De eenzaamheid in het leven van Lydia Erneman

'Rune Christiansen schreef een roman van zeldzame schoonheid.' - De Standaard der Letteren

Lydia Erneman is opgegroeid als enig kind op een kleine boerderij in Noord-Zweden. Na haar afstuderen als dierenarts komt ze terecht in een klein stadje in Noorwegen. We volgen Lydia middels haar werk als dierenarts tijdens de veranderende seizoenen en het ritme van het plattelandsleven. Hoewel Lydia snel respect en vertrouwen wint voor haar ijver, lijkt ze zich nog steeds overgegeven te hebben aan eenzaamheid als het allesomvattende uitgangspunt van haar leven, een uitgangspunt dat een persoon terneer kan slaan, maar desondanks een bron van geluk is.

RECENSIES
'In Lydia’s leven doen zich geen grootse, noemenswaardige gebeurtenissen voor, maar toch wil je haar als lezer bladzijde na bladzijde beter leren kennen. Rune Christiansens roman heb ik als het ware ademloos gelezen. Hij schrijft schitterend gedoseerd.' - Bart Moeyaert

‘Waarom deze roman een van de beste boeken van het jaar is valt moeilijk uit te leggen. Rune Christiansen slaagt er in van een onopvallend leven een prachtig verhaal te maken. Zijn Lydia Erneman is voortaan een van mijn literaire helden.’ – Maartje Swillen, boekhandel Boekarest

'Observaties van dagelijkse, gewone dingen van het leven worden als een poëtische kralenketting aan elkaar geregen. Wonderschone levensvertelling, vertaald uit het Noors in afgewogen Nederlands en voorzien van een melancholie die trotse en vastberaden lichtheid in zich draagt. Taal, natuur en hoofdpersoon creëren samen een sfeer van heimwee naar wat is, eens was of niet eens is geweest. Lees en voel Lydia en je bent niet eenzaam – lees en ben als Lydia, en je bent nooit eenzaam.’ – Hannelore Rubie, NBD Biblion

'Het intrigeert wat Christiansens heldere, poëtische taal in beweging zet. Zijn sober elegante zinnen hebben kracht, drijven je voort in de lectuur. Licht van toon, zacht en delicaat wekken ze je waakzaamheid voor wat haast onmerkbaar onder de grote hoeveelheid details van alledag in een leven schuilt. Het is een boek om lang te koesteren, ook al vanwege de stijlvolle uitvoering met op de cover een fascinerend schilderij van Barbara Guldenaar.' - Mappalibri

'Een prachtig boek over de alleenheid en de schoonheid der dingen en hoe je je verhoudt tot de mensen, tot het werk dat je doet, tot je ouders. Het is van een rust... en zo een mooi einde... Zo mooi om het jaar mee te beginnen.' Lidewijde Paris in Nieuwsweekend, Radio 1

'Een boek over jezelf en je interne dialogen, over de onvermijdelijke eenzaamheid die daaruit volgt, over de schoonheid daarvan. Om te lezen onder een dekentje met een tas thee, een glimlach op je gezicht en een notitieboekje om elke zachte zin die je nog eens opnieuw zou willen lezen op te schrijven.' - Robin Goossens, Goodreads

‘Een ongewoon mooie roman, een stap voorwaarts voor een schrijver die al een origineel en briljant oeuvre achter zich heeft. Er kan geen twijfel over bestaan dat Rune Christiansen voortreffelijke literatuur schrijft.’ – De Noorse radiozender NRK P2

Rune Christiansen (1963) werd al een belangrijke figuur in het Noorse literaire landschap met de publicatie van zijn eerste poëziebundel in 1986. Daarmee werd Christiansen in eerste instantie bekend als een baanbrekend dichter, maar hij richt zijn aandacht steeds meer op proza en heeft sinds 2003 een reeks veelgeprezen romans gepubliceerd.

In 2014 kwam in Noorwegen zijn doorbraak met de bestseller De eenzaamheid het leven van Lydia Erneman, (bekroond met de Brage Literatuurprijs) dat in het najaar van 2020 bij uitgeverij Oevers verscheen. Daarna volgde het even zo succesvolle Fanny en het mysterie in het treurende bos (Oevers 2019).

Rune Christiansen is ook docent op de schrijversopleiding in Bø en ontving op vrijdag 29 november 2019 een Franse ridderorde – L’Order des Arts et des Lettres. Een van de redenen voor de onderscheiding is het feit dat Rune Christiansen de Franse poëzie een prominente plaats in Noorwegen heeft gegeven door de reeks edities waarvan hij de redacteur is: ‘In zijn romans verwijst hij vaak naar de Franse literatuur, films en filosofie… Zijn twintig jaar durende inspanning om Franse fictie zichtbaar te maken voor Noorse lezers verdient erkenning vanuit Frankrijk’.