De laatste getuige de man die drie concentratiekampen en een grote scheepsramp overleefde

Afbeeldingen

Inkijkexemplaar

Artikel vergelijken

  • Nederlands
  • Paperback
  • 9789082476415
  • 05 april 2018
  • 312 pagina's
Alle productspecificaties

Frank Krake

Frank Krake (Almelo - 1968) studeerde Marketing Strategy aan de Rijksuniversiteit Groningen en publiceerde in een Amerikaans wetenschappelijk tijdschrift. In zijn jeugd hoorde Frank veelvuldig over de grootste bankoverval ter wereld. Zijn vader woonde tijdens de oorlog niet ver van de bank en vertelde er vol trots over. Het verhaal fascineerde Frank zodanig dat hij vijf jaar geleden met zijn archiefonderzoek startte. Na jarenlang grondig speurwerk in (inter)nationale archieven en interviews met tientallen betrokkenen van de tweede generatie kreeg het verhaal vorm. Het wachten was op de dag dat na 75 jaar beslotenheid ook de laatste archieven hun geheimen prijs mochten geven. Op 1 januari 2021 was het zo ver. De uitkomst bleek ronduit spectaculair. Twee nog in leven zijnde ooggetuigen, zorgden voor de laatste waarheidsgetrouwe details. Zoals gebruikelijk bij Krake’s boeken gaat het verhaal vergezeld met tal van historische foto’s, grotendeels nooit eerder gepubliceerd. Krake heeft meerdere bestsellers achter zijn naam staan, waaronder Hannelore – het meisje uit de sekte. Van dat boek is een 6-delige TV-serie in ontwikkeling. Een van zijn grootste successen boekte hij met het oorlogsverhaal De laatste getuige, dat in negen talen verscheen.

Samenvatting

Wim Alosery (1923) zwerft als kleine jongen door de straten van Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. Daar leert hij te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die tien jaar later zijn leven zullen redden. Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht hij de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland en schuilt maandenlang in een kist onder de grond, tot hij bij een razzia wordt opgepakt. Na een verblijf in het beruchte Gestapo-hoofdkwartier in de Euterpestraat en het Huis van Bewaring aan de Weteringschans, wordt hij opgesloten in Kamp Amersfoort. Na enkele weken gaat hij op transport naar een relatief onbekend concentratiekamp in Duitsland: Neuengamme, bij Hamburg. Hij weet te overleven door zijn inventiviteit, levenskracht en wat hij op Kattenburg leerde. Neuengamme is het kamp waar de meeste niet-Joodse Nederlanders worden vermoord. Maar niet door het gebruik van gaskamers. In het hoofdkamp en de Aussenlager, de buitenkampen, is het motto: Vernichtung durch Arbeit - vernietiging door arbeid. Wim wordt tewerkgesteld in Husum, bij het onmenselijk zware graafcommando voor antitankgrachten in Noord-Duitsland. Enkele dagen voor de bevrijding komt hij na een gruwelijke tocht met zevenduizend medegevangenen op de luxe oceaanstomer Cap Arcona terecht, in de baai van Lübeck en op twee kilometer van de kust. De bevrijding is nabij. Terwijl de geallieerden het Duitse leger op de wal tot overgave dwingen voeren jachtvliegtuigen van de RAF bombardementen uit op de schepen die in de baai voor anker liggen. Drie daarvan, waaronder de Cap Arcona, worden vol getroffen. De gevangenen zitten benedendeks als ratten in de val. Op wonderbaarlijke wijze weet Wim het inferno te ontvluchten. Totaal uitgeput bereikt hij de wal, aan de goede kant van de baai. Waldemar Nods, de vader van Sonny Boy, zit op hetzelfde schip. Ook hij weet te ontkomen, maar wordt op het strand alsnog door jongens van de Hitlerjugend vermoord. Wim heeft meer geluk. Met niet meer dan vierhonderd andere gevangenen overleeft hij één van de grootste scheepsrampen aller tijden. Op 94-jarige leeftijd is Wim de laatste overlevende die dit nog kan navertellen. Daarvoor moet hij na de oorlog eerst afrekenen met zijn kampsyndroom. Dat lukt hem mede met de hulp van zijn vrouw.Hij wordt niet zuur, cynisch en haatdragend, maar omarmt tot op de dag van vandaag vol positivisme het leven, de liefde voor de mens en de vrijheid. Nu vertelt hij ons eindelijk zijn hele verhaal, als laatste overlevende van drie kampen en een scheepsramp met vier keer zoveel slachtoffers als bij de Titanic. Als DE LAATSTE GETUIGE!

