De ijsmakers roman

Geschreven bij De ijsmakers

Weleens toen je jong was een ijsje gegeten in een van de ijswinkels van een Italiaan? Je afgevraagd hoe ze hier in Nederland komen? Het verhaal van een dergelijk gezin wordt flitsend beschreven in DE IJSMAKERS. een humoristisch boek met veel in het echt gebeurde zaken. De strijd van de ijsmakers is ook de strijd tussen de twee zonen van een ijsmaker. Leest heerlijk.

Geschreven bij De ijsmakers

In de roman De ijsmakers beschrijft Ernest van der Kwast de interessante geschiedenis van het ijs maken in Italië en duikt hij samen met jou - de lezer - in het verleden van de familie Olivo. De familie is eigenaar van ijssalon Venezia in Rotterdam. Naast het beschrijven van de hardwerkende ijsmakers komt in het boek behoorlijk veel poëzie voor. Het boek is een ongebruikelijke mix van dichtkunst, geschiedenis en romantiek. Ernest weet telkens op een slimme wijze terug te vallen op de door hem eerder genoemde onderwerpen in het boek. Zo springt hij van familiegeschiedenis zonder pardon in de wereld van de poëzie - en weer terug - om vervolgens, nog even tussendoor, uitgebreid een opsomming te maken van diverse hotelkamers. Soms laat Ernest je met verwarring achter bij het lezen van het op eerste gezicht niet relevante informatie, maar duik je verder in het verhaal dan moet je echter als lezer wel toegeven dat De ijsmakers kunstig in elkaar is geweven tot een passend geheel en kun je uiteindelijk maar één conclusie trekken: De IJsmakers is toch wel een verdomd goed boek.

Geschreven bij De ijsmakers

Waar Van der Kwast in zijn eerste roman, Mama Tandoori, een hilarisch verhaal over een Indiase moeder en haar Nederlandse gezin schreef, heeft hij deze keer in De IJsmakers een serieuze toon weten te treffen, echter zonder de humor los te laten die het vorige boek kenmerkte. Het is alsof hij met deze verrassende roman een evenwicht heeft gevonden in zijn schrijfstijl, die daarmee ook de compositie van het boek in balans houdt: ernst en humor, poëzie en nuchterheid wisselen elkaar af, waardoor het boek een bonte schakering van de inhoud kent.
Het is het verhaal van de familie Talamini, ijsmakers uit Italië, die al generaties lang leven en liefde in dienst stelt van het familiebedrijf Venezia in Rotterdam. Ook de verteller, Giovanni, is voorbestemd om zijn vader Beppi op te volgen, maar net als hij verzet hij zich tegen deze invulling van zijn leven. Waar Beppi capituleerde, breekt Giovanni daadwerkelijk met de traditie en volgt zijn liefde voor poëzie door in dienst van het World Poetry Festival overal ter wereld poëzie-evenementen te bezoeken. Dit kost hem de liefde van zijn vader en zijn broer Luca, die tien jaar lang niet meer met Giovanni wil praten, omdat hij zich gedwongen ziet het familiebedrijf alleen voort te zetten en zich maniakaal op het samenstellen van steeds nieuwe smaken ijs te storten. Maar dan komt er een moment dat Luca zijn broer het verzoek doet om hem te helpen, omdat niemand anders dat kan.

