De heren van de tijd

‘De heren van de tijd’ – Eva García Sáenz de Urturi

In dit laatste deel van de ‘Witte Stad’ trilogie wordt profiler Unai López de Ayala ingezet op een zaak die vele vragen oproept. Er worden gruwelijke moorden gepleegd aan de hand van beschrijvingen in een populaire roman, die ‘De heren van de tijd’ heet. De auteur van deze bestseller is anoniem. Unai en zijn collega/vriendin Estíbaliz proberen erachter te komen wie deze geheimzinnige auteur is en wat de connectie is met de gepleegde moorden. Het is een race tegen de klok, vooral als blijkt dat de mensen in de omgeving van Unai inmiddels ook worden belaagd. En Unai, die al zoveel verloren heeft in zijn leven, is vastbesloten alles te doen wat nodig is om zijn familie te beschermen. Ongeacht de consequenties.

Ik heb enorm uitgekeken naar dit boek, omdat er naar mijn mening maar weinig auteurs zijn die de hoge kwaliteit van hun eerste boek uit een serie vast kunnen houden in de volgende delen. Maar Eva García Sáenz de Urturi is hierin de positieve uitzondering op de regel. Niet alleen weet zij de spanning continu vast te houden, zodat je nagelbijtend door wilt blijven lezen, maar de verhaallijn zit zo ingenieus in elkaar dat de verbazing blijft toeslaan. In De heren van de tijd vindt een ontknoping plaats waar in De stilte van de witte stad al naar gezocht werd. Het meeleefgehalte is hoog; juist omdat je als lezer weet wat Unai heeft moeten doorstaan en wat hij qua levensgeluk heeft bereikt, wil je nu gewoon dat het hem goed gaat. En ben je net zo gedreven als hij om degene die dat bedreigt te ontmaskeren.

Hoewel De heren van de tijd als standalone te lezen is, zou ik dat niet aanraden. Daarmee mis je een deel achtergrondinformatie die her en der wel wordt aangestipt, maar niet direct een lampje doet branden. Bovendien is het een feest der herkenning om alle personages uit de vorige delen weer langs te zien komen. Wat ik superinteressant vind in dit laatste deel is de afwisseling van het heden en het verleden; de verhaallijn over de geschiedenis van Vitoria rond de Middeleeuwen komt aan het einde van het boek echt prachtig samen met de verhaallijn van Unai. Hier moet veel denkwerk en puzzelen aan vooraf zijn gegaan.

Ik kan niet anders dan De heren van de tijd, net als de vorige delen ‘De stilte van de witte Stad’ en ‘De Riten van het water’, wederom 5 sterren geven. Dit boek grijpt je bij de keel, heeft plottwisten die je doen duizelen en gelaagde karakters waar je van gaat houden. Eva García Sáenz de Urturi is wat mij betreft de grootste verrassing van de afgelopen jaren; een auteur waarvan ik vanaf nu zonder twijfel alle boeken zal aanschaffen zonder ook maar een flaptekst te lezen. Fantastische serie!

Carlita
Perfecte Buren

Unai en Alba zorgen alweer 2 jaar voor hun dochtertje Deba. Ook grootvader en collega Esti en meer bekenden uit de eerdere boeken komen weer voor. De personages worden goed beschreven, net als de omgeving en de familiebanden. Er is veel liefde en respect voor elkaar. Dat is op veel momenten bijna voelbaar.
Dit deel 3 krijgt een nieuwe dimensie toegevoegd. Ging het eerder om gelijke broers, nu lijkt het een drie dimensionaal verhaal te worden. Unai vertelt over de gebeurtenissen in 2019, en Diago vertelt in de ik-stijl zijn verhaal in 1192. Dit is werkelijk briljant gevonden.
De misdaad die vrij snel gepleegd wordt en waar het politieteam het erg druk mee heeft, toont wat gelijkenissen met een sterfgeval uit het boek. Hoe is dit mogelijk? Ze staan voor een groot raadsel.
Dit sluitstuk van de witte-stad-trilogie bevat meerdere verhaallijnen. Dit is ondanks de vele Spaanse streken, namen, straatnamen en gebouwen zeker goed te volgen. Als je als lezer eenmaal onder gedompeld ben in de Spaanse sfeer, zit je er helemaal in. Dit komt ook door de fijne hoofdstuk-aanduiding, waar het in menig thriller nog wel eens mis gaat.
De plot zit ingenieus in elkaar. Alles komt goed samen, na de nodige twisten die genomen moeten worden.
De heren van de tijd als sluitstuk is majestueus gedaan. Een thriller die zo stevig staat als een kathedraal: onverwoestbaar, donker en duister. Met grote mysteries en geheimen. En van een auteur waar we zeker nog meer van gaan horen.