Productspecificaties

Inhoud

Taal
nl
Bindwijze
Paperback
Oorspronkelijke releasedatum
05 april 2018
Aantal pagina's
312
Kaarten inbegrepen
Nee
Illustraties
Met illustraties

Betrokkenen

Hoofdauteur
Frank Krake
Tweede Auteur
N.v.t.
Hoofdredacteur
Enno de Witt
Tweede Redacteur
Enno de Witt
Hoofduitgeverij
Uitgeverij Achtbaan

Vertaling

Eerste Vertaler
n.v.t.
Originele titel
De laatste getuige

Overige kenmerken

Editie
1
Extra groot lettertype
Nee
Product breedte
150 mm
Product hoogte
29 mm
Product lengte
231 mm
Studieboek
Nee
Verpakking breedte
149 mm
Verpakking hoogte
236 mm
Verpakking lengte
32 mm
Verpakkingsgewicht
651 g
eWaste
Nee

EAN

EAN
9789082476415

Je vindt dit artikel in

Taal
Nederlands
Boek, ebook of luisterboek?
Boek
Periode
20e eeuw
Beschikbaarheid
Leverbaar

Reviews

Gemiddelde van 187 reviews
168
17
1
0
1
  • Ongelooflijk spannend, prachtig verteld door een held

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • Inspirerend
    • geloofwaardig
    • integer
    • Inspirerend
    • geloofwaardig
    • integer
    Toon alleen de eerste 3 punten

    Voor mij ligt een schitterend uitgevoerd boek met talloze foto's ter illustratie van het getuigenverslag van Wim Aloserij, opgetekend door Frank Krake. Na het lezen kun je niet anders dan even stil te zijn van alles wat één persoon meegemaakt heeft tijdens WOII. Nog indrukwekkender is zijn reactie hierop. Dat maakt deze man zo bijzonder. In de eerste plaats omdat hij alles kan navertellen na zoveel jaar, maar vooral hoe hij elke keer weer de juiste keuze wist te maken. 
    Wim Aloserij is 94 jaar wanneer hij zijn verhaal vertelt over de verschrikkingen die hij meemaakte in de Gestapo-gevangenis in de Euterpestraat Amsterdam, Kamp Amersfoort en de twee concentratiekampen Husum en Neuengamme, waar hij als dwangarbeider werkte.
    Behalve alle wreedheden die de bezetters toebrachten aan de gevangenen, viel gedurende het verhaal één ding voortdurend op. Naast de woede die je als lezer krijgt, was daar steeds de reactie van Wim op iedere nieuwe situatie. Net wanneer je denkt dit is de laatste keer, nu is er geen uitweg meer, bedenkt hij een manier om het gevaar net af te buigen waardoor er weer wat tijd gewonnen is. De lezer weet dat Wim overleeft, maar toch blijft het spannend hoe hij het gaat redden. Wat een diepe indruk gemaakt heeft zijn de uitgebreide beschrijvingen over de zieken in de concentratiekampen. Ten eerste dat ziekten zo makkelijk kunnen uitbreken door de abominabele hygiënische omstandigheden en ten tweede dat er voor de patiënten geen behandeling mogelijk was omdat er geen middelen waren. Eén dokter voor het hele kamp, geen verbandmiddelen, geen medicijnen en een heel regiment aan de meest verschrikkelijke aandoeningen. Onder deze erbarmelijke omstandigheden heeft Wim zich staande gehouden. Door gebrek aan eten kelderde zijn gewicht en toch heeft hij altijd elke kans gegrepen om iets eetbaars te krijgen. Regelmatig moest hij de verleiding weerstaan wanneer er besmettingsgevaar dreigde, dus niet eten van besmette etenswaren en oppassen met drinken. Schrijnend en gedetailleerd zijn de verhalen over de dwangarbeid die de gevangenen moesten uitvoeren. Alles was zwaar. Ze moesten zonder een gevulde maag, goede warme kleding en schoeisel op pad. Allen leden onder een algemene slechte lichamelijke conditie, slechte weersomstandigheden, slecht materiaal en zeer zware arbeid. Veel mannen hielden het niet uit. Ze stierven bij bosjes en moesten dan vervoerd worden naar het lijkenhuis. Aan het eind van de oorlog, net voor de bevrijding wordt de spanning enorm opgevoerd. Bloedstollende taferelen en gedetailleerde beschrijvingen van verrichtingen van de geallieerden zorgen ervoor dat je als lezer op het puntje van de stoel zit en door wilt lezen, je voelt dat het einde nadert, maar hoe? Wanneer is het gevaar echt geweken? De combinatie van de luxe boot waarop duizenden gevangen en hooggeplaatste Duitsers zaten is bizar: hoogpolig tapijt en doodzieke, berooide gevangenen. Dit boek zou gelezen kunnen worden als een spannende avonturenroman, maar dat kan natuurlijk niet, want de lezer weet dat het waargebeurd is. De zorgvuldigheid waarmee de auteur de gebeurtenissen heeft opgeschreven in een vlotte schrijfstijl en het fenomenale geheugen van Wim Aloserij maken dat het boek, ondanks de verschrikkingen, toch plezierig te lezen is. De vele gesprekken die de auteur en de getuige hadden, brachten zoveel mogelijk details naar boven, waardoor het verhaal zo duidelijk uit de verf kon komen. Ook technische en andere aanvullende informatie maken het boek tot een afgerond geheel zonder losse eindjes, waardoor het boek ook echt dichtgeslagen kan worden. Hulde aan Wim Aloserij, Frank Krake en alle andere medewerkers.