Van der Kwast stelt twee werelden tegenover elkaar: die van de hardwerkende ijsmakers, die lange uren maken en geen tijd hebben voor hun gezin, in de persoon van Luca, en die van de poëzie, waarin Giovanni vol vervoering onbekommerd zijn hart volgt. Zo staan ook de gezinsleden tegenover elkaar: Giovanni probeert zijn familie gedichten te laten lezen, maar zijn vader ziet dat als verraad: “Je kunt prima leven zonder poëzie. Ik doe het al meer dan veertig jaar.” Van der Kwast wisselt het perspectief van zijn roman af door nu eens het verhaal van generaties van ijsmakers te vertellen en dan weer het drukke leven van Giovanni op de poëziefestivals weer te geven; dat laatste had wel wat ingekort mogen worden om meer vaart te verkrijgen. Een echt contrast is het niet: Giovanni strooit met citaten van bekende en onbekende dichters, maar ook de verhalen van het ijsmaken zijn poëtisch, zoals wanneer zijn stamvader voor de eerste keer ijs proeft: “Hij klom in één hap in de oude kersenboom en viel er direct weer dronken uit.” Van der Kwast schrijft heel beeldend en roept moeiteloos personen en scènes op voor de lezer, waarbij het opvalt dat hij zich tot in de kleinste details verdiept heeft in de geschiedenis van het ijs en de makers ervan, wat heeft geleid tot een aantal smakelijke opgediste anekdotes.
Grappig is dat Van der Kwast werkelijkheid en fictie dooreen weeft: zo laat hij de schrijvers Benali en Deelder plaatsnemen op het terras van de ijssalon.

Dit boek is een ode aan de poëzie en de buitenbeentjes, die hun eigen weg moeten volgen, ook al betekent dat verwijdering van de mensen die hun dierbaar zijn. Maar Van der Kwast heeft dat thema luchtig gehouden, met een vleugje weemoed en zonder partij te kiezen. Met de draai die hij aan het einde van het boek geeft, laat hij vermoeden dat het lot ervoor zorgt dat liefde voor poëzie en buitenbeentjes onontkoombaar is en van alle tijden.

Beetje langdradig zonder een echte dialoog, spanning en verrassende opbouwende elementen.
Eigenlijk beetje saai boek.

Amusant boek waarvan vooral de eerste 15 hoofdstukken in sneltreinvaart weglezen. Informatie over ijs vond ik ook erg interessant.

Geschreven bij De ijsmakers

Mooi geschreven boek, interessant door het verleden van de ijsmakers in combinatie met de wereld van de poëzie.

Geschreven bij De ijsmakers

In De IJsmakers vertelt hoofdpersoon Giovanni Talamini over enkele generaties Italiaanse voorouders die, naar eigen zeggen, ooit het ijs maken uitvonden en er vervolgens hun levensdoel van maakten. Een ambacht dat ontstond in een paar Noord-Italiaanse bergdorpen en dat uitwaaierde over Europa. Het beroep wordt van vader op zoon overgedragen en hun gezinnen leven volgens een vast patroon: van april tot oktober zeven dagen per week werken in de ijssalon in een Europese stad. In de winter bijkomen in Italië.
Tot woede en verdriet van zijn familie breekt Giovanni met de traditie; hij kiest voor de poëzie.
Een paar verhaallijnen zijn in dit boek mooi verweven: de historie van de ijsmakers, de moeizame verhouding tussen Giovanni en zijn broer en de ontdekkingstocht van de hoofdpersoon binnen een cultuur die ver van zijn eigen familie afstaat.

De lezer uit de buurt van Rotterdam herkent de ijssalon die in deze roman centraal staat: Venezia, gelegen tegenover de locatie waar jaarlijks het internationale Poëziefestival plaatsvindt. Ernest van der Kwast heeft zich duidelijk verdiept in beide werelden en zowel de grote lijnen als de details in de roman verwerkt: de eeltige ijsmakersduim, de onbekende maar briljante dichter.

Knap hoe de schrijver erin geslaagd is om na het enorme succes van Mama Tandoori een roman in een heel andere stijl te schrijven. Meer ingetogen, maar met evenveel liefde voor het onderwerp.
De IJsmakers is wat mij betreft een mooie traktatie: de juiste ingrediënten, een goede structuur en precies op smaak!

Geschreven bij De ijsmakers

Leuk boek

Nieuwe inkijk in het leven van ijsmakers.

Goed en Mooi boek