De dagen

Geschreven bij De dagen

De cover deed mij meer aan een roman denken, maar de drie zinnen: Twee verdwenen kinderen, twee wanhopige ouders, een zoektocht, maakten dat ik geïntrigeerd raakte.
Want het zal je maar overkomen. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, geschreven vanuit de hoofdpersonen. We maken kennis met de ouders, Maud en Maarten, die op het tijdstip van de verdwijning van hun kinderen, uit elkaar zijn. Maud is een gecompliceerd persoon, ze laat haar verdriet niet aan de buitenwereld zien en doet onverwachte dingen, waardoor ze negatief in de media komt en als een slechte moeder wordt gezien. Maarten daar in tegen blijkt heel anders met de verdwijning van zijn kinderen om te gaan. Anita Larkens beschrijft hun situatie zeer goed. Tijdens het verhaal, komen ook andere karakters aan bod, waarvan sommige voor mijn gevoel overbodig, daardoor miste ik wel enige verdieping in het verhaal. Halverwege belandt het boek dan ook in een langzamer tempo, maar het einde maakt veel goed vanwege de verrassende wending die ik niet had voorzien.
Dit is het eerste boek wat ik van Anita Larkens lees, ik kende de schrijfster nog niet. Het boek is zeker een aanrader, door de korte hoofdstukken leest het heerlijk weg. Je wilt gewoon weten hoe het met de kinderen afloopt, komen ze terug of niet en hoe verloopt het met de ouders, Maarten en Maud.

Geschreven bij De dagen

Het boek De dagen van Anita Larkens beschrijft spannende dagen voor de ouders Maud en Maarten. Hun kinderen worden op onverklaarbare wijze ontvoerd vanuit het slaapkamerraam. De ouders die al enige tijd uit elkaar zijn, starten samen met de politie een wanhopige zoektocht naar hun kinderen. In eerste instantie wijzen ze naar elkaar als de schuldige, maar langzamerhand gaan ze samenwerken en komen ze weer dichter bij elkaar. Er worden verschillende personen ten tonele gevoerd die allemaal ieder voor zich verdacht kunnen worden. Voor een goed verloop van het verhaal zou dit niet per se nodig zijn, de karakters van de hoofdpersonen zouden wat meer uitgediept kunnen worden. Het maakt het middengedeelte wat langdradig. Het eind van het boek is verrassend, er treedt een wending op die niet te voorzien was. Het maakt het zeker de moeite waard dit boek te lezen.

Verrassend, dit derde boek van Larkens. De kinderen van het gescheiden van elkaar leven paar Maud en Maarten verdwijnt. De nachtmerrie van elke ouder. Het voelt bijna als voyeurisme, zo dicht als je daarna op de huid van de ontredderde Maud en Maarten zit. Ze reageren beide anders: Maud wordt nog losbandiger dan ze al was, Maarten kwijnt weg van ellende en klampt zich vast aan een rouwdeskundige en aan hulpwebsites. Ondertussen heb je als lezer geen idee wie de kinderen heeft meegenomen en waar ze zich bevinden. Totdat je dat weet kun je niet meer stoppen met lezen.
De mails van Maud aan haar kinderen zijn ontroerend.
De plot is de kers op deze spannende taart.
Chapeau.

Een prettig geschreven boek met een verrassend plot. Door je nieuwsgierigheid die gewekt wordt, leest het boek lekker vlot weg.

Geschreven bij De dagen

Anita Larkens beschrijft hoe een echtpaar (in scheiding) reageert als hun kinderen verdwijnen. Er is paniek, chaos, angst, apathie en wanhoop. Tussendoor worden een aantal personages opgevoerd die het drama wat lucht geven. Al met al een origineel verhaal!

Vanaf het begin voelt ‘De dagen’ van Anita Larkens beklemmend. Als Frida en Mees verdwijnen wordt je van de ene naar de andere verdachte geslingerd, en volg je de verdenkingen die de politie heeft, maar probeer je ook op je eigen gevoel af te gaan. Anita Larkens doet dit goed, want ze laat kleine subtiele hints vallen in het boek, waardoor je regelmatig van verdachte wisselt én op het verkeerde spoor gezet wordt.