    Vond je dit een nuttige review?
    53
    0
  • Indrukwekkend en krachtig

    Positieve punten

    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • indrukwekkend
    • krachtig
    • boeiend
    • krachtig
    • boeiend
    Toon alleen de eerste 3 punten

    De laatste bladzijden ebben weg en ik sla dit boek met een zucht dicht. Bijna 400 bladzijden lang was ik in de ban van het boek de laatste getuige van Frank Krake waarin hij verslag doet van de overlevingstocht van Wim Aloserij tijdens de tweede Wereldoorlog.

    We leren Wim kennen in zijn jonge jaren in Amsterdam waar hij woont met zijn moeder, zijn zus Jo, halfbroer Henk en zijn stiefvader. Later wordt er nog een halfbroertje geboren. Wim raakt deze jaren gehard want veel geld was er niet, als dit er al eens was verzoop zijn stiefvader dit weekgeld. Wim moet zich vaak verstoppen omdat zijn stiefvader een kwade dronk over zich had. Aan klappen ontkwam Wim niet. Onzichtbaar maken en alert zijn worden een tweede natuur en misschien hebben deze eigenschappen naast een sterke geest Wim door de vreselijke oorlogstijd geholpen.

    Wim ontkomt niet aan de Arbeitseinsatz en moet zoals zovelen werken in Duitsland. Hij weet te ontkomen met een vriend en duikt onder. De Duitsers komen achter de schuilplaats en Wim wordt op transport gezet naar Kamp Amersfoort. Al spoedig wordt hij afgevoerd naar kamp Neuengamme, een plaats in Noord-Duitsland. Hier geldt 'Vernichtung durch Arbeit' en daar is geen woord te veel van gezegd. Onder erbarmelijke omstandigheden moeten de mannen aan het werk. Ze worden gehesen in dunne streeppakken en dragen dit dag en nacht, weer of geen weer. Ze krijgen enkel koolraapsoep en een homp beschimmeld brood. Het werk in het nabijgelegen Husum is nog zwaarder, hier wordt gewerkt aan een anti-tankgracht.

    Het leven is niet te bevatten zwaar en er vallen veel slachtoffers door ziekten, ontberingen en de immens slechte behandeling van de Duitsers. Wim weet zich meestal onopvallend door het kamp te bewegen en krijgt af en toe werkzaamheden in het kamp te doen waarbij hij een klein beetje op kracht kan komen of geen nat pak oploopt.

