De groene pen

Geschreven bij De groene pen

Werken, hollen, vliegen, verplichtingen en nauwelijks tijd om adem te halen. Het beest dat sleur heet, ademt in je nek. Tot je erbij neervalt als je niet uitkijkt. Eloy Moreno schetst in dit indringende verhaal hoe sleur alles wat je lief is kan uithollen en verloren laten gaan.

"Als de dingen niet lopen zoals we verwachten, zijn we geneigd van personages te veranderen, terwijl je alleen maar van verhaal hoeft te veranderen."

Een prachtig boek dat uitnodigt om ook eens bij je eigen leven stil te staan.

De groene pen vertelt het verhaal van een man van veertig die geslaagd is in het leven. Goeie baan, mooi huis, auto, vrouw en kind. Maar vast loopt in de dagelijkese sleur. Hij weet niet hoe hij die kan en moet doorbreken. Het kost hem moeite om zichzelf elke dag weer op te laden. Hij houdt van zijn vrouw Rebe is gek op zijn zoontje Carlitos maar toch mist hij iets. Op zijn werk vindt hij geen uitdaging meer. Hij heeft berekend dat zijn leven elke dag op 445 m afspeelt.

Totdat er iets gebeurt op kantoor, waardoor hij ineens de moed en kracht vind om met alles te breken. Hij besluit naar de Pyreneen te gaan en de confrontatie met zichzelf te zoeken. Het is een moeilijk gevecht. Weet het verleden een plaats te geven en de toekomst ziet hij met vol vertrouwen tegemoet samen met Rebe en Carlitos.

Het boek vind mede heel bijzonder omdat het dit keer over een man gaat, die zichzelf zoekt. In de meeste boeken zijn het de vrouwen die op zoek zijn.

tags: aangrijpend, indrukwekkend, ontroerend, bijzonder, origineel agee

Een erg boeiend boek, herkenbaar voor veel mensen, een verhaal over een vader en echtgenoot die in een ware sleur is geraakt, maar zich daar langzaam van weet los te manoevreren. Al worstelend, op weg naar de ommezwaai in zijn leven begrijpt hij steeds beter hoe het zo ver is gekomen met hemzelf, maar ook wat er in de hoofden omgaat van zijn directe omgeving. Het verhaal houdt je vast als lezer, ook omdat de hoofdpersoon al vertellend veel terugblikt en je je als lezer dus steeds afvraagt hoe het nu met hem gaat, waar hij nu is, en hoe hij zich nu voelt. In één ruk uitgelezen.

Ik kreeg dit boek niet weggelegd. Veel zaken zijn erg herkenbaar. Dit verhaal gaat over sleur van het dagelijkse leven en de moeilijkheid om je leven om te gooien behalve wanneer de keuze voor je gemaakt wordt.

Op advies van een kennis die dit boek heeft vertaald heb ik het gelezen en ik vond het heel erg mooi, spannend en ontroerend.
Er zijn momenten dat je de hoofdpersoon wel 'n zetje wil geven omdat ie zo zit te treuzelen, maar uiteindelijk....
Gewoon lezen dus 't is echt 'n goed boek!!!!!

Geschreven bij De groene pen

Heel af en toe kom je zo'n juweeltje tegen.
Met veel plezier heb ik dit boek gelezen en meegevoeld met de hoofdpersoon.
Zijn frustraties, zijn woede, angst, verdriet maar ook liefde zijn zo begrijpelijk
dat je je bij tijd en wijlen zelf de hoofdpersoon voelt.
Een aanrader!

Ik heb het origineel in het Spaans gelezen en vond het echt een geweldig boek. Zeker voor mensen die kinderen hebben, allebei werken, oppas etc., is het heel herkenbaar (hoewel het in dit boek vrij ver gaat). Langzaam wordt je meegezogen in het veranderende leven van de hoofdpersoon. Heel grappig zijn dan de 'avonturen' rond De Groene Pen zelf, die eigenlijk niet eens zo spannend zijn, maar wel in het leven van de hoofdpersoon. Het einde deed me een beetje denken aan Paulo Coelho. Mijn vrouw heeft het boek nu in het Nederlands en ik ga het zeker zelf ook nog eens in het Nederlands lezen. Dan begrijp ik het vast een stuk beter en ben benieuwd hoe het dan is.

Wat een saai en plat boek

Dit boek bevat een prachtig verhaal. Helemaal in de tijdsgeest van nu waar veel mensen in een sleur lijken te geraken en niet weten hoe daar uit te moeten komen. Deze man droomt er al tijden van om het roer om te gooien, maar dan ineens na een opeenhoping van gebeurtenissen, gaat hij het ook daadwerkelijk doen met alle gevolgen van dien.

Pas dan komt de vraag of het nieuwe leven echt wel zo veel beter is en of er geen belangrijke elementen uit het verleden missen.

Van begin tot eind prachtig! Vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in de gedachten en emoties van deze man om aan het eind van het verhaal nog met de tranen in je ogen af te kunnen sluiten met een glimlach.

“Kent u dat?”, zou dominee Gremdaat zeggen. In het verhaal van dit boek vermoed ik dat elke lezer zich min of meer zal herkennen. Alleen zo erg als je de hoofdpersoon (voor je) uit de bocht ziet schieten, lijkt mij een geval voor het Guiness book of records. Het grootste gedeelte van het verhaal gaat over een mislukte poging om door middel van sleur het verleden te bezweren. Sleur maakt meer kapot dan je lief is. Ook omdat de hoofdpersoon in zijn eigen hersenspinsels is gaan geloven. Verandering van gewoonte werkt goed tegen sleur. Is er meer aan de hand dan wordt het tijd om ‘een groene pen’ te kopen. Dat leerde de hoofdpersoon en hij hakte de knoop rigoureus door. Tijdens het lezen kwam ik niet achter de naam van deze man, die ons zijn relaas vertelt. Dat geeft de lezer een heel intiem betrokken gevoel. Alsof je opgesloten zit in het hoofd en lichaam van de ik-verteller en meekijkt naar zijn opkomende gedachten en deze onontkoombaar met hem meebeleeft. Toch voelde ik me nergens gegijzeld. Deze man is zachtaardig en wil zich gewoon (weer) gelukkig voelen. Of hem dat lukt? Daarvoor moet je toch echt dit mooi geschreven boek gaan lezen. Wel de tijd er voor nemen. Anders ontgaat je de essentie van deze ‘groene pen’.