Beklemmend en vooral verwarrend, je leeft helemaal mee met Maud, hoewel je haar ook regelmatig door elkaar wil schudden. Maar ja, wat is normaal gedrag in zo’n bizarre situatie? Kun je haar beoordelen op het gedrag wat ze vertoont als je zelf niet weet wat je in zo’n situatie zou doen? Dat zijn vragen waar je mee worstelt als je ‘De dagen’ leest. Ik vond het vooral heftig om het verlies van Maud en Maarten te lezen, en kon het boek daarom niet in één ruk uitlezen.

En dat terwijl het verhaal zo aan je trekt, je wilt weten wat er met de twee kleuters gebeurd is. Aan de ene kant wil je door blijven lezen, aan de andere kant beklemd het verhaal en de bijbehorende emoties zo erg dat je er het liefst klaar mee wilt zijn. Wat een kracht hebben de woorden van Anita Larkens.

Het einde slaat in als een bom, want die had ik echt niet aan zien komen. Een verrassende plotwending zorgt ervoor dat ik even met mijn mond vol tanden zat. Ik zag het niet aankomen en vond dit echt heel goed gedaan. Toch krijgt het boek niet de 5-sterren die het misschien zou verdienen, omdat ik dat beklemmende gevoel op momenten te heftig vond. En dat terwijl ik geen kinderen heb, ik kan me zo voorstellen dat ouders dit boek helemaal heftig vinden.

Met ‘De dagen’heeft Anita Larkens een heel beklemmend en heftig boek neergezet. Op momenten te heftig, want ik kon het niet achter elkaar uitlezen. Toch bleef het boek in mijn hoofd hangen. Het einde vond ik heel erg verrassend en knap gedaan.

Mees en Frida verdwijnen op een nacht, spoorloos. Moeder Maud denkt aan een ziekelijke grap van Maarten, hun vader en haar ex sinds een jaar. Maar bij Maarten zijn de kinderen niet. De politie wordt gebeld en dan begint een zoektocht naar de verdwenen kinderen. De nachtmerrie is begonnen.

Tijdens de vele weken onzekerheid schrijft Maud brieven aan haar kinderen, het lukt Maarten niet om te werken en de meest bizarre dingen komen op tafel. De media maakt er smeuïge verhalen van. Maar het verdriet van Maud, Maarten, hun familie en omstanders is groot, waar zijn de kinderen en wat is er toch gebeurd?

In ‘De dagen’ speelt psychologie een grote rol. De spanning is voelbaar. De ongemakkelijke spanning die er kan heersen tussen mensen spat er van af. ‘De dagen’ is prettig leesbaar. Het verhaal van de verdwijning en de weken daarna worden vanuit verschillende perspectieven verteld. Larkens voert verschillende mensen op, die voor verschillende soorten spanning in het verhaal zorgen.

Vanaf de eerste bladzijde word je het verhaal ingetrokken. Stelt U zich voor:
· Ik lees ‘De dagen’ door Anita Larkens;
· Op de tv zie je de marathon Martha Stewart Bakes op 24Kitchen;
· Drie katten liggen te slapen;
· Het is stil in de kamer;
· En ik lees en lees, elke keer als ik opkijk staat er weer wat anders op de tafel bij Martha Stewart, er is al weer een nieuwe aflevering aan de gang;
· De spanning is voelbaar en naarmate ik vorder, wil ik ‘De dagen’ alleen maar uitlezen, want ik wil weten wat de afloop is.

En dan, aan het eind van het boek gekomen is dat einde te bizar voor woorden. Maar het kan gebeuren, dat is wat ik voelde tijdens het lezen van ‘De dagen’, het zou zo maar werkelijkheid zijn. Na het lezen bleef het boek even nadreunen.