Met spanning heb ik uitgekeken naar deel drie van deze trilogie omdat de twee eerste delen zo geweldig waren. Maar helaas... ik heb mezelf moeten dwingen om het boek uit te lezen. Het verhaal werd almaar ingewikkelder en er kwamen steeds meer personages te voorschijn, zowel in het heden als in het verleden. Tegen het einde kon ik er geen touw meer aan vastknopen en ik vrees dat ik lang niet alles begrepen heb. Jammer....

Prima geschreven thriller, half in het nú en half in de middeleeuwen in Baskenland.

Het boek begint zoals je van deze serie gewend bent, maar naar het einde toe wordt het steeds slechter. Onsamenhangend, teveel verhaallijnen. Erg jammer.

Mooi vervolg op de vorige boeken.

Geschreven bij Witte stad 3 - De heren van de tijd

Het boek is tweedehands, maar ziet eruit als nieuw. Herkenbare schrijfstijl en blijft spannend tot het eind.

Geschreven bij Witte stad 3 - De heren van de tijd

Uitstekende thriller, kan niet wachten op het volgende boek

Geschreven bij Witte stad 3 - De heren van de tijd

Deze boeken lezen geweldig weg. Spanning in combinatie met historie. Ik hou ervan!

De heren van de tijd, dat in 2020 in het Nederlands verscheen, is het laatste deel van de door Eva García Sáenz de Urturi geschreven trilogie van De witte stad. Het eerste deel, De stilte van de witte stad (2019), dat in 2019 verfilmd is, deed door een mond-op-mond-reclame de literaire wereld verbazen en betekende het begin van het wereldwijde succes van de drieluik. De trilogie speelt zich volledig af in en rond het Baskische plaatsje Vitoria en profiler Unia López de Ayala is een van de belangrijkste personages.

Tijdens de presentatie van de succesvolle roman De heren van de tijd wordt het lichaam van een man gevonden. Hij blijkt te zijn vergiftigd. Terwijl de inspecteurs Unai en Estíbaliz het onderzoek naar de moord leiden, vinden er nog enkele moorden plaats die identiek zijn aan die in de zich in 1192 afspelende roman. Ze komen tijdens hun naspeuringen terecht in de toren van Nograro, waar het boek geschreven moet zijn. De toren wordt bewoond door Ramiro Alvar, een nazaat van een familie die er al eeuwenlang woonachtig is. Hij bekent dat hij de roman onder pseudoniem geschreven heeft, maar is hij ook verantwoordelijk voor de moorden?

Een roman in een thriller. Dat is waar García Sáenz de Urturi deze keer voor gekozen heeft. Het verhaal kent daardoor een andere opzet dan zijn voorgangers, want het speelt zich deze keer in twee perioden af. Eén verhaallijn in het heden (2019), waarin Unai en Estíbaliz met een aantal geheimzinnige moorden te maken krijgen, en één in het verleden, te beginnen in het jaar 1192. In deze laatste subplot speelt de geschiedenis van Vitoria en omgeving een belangrijke rol, maar vormt het in zekere zin ook de aanleiding van de moorden die in de huidige tijd plaatsvinden. Beide verhaallijnen zijn geheel verschillend, maar hebben daarentegen ook weer met elkaar te maken.

Door deze veranderde, maar zeker niet oninteressante opzet komt Unai veel minder prominent in beeld dan in de voorgaande twee delen. Het verhaal in het heden wordt, zoals in De stilte van de witte stad en De riten van het water, vanuit zijn perspectief verteld, maar dat in het verleden door Diago Vela, een man die destijds graaf werd genoemd. Tussen hen bestaat ogenschijnlijk geen enkele overeenkomst, maar in het laatste hoofdstuk krijgt Unai iets te horen waardoor zijn afkomst in een heel ander daglicht komt te staan.

De twee verhaallijnen verschillen volledig van elkaar, maar op hun eigen manier zijn ze beide interessant, hebben diverse onverwachte ontwikkelingen, komen er sterke personages in voor en zijn er voldoende spannende momenten. Dat is dan voornamelijk een soort onderhuidse spanning, momenten van actie komen niet veel voor. Dat is niet erg, want de twee verhaallijnen zijn zo subtiel met elkaar verweven dat alleen dat al voor een gestaag toenemende nieuwsgierigheid bij de lezer zorgt. De plot uit 1192 begint overigens wel wat stroef, maar naarmate dit vordert, gaat het, net als dat uit 2019, steeds meer boeien en intrigeren. In beide verhalen doet zich trouwens een aantal dramatische gebeurtenissen voor, de ene keer met een goede afloop, de andere keer met een slechte.

Ook in dit afsluitende deel van de trilogie is te merken dat de auteur haar research uitstekend voor elkaar heeft, in haar dankwoord geeft García Sáenz de Urturi aan dat ze er jaren mee bezig is geweest. Deze arbeid heeft een prima resultaat opgeleverd, want De heren van de tijd, dat ook weer erg toegankelijk geschreven is, is een waardige afsluiter van de sterke en bijzondere drieluik.