De afwezige vader bestaat niet en waarom vaders niet moeten moederen

Dit uiterst informatieve, goed onderbouwde maar aangrijpend werk is een aanrader voor vaders en moeders in zogenaamde ‘intacte’ gezinnen, gescheiden vaders en moeders, jeugdhulpverleners, mediators, rechters en juristen met een achtergrond in familierecht.

Voor moeders omdat het nog langer monopoliseren van de opvoeding negatieve effecten heeft voor het kind als ook voor henzelf zowel op korte als op lange termijn. Het wegwerken of uitsluiten van vaders tijdens het huwelijk of na een echtscheiding of het creëren van conflicten als ze zich wel met de opvoeding willen bemoeien is zinloos. Moeders kunnen nu zien waarom erkenning van de rol van vaders in de opvoeding en acceptatie van hun complementaire inbreng hierin zo belangrijk is. Moeders worden tegelijkertijd aangezet om na te denken over hun eigen positie en kansen die deze erkenning biedt.

Voor vaders omdat zij nu argumenten krijgen aangereikt waarom hun rol zo belangrijk is en dat opnieuw kwalificeren van hun vaderschap zeker in het geval van een echtscheiding de grootste onzin is en bovendien vernederend. Het boek laat ook zien waarom vaders er juist voor zouden moeten kiezen om na een eventuele scheiding hun taak als opvoeder bewust voort te zetten, tenminste als de moeders hier aan mee willen werken. Kinderen hebben recht op beide ouders dus voor ouders geldt de dankbare plicht tot opvoeden. Een plicht die niet stopt bij een echtscheiding.

Jeugdhulpverleners omdat ondanks de lipservices naar de vaderbeweging en openlijke publieke reacties op kritiek vanuit de bekende instellingen er in de praktijk nog sprake is van een enorme moeder-bias ten koste van vaders, hun families en uiteraard de kinderen. Dit boek is een oproep tot kritische zelfreflectie en het laat aan de hand van praktijkvoorbeelden en kritische noten zien hoe historisch gegroeide patronen tot aan de dag van vandaag door jeugdhulpverleners worden gereproduceerd met alle gevolgen van dien. Iedere jeugdhulpverlener die diversiteit niet schuwt en vertrekt vanuit een z.g. systeembenadering bij het analyseren van jeugdproblematiek zou met het vernieuwende inzicht uit dit boek tot een completer beeld kunnen komen en daarmee tot betere oplossingen.

Het boek is uiterst zinvolle literatuur voor mediators, rechters, en juristen die te maken hebben met het oplossen, verdedigen of rechtspreken rondom echtscheidingsproblemen waar kinderen bij betrokken zijn. De echtscheidingsindustrie zit helaas nog vol met traditionele aannames en wetten die in de praktijk al lang achterhaald zijn. Dit boek verschaft inzicht hoe partijen niet dankzij maar ondanks deze wetten en bestaande praktijken tot betere afspraken kunnen komen die recht doen aan het kind maar ook aan de plicht voor beide ouders om na een scheiding verder te zorgen op een dusdanige wijze dat het niet meer langer loont om de uitvoering van deze plicht te frustreren.

Tot slot is dit boek een steun in de rug voor alle mannen maar ook vrouwen die al flink wat veldwerk hebben verricht om op het diepste niveau de mechanismen die het huidige systeem en praktijken in stand houden te bekritiseren en te veranderen. Dat gebeurt zo wel op het politieke niveau maar ook door vaders die uit wanhoop gehuld in supermanpakken op hoge gebouwen en bruggen aandacht vragen voor het recht van hun kinderen om ook hen te zien te respecteren. Dit veldwerk is vaak ondankbaar en niet geheel zonder gevaar. Het legt wel bloot hoe schrijnend het probleem nog steeds is. Er is dus nog veel te doen op allerlei niveaus.

Kortom, dit boek is een belangrijke bijdrage voor diverse partijen maar vraagt wel om vervolg.

Geschreven bij De afwezige vader bestaat niet

Dit is een goed, verhelderend, eerlijk en bij vlagen onthutsend boek over de vaak ongemakkelijke positie van - jonge - vaders. Dit boek leert je dat de ongemakkelijke positie van vaders deels door hen zelf wordt afgeroepen, maar ook door hun partners en zorgverleners.

De omschrijving van het boek leek zo interessant maar nu heb ik er spijt van dat ik geld heb uitgegeven aan dit boek. De schrijfster beschrijft zelf hoe ze emotioneel bezwaard is door de situatie en deze woede heeft haar gemotiveerd om dit boek te schrijven over het belang van de vaderrol in de opvoeding. Helaas heeft dit er ook toe geleid dat ze niet meer kritisch naar de argumenten kan kijken en conclusies trekt die zowel onjuist als in haar voordeel zijn. En daarmee haalt ze direct het hele boek onderuit. Jammer!

Kwetsend voor alle uiteengevallen en gelukkige gezinnen waarvan de auteur klaarblijkelijk geen studie van heeft gemaakt.
Ook binnen zogenaamde 'volledige' gezinnen kan het juist zo zijn dat de vader veel (emotionele) schade berokkent aan het kind. Betrokkenheid is niet per definitie gunstig of zelfs positief.
Diepe interesse maakt het in mij los omtrent het vraagstuk hoe het gekomen is dat mevrouw Zwaan de vaderfiguur als onmisbaar of onvervangbaar beschrijft. Als haar volgende boek daarover gaat kijk ik daar reikhalzend naar uit.