Maud is op een dag haar kinderen kwijt. Ze zijn midden in de nacht uit hun huis verdwenen. En al snel lopen alle sporen dood. Waar zijn haar kinderen? Frida en Mees worden overal gezocht. De politie komt er al snel achter dat Maud een vrouw is met psychische problemen. Ze is ook nogal losbandig. Welke moeder gaat er nou Tinder af op zoek naar een man, als ze weet dat haar kinderen ergens vastgehouden worden? Dit is als lezer moeilijk te verkroppen. Je krijgt een beetje een hekel aan Maud, maar aan de andere kant krijg je ook medelijden met haar. Ze heeft echt moeite om zich te uiten naar de buitenwereld toe. Ze komt over als een vrouw zonder gevoelens, maar ze is stapelgek op haar kinderen. De media duikt er bovenop en ze heeft geen moment rust. Ze is al een jaar alleenstaande moeder. Haar ex Maarten zoekt Maud weer op, hij is de vader van de kinderen. Alle ogen zijn op hen gericht. De dader zou zomaar eens een bekende kunnen zijn!

Ik vind het geen echte thriller dit boek. Het neigt meer naar de psychologische/ emotionele hoek. Spanning zit er niet echt veel in. Wel veel emoties. Ik mis de opbouwende spanning die ik in een thriller verwacht. Je leest verder omdat je wilt weten waar de kinderen zijn en wat ze is overkomen. En wie is de dader? Maar ik heb geen moment op het puntje van mijn stoel gezeten.
Soms is de taal best grof. De indeling van het boek vind ik wel origineel. Het heet niet voor niets De Dagen. Het verhaal staat per dag op papier. Naarmate de tijd verstrijkt, komen er soms dagen lang geen bijzonderheden voor. De kinderen zijn heel lang weg!
Het is verbazingwekkend hoe snel mensen de vinger naar iemand wijzen en zeggen: Jij hebt het gedaan! Maar zo gaat het in het echte leven ook.
Het boek heeft behoorlijk wat personages, sommigen komen tussendoor steeds eventjes aan bod. In het begin is het best verwarrend, maar op het einde snap je waarom.

Het einde is goed spannend en ik zag het absoluut niet aankomen. Dat is dan wel weer geweldig, dat je toch weer op het verkeerde been gezet kunt worden! Ik geef het boek 3***

De inspiratie voor de fictieve, literaire thriller De dagen haalde auteur Anita Larkens gedeeltelijk uit een waargebeurd verhaal. Een gebeurtenis waarbij een Amerikaanse moeder van twee ontvoerde kinderen direct de hoofdverdachte was. Ook in De dagen wordt de Nederlandse Maud, de moeder van een jongen en een meisje al snel als verdachte aangewezen. Maud komt over als een ontaarde moeder, ze zit nog midden in een scheiding wanneer haar twee kinderen uit hun eigen kamer meegenomen worden. Dit terwijl zij op datzelfde moment in haar eigen slaapkamer seks heeft met een van haar vele minnaars.
Anita Larkens beschrijft dit hartverscheurende ontvoeringsverhaal – de nachtmerrie van ieder ouder – vanuit de belevingswereld van Maud (de moeder) en met regelmaat laat ze de lezer ook meekijken over de schouder van de vader in kwestie; Maarten. De dagen is een originele thriller waarbij gelukkig een keer niet is gekozen om een misdaad te beschrijven vanuit de visie van een rechercheur, maar juist vanuit de slachtoffers. Na de ontvoering verlopen de dagen verwoestend traag voor beide ouders en start voor hun een langdurig drama. De dagen toont ook hoe opmerkelijk mensen kunnen reageren in een bijna onvoorstelbare situatie.
Behalve spannend en origineel is De dagen dan ook behoorlijk aangrijpend te noemen. Maar behalve het trieste verhaal rondom de vermissing gebeurt er gelukkig veel meer in het boek. Het geheel is dan ook niet zulke zware kost als dat je in eerste instantie misschien verwacht. Zo komen er tijdens het verloop van het ontroerende verhaal veel interessante en verdachte personages aanbod, ieder met hun eigen zorgen en eigenaardigheden. Gelukkig worden alle personages door auteur Anita Larkens, zo af en toe, ook flink bedolven onder ironie en passende- (soms ook wel pittige) sarcastische humor. Wat zorgt voor wat luchtigheid in het verhaal en tegelijkertijd de rode draad van de thriller extra diepgang geeft. Tot het einde blijft het lastig te achterhalen wie nu achter de ontvoering van de kinderen zit. Lees en laat je verrassen door De dagen!