    Als de bevrijding nabij is raken de Duitsers in paniek en wissen hun sporen zoveel als kan uit en de kampgevangenen worden overgebracht naar grote schepen in de Lübecker bocht. Wim zit ook op zo'n boot, de Cap Arcona.
    Door miscommunicatie en misleiding van de Duitsers worden de Duitse boten gebombardeerd om te voorkomen dat de Duisters kunnen vertrekken naar Zweden om vanuit daar de oorlog voort te zetten. Drie schepen worden geraakt. Er komen 7000 gevangenen om.

    Als een wonder weet Wim een roeibootje te bemachtigen en aan land te komen. Hij is één van de weinige overlevenden van de bootramp. Na vele formaliteiten kan hij na enkele weken zijn familie in de armen sluiten.
    Het duurt wel even voor Wim lichamelijk hersteld, geestelijk is een ander verhaal. Hij wordt vaak wakker door nachtmerries. Zijn geest is sterk en hij kan vergeven. Nu zo veel jaren later doet hij zijn verhaal, als laatste getuige van het overleven van drie concentratiekampen en een scheepsramp.

    Het boek heeft een bijzonder mooie vormgeving. Lettertype, papiersoort en het prachtige beeldmateriaal, een lust om te lezen maar zeker ook om te zien.

    Het was een voorrecht om als één van de eersten dit boek te mogen lezen, Frank Krake heeft dit verhaal op een zeer levendige manier opgetekend. Het is een aangrijpend verhaal, vol gruwelijkheden maar ook een verhaal vol wilskracht, moed en kracht. Een verhaal van een overlever!

    Bedankt uitgeverij achtbaan, samenlezen is leuker, Frank Krake en lest best Wim Aloserij. Dit verhaal heeft mij vanaf het begin tot aan het eind geboeid, een verhaal wat verteld moest worden. Het is één van die zeldzame pareltjes die voorbijkomen.

    Vond je dit een nuttige review?
    28
    0
  • Een pareltje dat je zeker gelezen moet hebben

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • Inspirerend
    • Verrassend
    • Inspirerend
    • Verrassend
    Toon alleen de eerste 3 punten

    Wow wat een boek, de laatste getuige is het verslag van het leven van Wim Aloserij (94jaar) die 3 concentratiekampen en het bombarderen van de Cap Arcona overleefd.
    Het boek is chronologisch geschreven en de vele foto’s gidsen je doorheen zijn verhaal, dit is een zeer mooie toevoeging aan het verhaal van Wim.
    Het boek begint met de jeugdjaren van Wim, zijn stiefvader met een kwade dronk. De liefde voor zijn moeder en zus. Wim ontkomt niet aan de oproep van de Duitsers in 1943 voor de Arbeitseinsatz (verplichte tewerkstelling). Hij vlucht uit het werkkamp, duikt onder maar word uiteindelijk gepakt en overgebracht naar een van de drie concentratiekampen waarin hij zal verblijven.
    De oorlog is bijna ten einde wanneer de geallieerden een dodelijke vergissing begaan en het schip Cap Arcona bombarderen, het schip waar Wim en duizenden andere gevangenen verblijven nadat ze daarna toe zijn getransporteerd vanaf Neuengamme.
    Wat mij het meeste is opgevallen in dit boek is namelijk de wil van Wim Aloserij om voor het leven te vechten en er zoveel mogelijk uit te halen. Hij is inventief heeft verschillende beroepen uitgeoefend die er onrechtstreeks hebben voor gezorgd dat hij kon overleven in barre situaties waarin hij terecht kwam. Alhoewel je als lezer weet dat Wim de kampen overleeft blijft het boek spannend ( hoe zal hij zich uit deze situatie redden). Uit het verhaal blijkt dat Wim een ongelooflijke veerkracht en sterke innerlijke kracht bezit.
    Het is een heel mooi boek, met verschrikkelijke gebeurtenissen maar ook deze dienen beschreven te worden, zoiets mag gewoon nooit meer gebeuren.
    Mijn bewondering gaat uit naar Wim dank je wel dat ik getuige mocht zijn van jouw verhaal.

