De kleine vriend

Geschreven bij De kleine vriend

De meningen over dit boek zijn zeer wisselend, dat blijkt wel uit de vele recensies. Ik vermoed dat veel mensen verwachten dat dit een thriller is, dat je na afloop weet wie Robin vermoordt heeft. Maar je kunt toch niet verwachten dat een twaalfjarige 12 jaar na dato een moord kan oplossen wat een grote politiemacht eerder niet gelukt is? En dat de man die Harriet op het oog heeft als moordenaar nooit de moordenaar geweest kan zijn (want hij was het "kleine vriendje", waar de titel van het boek naar verwijst) is toch ook al vanaf het begin duidelijk?
Harriet staat op het punt haar kindertijd af te sluiten. Ze is kritisch, nors en intelligent en ze komt in allerlei opzichten te kort: haar ouders en haar zus hebben geen aandacht voor haar; de zwarte dienstbode zorgt wel voor het eten en de was, maar kan het verval van huis, tuin en de familie niet tegen gaan; oma is te bazig en de oudtantes te oud. Er ligt een lange bloedhete zomervakantie voor haar met als enige vorm van vermaak het door de kerk georganiseerde zomerkamp met vier uur Bijbelstudie per dag. Het verhaal stopt aan het einde van de zomervakantie en we blijven met veel zorgen achter over hoe het met Harriet verder zal gaan. Hopelijk beschikt ze over voldoende veerkracht om het leven aan te kunnen, maar zorgelijk is de situatie wel.
Ik vond het een prachtig boek wat me zeker bij zal blijven. Een dikke pil, maar ik heb het in enkele dagen uitgelezen. De lezer krijgt een gedetailleerde beschrijving van het leven van de verarmde blanke middenklasse uit een klein stadje in de Amerikaanse staat Mississipi, waar men met verachting neerkijkt op de blanke onderklasse, waartoe ook "de kleine vriend" behoort en waar de zwarte bevolking uitgebuit wordt. En dan is er de natuur: dreigend, onheilspellend, geheimzinnig. De rivier de Mississippi treedt geregeld buiten haar oevers; 90 % van de staat Mississippi bestaat uit bosland met zeer veel slangen; de zwoele zomerhitte is onverdraaglijk.
Aanbevolen!

Geschreven bij Kleine Vriend Pap

Na het lezen van De Verborgen Geschiedenis kon ik niet wachten om aan dit boek te beginnen. Helaas heb ik niet veel plezier beleefd aan het lezen ervan. Elke keer dacht ik: "Nu gaat er wat spannends gebeuren", maar dat was telkens niet het geval. Jammer. Het boek heeft veel ingrediënten voor een goed verhaal, maar helaas is het niet goed aan elkaar geknoopt.

Geschreven bij De kleine vriend

Mijn verwachtingen waren hooggespannen na "De verborgen geschiedenis". Dit boek haalt het niveau in de verste verte niet. Iets over de helft kon ik het niet meer opbrengen.

Ondanks het feit dat de roman "De verborgen geschiedenis" mij enorm raakte ook bij de derde lezing kan
"De kleine vriend" dat niet. Ben blijven steken op bladzijde 371.
Ik zeg niet dat dat aan de kwaliteit van schrijven ligt, maar misschien aan het groot aantal personen dat in de
roman opduikt. Ik mis de spanning.

Geschreven bij De kleine vriend

In het begin moet je wennen aan de schrijfstijl, die uitgebreid is, maar nooit saai. De verhalen lijken soms een raamvertelling. Een verhaal in een verhaal. Maar ze staan allemaal met elkaar in verband en zijn uiteindelijk interessante karakterbeschrijvingen die het geheel ondersteunen. De schrijfster komt uit de omstreken van de Mississippi en dat is zeer bepalend voor dit boek. Het lijkt soms een sleutelroman. En... zoals bij een literair verantwoorde roman gebruikelijk, geeft het een goed tijdsbeeld. Je komt veel aan de weet over gewoonten en gebruiken bij zowel de blanke als de donkere bevolking uit die jaren. Kortom: alle ruim 600 pagina's dubbel en dwars waard.

Het boek beschrijft het leven van Harriet, een kind dat gebukt gaat onder een zwaar verlies. De auteur kan de eentonigheid van Harriet's leven beschrijven zonder dat het saai wordt. Deze eentonigheid wordt gecombineerd met een heel spannende verhaallijn. Een boek dat je vasthoudt tot het einde en dat blijft hangen.

Geschreven bij De kleine vriend

In het begin een beetje moeilijk om in de schrijfstijl te komen.

Geschreven bij Kleine Vriend Pap

Nu het nieuwe boek van Donna Tartt is uitgekomen kwam ik ook weer bij dit boek uit en tot mijn grote verbazing zie ik allemaal slechte reviews. Ik vond dit een prachtig boek geschreven vanuit de wereld van een kind. Een intrigerend en verlichtend meesterwerk .

Sommige mensen moeten maar gewoon makkelijke kost lezen zoals Slaughter - Cornwell en aanverwante massa productie
Donna Tartt schrijft geen thrillers of makkelijk te kauwen fast food

Geschreven bij De kleine vriend

Jammer dat ik het niet na de eerste bladzijde weggelegd heb. Wat een afknapper na 'de verborgen geschiedenis'. Of ik snap het niet,dat kan ook natuurlijk...

Geschreven bij De kleine vriend

Na "De verborgen geschiedenis" kon ik niet wachten op het volgende boek van Tartt. Gelijk gekocht, hardcover natuurlijk, want ik zou het net als het vorige boek met liefde herlezen. Nou, niet dus! Pure tijdsverspilling. Super langdradig, erg saai, een kwelling!

Gelukkig zijn de recensies van haar derde boek weer gigantisch lovend. Misschien dat ik toch nog eens aan een Tartt ga ...