'De dagen’ vertelt het verhaal van de ex-echtelieden, Maud en Maarten. Het stel heeft twee kinderen, Frida en Mees. Op een nacht verdwijnen de twee kleuters spoorloos uit het huis van Maud.

In hun angst, verdriet en wanhoop zijn Maud en Maarten weer tot elkaar veroordeeld, maar dat gaat niet van een leien dak vooral omdat zij tegengesteld met hun emoties omgaan. Bovendien zijn zij beiden als verdachte aangemerkt in de verdwijningszaak.

“De paniek had de geur van nat gras; de smaak van appel; het geluid van zingende vogels; de kleur van verblindend daglicht, dat ongehinderd naar binnen stroomde.”

In de dagen en weken die volgen, wordt er met man en macht naar de kinderen gezocht. De media smult van de zaak en duikt massaal op het doen en laten van –met name- Maud, die er een nogal losbandige levensstijl op nahoudt.

“Hoop was alles wat ik nodig had. Dat begreep Anka ook wel. Ik dacht niet dat zij me lichtzinnig vond. Vrouwen beseften meestal beter waarom een vrouw de aandacht van mannen zocht. Dat had bijna nooit met seks te maken. We vulden gaten in onszelf. Dat mannen dat heel letterlijk namen, daar waren wij niet verantwoordelijk voor.”

Larkens beschrijft prachtig de zenuwslopende dagen van Maud en Maarten en karakteriseert de ex-partners goed. Maarten verandert langzaam van vlotte zakenman in een wrak en Maud beleeft al haar emoties van binnen en zet haar losbandigheid voort, hetgeen haar niet op de sympathie van de media komt te staan.

Niet alleen de twee hoofdpersonen komen overigens goed uit de verf, ook de karakters van de personages die een bijrol vertolken, zoals politieman John, schooljuf Aisa, Ageeth en Stella, worden uitstekend weergegeven. Haar schrijfstijl is van hoog niveau en getuigt van een verfijnd taalgevoel.

“Ik weet niet meer hoe ik me normaal moet gedragen. Ik ben het verleerd. Daarom heb ik me een houding aangemeten die zonder meer geaccepteerd wordt door de andere moeders. Ik ben een moeder. Dat is het enige wat ik moet uitstralen. Vergeet Maud.”

Larkens heeft haar boek opgedeeld in korte hoofdstukken waarin telkens wisselende personages in het licht worden geplaatst. Maud is overigens de enige die de ‘ik-vorm’ krijgt toebedeeld in het verhaal. Na het lezen van een nieuw hoofdstuk zal de lezer met regelmaat denken te weten wie de kinderen heeft ontvoerd. Niets is echter minder waar, Larkens leidt haar lezers naar een heel verrassend plot!

Over de auteur

Larkens woont samen met haar man en jongste zoon in Bedum, een dorp nabij Groningen. In 2013 debuteert zij met de psychologische thriller ‘Schaduwdochter’. Haar tweede thriller, ‘De betrokkenen’ verschijnt in 2015. ‘De dagen’ is in februari 2017 gelanceerd. Larkens werkt momenteel aan een historische roman.

Uitvoering

Uitgever de Crime Compagnie

ISBN10 9461092083

ISBN13 9789461092083

Paperback, 300 pagina’s

Over Hanneke Tinor-Centi

Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.