De grote verdoving leven zonder verslaving

Zojuist voor een tweede maal na jaren De Grote Verdoving er bij gepakt, nu eens voor mijzelf ipv uit 'pure interesse' nav een alcoholverslaafde collega (...), maar helaas, net als toentertijd, kom ik maar niet door het boek heen!
Ik sluit mij volledig aan bij de positieve recensies wat inhoud en benadering betreft, maar het boek zou in mijn ogen zeer gebaat zijn bij een goede - streng doch rechtvaardige - redacteur die eerst met de grote bezem en dan de vlaskam door het (absoluut bevlogen) schrijfwerk van dhr. Stofferis gaat. Met dezelfde liefdevolle meedogenloosheid die hij in zijn benadering van alcoholproblematiek aan de dag legt.
Ik begrijp, of denk te begrijpen, dat hij met zijn herhalingen - bijna litanieën - misschien tegenwicht wil bieden aan de wijdverspreide leugen en hersenspoeling die alcohol heet, om tot de lezer door te dringen. Maar less is more hier, want de vele 'voorbeelden', waarin hij hetzelfde zegt maar dan net ff anders (vaak zinnen die met het irritante "we" beginnen: "We zeggen dat we niet verslaafd zijn. We liegen tegen onze geliefden. We..." en dan komen er nog 26 van die zinnen voor het maken van één punt), werken bij mij als lezer iig behoorlijk op de zenuwen.
Niet vanwege het waarheidsgehalte, maar de herhalingsdwang die er uit spreekt. En het weinige vertrouwen dat de schrijver daarmee in mijn intelligentie als lezer plaatst, maar des te meer van mijn geduld vraagt. Het boek zou een stuk leesbaarder zijn en daarmee een groter publiek bereiken denk ik, als het even goed aangepakt en herschreven zou worden tot 1/3 van die lange opsommingen, in kortere alinea's met meer witregels daartussen. Gewoon lekker af en toe een extra entertje.

(Ik ken het hoor, want ik doe dat zelf ook. Daarom bestaan er ook redacteurs.)
Ik geef het helaas wederom op rond pagina 54 van de 241.

De Grote Verdoving is een heel bijzonder boek, vooral ook voor de gevoelige ziel en spirituele zoeker met alcoholafhankelijkheid. Erik Stofferis heeft zich onder andere laten inspireren door het werk van A.H. Almaas, een hedendaags spiritueel leraar die binnen de filosofische stroming van de de non-dualiteit of Advaita Vedante te vinden is. De manier waarop Erik genoemd gedachtengoed verwerkt in zijn boek over 'leven zonder verslaving' is indrukwekkend. Ik kan alleen maar zeggen: heel erg dankjewel!
Lees als je Erik zijn boek uit hebt ook: A.H. Almaas: Het Nu van Moment tot Moment: de realisatie van je Ware natuur door beoefening van Aanwezigheid. Het terugvinden en houden van je ware Essentie kan dan nog meer handen en voeten krijgen, door hele praktische aanwijzingen.