    Ook petje af voor Frank Krake hij heeft Wim zijn verhaal prachtig op papier gezet, je wist me als lezer te boeien tot de laatste minuut.

    Vond je dit een nuttige review?
    12
    0
  • De laatste getuige; een ingrijpend en ontroerend verhaal.

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • ingrijpend
    • ontroerend
    • ingrijpend
    • ontroerend
    Toon alleen de eerste 3 punten

    In dit boek verteld de 94- jarige Wim Aloserij met hulp van Frank Krake na jarenlang stilzwijgen zijn vreselijke verhaal.
    Wat begon bij zijn jeugdige jaren in Amsterdam.
    De goede band met zijn moeder en zus, en zijn slechte band met zijn alcoholistische stiefvader die Wim altijd moest hebben.
    Menig scheldwoord en slaag kreeg hij om zijn oren.
    Hij wist zich altijd goed te verstoppen voor de tirades van zijn stiefvader.
    Niet wetende dat deze vaardigheden hem nog van pas zouden komen in de toekomst.
    Wanneer Wim zijn stiefvader overlijd moet Wim gaan werken om brood op de plank te krijgen.
    Uiteindelijk komt hij in de slagerij Adolfs te werken.
    Dit beviel zo goed dat hij steeds meer verantwoordelijkheden kreeg.
    Wim had de droom een eigen slagerij te beginnen.
    Niet wetende dat die droom op een ruwe manier verstoord zou worden.

    Alle mannen tussen de 18 en de 35 jaar moesten zich melden bij het Arbeidsbureau.
    Op 20 jarige leeftijd kon Wim hier dus niet meer onderuit.
    Op 21 Februari 1943 pakt Wim de trein naar Duitsland en daarmee zou zijn leven voorgoed veranderen.

    Wim weet 1 keer te ontsnappen en thuis te komen in Amsterdam.
    Dit is echter van korte duur voor hij weer opgepakt word in de boerderij waar hij zich schuil hield met zijn maat je Cor.
    Cor werd ontdekt en dus dacht Wim er ook bij te zijn.
    Achteraf gezien hadden ze Wim nog niet eens gevonden tussen de hooibalen maar toch kwam hij er tussenuit in de veronderstelling gezien te zijn.

    Zonder in al te veel verdere details te treden kan ik je vertellen dat Wim vanaf hier de meest vreselijke dingen ziet en moet doorstaan.
    Uiteindelijk worden hij en Cor van elkaar gescheiden.
    Onder onmenselijke omstandigheden moeten Wim en zijn medegevangenen zich staande zien te houden.
    Dat Wim ongelofelijk veel wilskracht bezit om hoe dan ook te overleven is wel duidelijk.
    Na 3 concentratiekampen en een scheepsramp staat Wim nog steeds overeind.

    Als het einde van de oorlog nabij is moeten de gevangenen zelf alle kampen opruimen, schoonmaken en over schilderen zodat er geen sporen achter blijven van wat de duitsers hebben aangericht.
    Wat de gevangenen hebben moeten doorstaan.
    Dan worden alle gevangenen op cruiseschepen geladen en dan word er gezegd dat er duitse soldaten in de schepen zitten.
    Waardoor de geallieerden deze schepen bombarderen en zo zonder het te weten duizenden slachtoffers maakten om de gruwelijkheden voor altijd in een doofpot te stoppen.

    Ik heb een aantal keer het boek weg moeten leggen omdat het zo ontzettend aangrijpend was.
    Zo vreselijk wat er allemaal gebeurde.
    De manier waarop alles beschreven werd was zo intens.
    Mijn maag draaide om.
    Met een brok in mijn keel heb ik bepaalde stukken gelezen.
    Met de kaken op elkaar geklemd van pure woede, met tranen in de ogen.
    Onbegrip, haat, woede, verdriet, verbazing komen allemaal voorbij.
    Het is gewoon niet te bevatten.
    Enerzijds wil je ook doorlezen.
    Je wilt weten wat er allemaal is gebeurd.
    En hoe ze hieruit gekomen zijn.

