De brandende kampongs van Generaal Spoor

Dit boek is een "must" voor iedereen, die zich wil verdiepen in de Nederlandse koloniale geschiedenis in Indonesië. Alles wat in dit boek verzameld is, kan wat mij betreft worden beschouwd als een aanklacht tegen regeringen, die in het verleden (en nu nog steeds) zich het recht menen toe te eigenen om in een ander autonoom land de mensen hun vrijheid van handelen en denken af te nemen. Dat is niet alleen arrogant, maar ook een misdaad. Ik ben heel blij met dit boek en het heeft een belangrijke plaats in mijn boekenkast.

Ondanks dat het hier een wetenschappelijke uitgave betreft, is het een prettig leesbaar boek!

een historisch document

Het boek geeft een duidelijke en heldere omschrijving van dit stuk geschiedenis.

Limpach heeft een eenzijdig en vooringenomen onderzoeksmodel gekozen. Hij behandelt zeer summier de historische context. Het gebruik van zijn bronnen is bepaald door zijn onderzoeksmodel: selectief, subjectief en soms zelfs manipulatief. Hij heeft belangrijke primaire bronnen niet gebruikt. De basisbegrippen van zijn studie zijn onduidelijk en voor meer uitleg vatbaar.Hij geeft er blijk van over weinig militaire en juridische kennis te beschikken. Omdat de Nederlandse militairen vochten tegen een wrede guerrilla van Indonesische kant is dat een grote lacune. Die leidt op veel plaatsen in zijn boek tot onjuiste en soms uitermate eenzijdige en subjectieve conclusies. Zijn centrale stelling dat sprake zou zijn geweest van niet gelegitimeerd structureel massageweld maakt Limpach daarom niet waar. Zijn boek is daarom vooral een politiek werkstuk geworden. Het boek voldoet niet aan de vijf principes van wetenschappelijke integriteit. Daar staat tegenover dat hij een indrukwekkende hoeveelheid bronnen heeft geraadpleegd en door zijn boek toegankelijk heeft gemaakt.

Hoe lang het ook duurt, de geschiedenis achterhaalt het wel.

Al ruim 30 jaar houd ik mij voor mijn hobby c.q. beroepsmatig bezig met geschiedenis (ben zelf docent geschiedenis). De zogenaamde politionele acties waren lange tijd (m.i.) een onderwerp waarover (net als WOI) in Nederland vrij weinig werd gepubliceerd. Na het lezen (wat best een tijdsinvestering vraagt) van dit indrukwekkende werk van Limpach blijf je als lezer enigszins lamgeslagen in je stoel zitten. In eerste instantie bleven bij mij vooral de opmerkingen hangen die soldaten zelf maakten n.a.v. hun optreden in Nederlands-Indië: "laten we over de mof maar niks meer zeggen...." Ook de vergelijking die soldaten maakten tussen het platbranden van kampongs en het Duitse optreden in Putten in 1944 voelen pijnlijk aan. Van harte aanbevolen!

Hoe kun je het geweld van een partij onder de loep nemen en de daden van de andere partij negeren? Limpach schetst hiermee imo een incompleet en ongenuanceerd beeld. Ik vind een bijzonder eenzijdig onderzoek op basis van vooringenomenheid.
Limpach toetst zijn conclusies verder aan de normen van deze tijd en niet die van zeventig jaar geleden. Dat vind ik eveneens eigenaardig.

Het boek is veel omvattend en soms onthutsend.

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam, Uniek en uiterst informatief