspannen manier. Met aantrekkelijke hoofdpersonen.

Geschreven bij Het ware Geluk

Het verhaal verloopt traag. De hoofdpersonen zitten twee hoofdstukken lang op de boot naar Texel. En voordat ze dan op hun bestemming zijn...