    Er is duidelijk veel liefde en aandacht in dit boek gestoken.
    Beginnende bij de ontzettend mooie cover.
    Je ziet Wim en zijn ogen zeggen meer dan duizend woorden.
    Het verdriet is eruit te lezen maar toch zie je ook dat dit ,ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, een ontzettend liefdevolle man is.
    Ik krijg sterk de neiging hem beet te pakken en een stevige knuffel te geven.
    Onder Wim zie je het enorme schip wat ten onder gaat.
    In het boek zelf zitten prachtige foto's ook al maken die het soms alleen maar gruwelijker.
    Je hebt een gezicht bij de SS'ers, kapo's etc.
    Dit maakt dat je je nog veel meer in kunt leven in dit ingrijpende maar toch ook mooie verhaal.

    Wat een verhaal.. Wat een mooie, lieve man.. Ontzettend sterk en vol liefde.. Na alles wat hij heeft meegemaakt nog kunnen zeggen "Je bent hier op aarde om elkaar lief te hebben en voort te helpen. Niet om elkaar te haten "..

    Vond je dit een nuttige review?
    11
    0
  • Een oorlog die nooit stopt

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • aangrijpend

    Tot 1943 gaat alles goed. In de eerste veertig pagina’s (we beginnen in 1932) zien we Wim Aloserij opgroeien tot een slagersknecht in Amsterdam. Goed, in 1940 worden bonnen geïntroduceerd en Duitse soldaten vorderen soms wat vlees zonder te betalen, maar dat geeft ook de mogelijkheid om te sjoemelen met de administratie. Verkering en fietstochtjes zijn net zo belangrijk. Dan wordt Wim opgeroepen voor de Arbeitseinsatz.

    Wim gaat werken bij een Duits trambedrijf, woont bij een vriendelijke hospita in Braunschweig (mooie gevels, gezellige stad) en wordt ook met Duitsers goede vrienden. Begin 1944 intensiveren de geallieerden hun bombardementen, Wim moet verhuizen naar een barak en besluit uiteindelijk terug te vluchten naar Nederland. Dat lukt. Hij duikt onder op het platteland en heeft moeite te begrijpen dat álle Duitsers hier vervloekt worden. NSB'ers die op landgenoten schieten, maken de verwarring compleet.

    Pas in augustus 1944 gaat het ook voor Wim echt fout. Terwijl al gedroomd wordt van de bevrijding, ontdekken Landwachters zijn onderduikadres. Wim belandt in de Gestapo gevangenis en daarna achtereenvolgens in Kamp Amersfoort en in de concentratiekampen Husum en Neuengamme.

    De paar honderd pagina's die volgen, schetsen een nuchter, persoonlijk en indringend beeld van een oorlog die voor altijd zijn sporen zal nalaten. Droge feiten, anekdotes, korte dialogen en zwartwit foto’s tonen Nederlanders én Duitsers die in een ondenkbare situatie belanden en onmenselijke keuzes maken. Soms gedwongen, soms overtuigd, soms per ongeluk. Op 3 mei 1945 wordt Wim door de Engelsen gebombardeerd. 7000 gevangenen komen om, 350 overleefden. Ook Wim.

    Het voorwoord van Sybrand van Haersma Buma zegt niets te veel: Dit is niet het verhaal van een oorlog die voorbij is. Dit is het verhaal van een oorlog die nog altijd doorgaat.

    Vond je dit een nuttige review?
    8
    0
  • Een boek dat iedereen gelezen zou moeten hebben

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • Inspirerend
    • Inspirerend
    Toon alleen de eerste 3 punten

    ‘De laatste getuige’ is het verhaal van de vierennegentigjarige Wim Aloserij, opgetekend door Frank Krake. Wim is twintig als hij in 1943, liggend op het dak van een trein, de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland ontvlucht. Het lukt hem om onder te duiken, maar als hij uiteindelijk toch wordt opgepakt, wordt hij naar Kamp Amersfoort en vervolgens naar de Duitse concentratiekampen Husum en Neuengamme gestuurd. Hier wordt hij met onmenselijke wreedheden op de proef gesteld en meer dan eens lijkt zijn einde nabij. Als de oorlog dan eindelijk bijna op haar eind lijkt, belandt Wim op een cruiseschip, dat door een fout van de RAF wordt gebombardeerd. Als één van de weinigen overleeft Wim ook deze ramp.

