De kortste nacht

Op de cover zien we een weglopende vrouw op een brug, welke past bij een passage uit het boek. Een standaard cover, waarvan je niet specifiek kan zeggen dat deze helemaal bij het verhaal past. De titel verwijst terug naar een dramatische gebeurtenis bijna twintig jaar geleden in het leven van hoofdpersonage Rob, de titel past uitstekend bij het verhaal. De omschrijving op de achterkant van het boek sprak mij aan en zorgde ervoor dat ik nieuwsgierig werd naar de nieuwste Appel.

De kortste nacht bestaat uit 33 hoofdstukken, de hoofdstukken hebben een cijfer en de naam van het personage van waaruit het hoofdstuk is geschreven. De kortste nacht is geschreven vanuit meerdere perspectieven, vanuit Rob, Ivan, Tensy en Paul en Erik. Het verhaal speelt zich af in het heden en blikt terug naar het verleden, naar het dramatische ongeval jaren geleden, iets wat Rob nog altijd met zich mee draagt.

René Appel heeft een geheimzinnige, beschrijvende, humoristische schrijfstijl, hier en daar wat grof, nu heb ik met schelden over het algemeen geen problemen, wel wanneer er met ziektes gescholden wordt, daar houd ik niet van. Het verhaal gaat geheimzinnig van start, waar gaat dit verhaal heen? In het begin had ik wat moeite om mijn concentratie bij het verhaal te houden, maar al snel zat ik er lekker in en voor ik het wist sloeg ik de laatste bladzijde van het boek alweer om.

René Appel heeft meerdere verhaallijnen verweven in De kortste nacht. Maar waar het allemaal om draait is een verschrikkelijke gebeurtenis tijdens een schoolkamp bijna twintig jaar geleden. Wat gebeurde er tijdens die kortste nacht? Rob draagt een groot geheim met zich mee, een geheim dat wanneer dit boven water komt, zijn hele leven totaal kan verwoesten. En dan duikt zijn 'jeugdvriend' Edwin die hij jaren geleden uit het oog verloor zomaar opeens op. Hoe gaat hij hiermee om? In een wereld waarin niets is wat het lijkt en vriendschap een illusie blijkt te zijn.

Hoofdpersonage Rob Koolwijk is al twaalf en een half jaar getrouwd met zijn Tensy, samen zijn ze de gelukkige ouders van drie jonge kinderen. Rob is manager van The Bubble, het partycentrum van zijn schoonouders. De zaak gaat gebukt onder de economische crisis en verkeerd in zwaar weer. Zijn vrouw Hortensia (Tensy) werkt hard voor haar eigen bedrijfje en probeert zoveel mogelijk te genieten van het leven, zij weet immers als geen ander hoe kwetsbaar het leven is en zomaar voorbij kan zijn. Ze draagt namelijk een groot verdriet met zich mee. Rob heeft eigenlijk alles wat hij zich kan wensen, een lieve vrouw en kinderen. Toch is niet alles wat het lijkt, het innerlijke stemmetje waarschuwt hem dat het grote geheim wat hij met zich meedraagt, zijn leven in één klap kan verwoesten. En dan breekt de dag aan waarvan hij had gehoopt dat deze nooit zou komen, maar waarvan de angst altijd aanwezig is geweest. Zijn grootste nachtmerrie in de vorm van zijn vroegere 'vriend' Edwin van Basthoven, staat plotseling voor zijn neus. Edwin, meester in manipulatie, weet zich na alle jaren nog steeds op slinkse wijze in te likken en Rob volledig voor zijn karretje te spannen. En sleept hem op deze manier in een wereld waar hij helemaal niks mee te maken wil hebben waardoor ze in een wespennest belanden met verregaande gevolgen...

Na het lezen weet ik nog steeds niet goed wat ik nu van De kortste nacht moet vinden? Ik heb me er prima mee vermaakt, maar ik heb echt betere boeken van René Appel gelezen. Waar komt dit nou door? De kortste nacht is zeer zeker niet slecht, maar ik mistte echt de spanning in het verhaal. Het verhaal gaat geheimzinnig van start, er is een bepaalde dreiging aanwezig, heeft voldoende elementen in zich voor een spannende thriller, maar de spanning komt helaas niet uit de verf. Daarnaast voelde ik geen connectie met de hoofdpersonages, ze kwamen voor mij niet tot leven.
Mijn eindconclusie; gewoon een lekker boek voor tussendoor. En ik hoop dat de nieuwe Appel weer een heel stuk spannender zal zijn.

In de nieuwste thriller “De kortste nacht” van de gerenommeerde auteur René Appel is de hoofdrol weggelegd voor Rob Koolwijk. Hij leidt met echtgenote Tensy en hun drie kinderen Cindy, Jeffrey en Mitchell een tamelijk onbezorgd leven. Als bedrijfsleider van café-restaurant-disco The Bubble, eigendom van zijn schoonouders, heeft Rob wel te maken met opkomende zorgen door teruglopende omzet. Dan kruist zijn oude schoolvriend Edwin Basthoven ineens zijn pad via een bizar verlopende afspraak bij een café op een troosteloze en verlaten plek.
Deze Edwin is op de hoogte van een dramatische gebeurtenis uit hun gezamenlijke schooltijd waarbij de zus van Tensy betrokken was. Edwin blijkt zeer nare kanten te hebben en probeert Rob en Tensy op intimiderende wijze mee te trekken in duistere zaken. De rechterhand van Rob genaamd Ivan Kratsjov, bepaald geen gezellige jongen maar zo mak als een lammetje aan de leiband van Edwin, verschijnt op het toneel. Het wordt Rob al snel duidelijk dat Edwin zich bezig houdt met criminele activiteiten en daarbij geweld niet schuwt.
Rechercheurs Paul van Eerenbeemt en Erik Lieshout zijn al lange tijd doende de activiteiten van Edwin in beeld te krijgen hetgeen uiterst moeizaam verloopt. Totdat………

Als zo vaak heeft René Appel een actueel maatschappelijk thema als startpunt genomen voor een prettig leesbare thriller. Met kleine middelen weet hij weer een boeiende plot neer te zetten. Het taalgebruik van Appel is zoals altijd voorbeeldig wat voor een professioneel taalwetenschapper vanzelfsprekend lijkt te zijn.
De karakters worden mooi ontwikkeld en ook de omstandigheden en gebeurtenissen worden even gemakkelijk en minutieus als beeldend beschreven.
Critici van René Appel zijn wel eens van mening dat de echte spanning in zijn thrillers ontbreekt. Het is echter de vraag of dat erg is. “De kortste nacht” staat zeker niet bol van de spanning, maar de boeken van Appel zijn dan ook veelal psychologische thrillers waarin voortdurende spanning en harde actie niet de kern vormen.
In zijn genre is René Appel een topper. Ook zijn nieuwste boek is zeer lezenswaardig en waarborgt de lezer een behoorlijk aantal echt ontspannen leesuren.
Het boek krijgt vier sterren.

Waarom dit een literaire thriller wordt genoemd is mij een raadsel.
Alle karakters zijn plat en volkomen cliché, zowel in beschrijving van hun uiterlijk als in manier van spreken.

Ik ben een liefhebber van het genre maar dit boek raad in niemand aan.

Het boek begint spannend, maar halverwege wordt het saai en het was voor mij bijna een opgave om het boek uit te krijgen. Ik heb wel betere boeken gelezen van René Appel.

Dit boek is niet wat ik gewend ben van René Appel. Het boeit totaal niet. Jammer.