De arrogantie van het doorgeefluik

De monologen van Liffert (Joop) zijn steeds prachtig om te lezen. Door de beheerste manier van schrijven zorgt Erné voor een rustige achtergrond bij alle onderwerpen, hoe heftig deze ook zijn.

“Maar hoe hoger Bimmer steeg, des te dover hij werd voor de woorden van zijn factotum en inmiddels lijkt het wel alsof niets van wat ik zeg zijn gehoorgang nog bereikt.”

De onderwerpen in deze roman zijn legio: de enige Nederlandse Paus ooit wordt aan de lezer voorgesteld, we worden mee terug in de tijd genomen met ‘Ik heb geen zin om op te staan’, maar ook pesten en de gevolgen daarvan worden beschreven in 'De arrogantie van het doorgeefluik'.

Bimmer noemt de Finnen als hij het heeft over zijn favoriete Europeanen:
“Omdat ze hun verstand gebruiken, gevoel voor humor hebben en hun mond kunnen houden. Dat ze hun verstand gebruiken, kun je niet alleen zien aan het feit dat ze het beste onderwijssysteem ter wereld hebben opgebouwd. Wat natuurlijk een zelfversterkend iets is, want wanneer je onderwijs top is, krijg je steeds meer verstandige mensen en met steeds meer verstandig mensen wordt je onderwijs steeds topper enzovoort.”

Ook de actualiteit wordt niet geschuwd door de auteur. Het belang van gebruik van woorden en goed taalonderwijs wordt hiermee nog eens benadrukt:
“En pas op, consumentenbond met een d. Anders krijg je last met de antibontbond.”

Een andere eye-opener las ik in het hoofdstuk waarin Bimmer vertelt over Dwight ‘Ike’ Eisenhower. Deze Republikein, generaal en voorganger van JFK nam in zijn toespraak waarmee hij afscheid nam van het Amerikaanse volk geen blad voor de mond toen hij waarschuwde voor het militair-industrieel complex. Dat is een bundeling van de belangen van het politieke leiderschap, het militair leiderschap en de wapenindustrie!
Hoe actueel wil je het hebben?

In deze bijzondere roman worden ook ervaringen met pedofilie besproken; binnen de familie Klooker werden de kinderen met medeweten van de moeder misbruikt en dat heeft hen gevormd tot de mensen die ze werden bij het ouder worden.

De pers wordt door Erné gezien als de vierde macht, naast de wetgevende macht (eerste), de uitvoerende macht (tweede) en de rechterlijke macht (derde) waardoor onze democratie gevormd wordt. Ook de lobbyisten en ambtenaren mogen hier zeker niet uitgesloten worden naar mijn mening.
Overal en in alle gedaanten kom je doorgeefluiken tegen, en ja… ze zijn arrogant!

'De arrogantie van het doorgeefluik' is de moeite waard voor iedereen die een roman wil lezen die ergens over gaat. Over heel veel...

Dit is een meeslepend boek, ook buitengewoon goed geschreven. Het herinnert aan de polyfonie, de meerstemmigheid van Dostojevski, en aan de hilariteit van Rabelais. Ernst en vrolijkheid wisselen mekaar af.