    Frank Krake brengt dit zeer indrukwekkende en aangrijpende verhaal op zo’n manier, dat het bijna is alsof het een fictieve vertelling betreft. Meerdere keren moest ik mezelf tijdens het lezen er aan herinneren dat dit waargebeurd is. Dat mensen echt zo wreed tegen elkaar waren – en nog steeds kunnen zijn. Ondanks het feit dat je als lezer weet hoe de oorlog eindigt en dat Wim Aloserij het overleeft, weet Krake de details zo levendig te schetsen, dat je soms vreest voor het leven van de hoofdpersoon en alle mensen die hij tijdens zijn beproevingen ontmoet.

    De tekst wordt veelvuldig afgewisseld met foto’s, tekeningen en kopieën van documenten, zodat dit boek meer is dan alleen een verhaal. Het is een naslagwerk, een museum aan informatie. Mensen krijgen een gezicht en gebouwen een beeld. De vele afbeeldingen maken het verhaal nóg realistischer en brengt de waarheid dichter bij dan ooit voor iedereen die er niet bij was.
    Het geheel is ontzettend helder en overzichtelijk geschreven en er wordt niet teveel afgedwaald naar bijzaken. De extra informatie die wordt verteld is precies genoeg om het verhaal in perspectief te plaatsen.

    Direct in het begin wordt duidelijk dat Wim een ‘goede jongen’ is, pienter en met het hart op de juiste plaats. We maken kennis met Wim als hij – nog voor de oorlog – opgroeit bij zijn moeder, stiefvader en halfbroertje. De ervaringen met zijn dronken stiefvader leggen de basis voor zijn inzicht in wanneer hij zich beter op de achtergrond kan houden en dat hij altijd alert moet zijn, wat hem later tijdens de oorlog meerdere malen goed van pas komt.

    Persoonlijk houd ik niet van non-fictie en al helemaal niet van oorlogsboeken, maar toen ik dit boek voorbij zag komen, wist ik dat deze anders zou zijn. ‘De laatste getuige’ laat je ademloos achter en laat je beseffen hoe blij wij mogen zijn met onze vrijheid.
    Na het lezen van dit boek kan ik niet anders dan diep, diep respect hebben voor Wim Aloserij voor alles wat hij heeft doorstaan en voor Frank Krake voor het zo respectvol en beeldend opschrijven van deze overleveringen.
    Of je nu van non-fictie houdt of niet, of je nu geïnteresseerd bent in de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog of niet… ‘De laatste getuige’ is zo’n boek dat iedereen gelezen zou moeten hebben.

    Voor het recensie-exemplaar dank ik van harte Uitgeverij Achtbaan en Samelezenisleuker voor het ter beschikking stellen.
    Frank Krake en Wim Aloserij dank ik uit de grond van mijn hart voor het vertellen van dit verhaal en het signeren van het boek.

    Vond je dit een nuttige review?
    12
    3
  • Een echte aanrader

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • Inspirerend
    • Verrassend
    • indrukwekkend
    • makkelijk leesbaar
    • Inspirerend
    • Verrassend
    • indrukwekkend
    • makkelijk leesbaar
    Toon alleen de eerste 3 punten

    Ik mocht het boek De Laatste Getuige van Frank Krake lezen.

    Vanaf het moment dat ik dit boek op mijn deurmat vond kon ik hem niet wegleggen.
    De schrijver Frank Krake heeft dit verhaal zo mooi, eerlijk en boeiend geschreven dat het boek je van af het eerste moment dat je het in handen hebt grijp en niet weer los laat.

    Indrukwekkend hoe Wim Alosery de oorlog heeft overleeft en in staat was dit verhaal te vertellen zodat dit niet verloren ging voor de lezer.
    Door de veerkracht en inventiviteit van Wim Alosery heeft hij de gruwelijkheden overleeft, zonder dat hij zijn menselijkheid en levenslust heeft verloren.
    Ik heb alle bewondering en respect voor Wim Alosery

    Het is een boek dat je het liefst in een keer uitleest en zonder afleidingen om je heen.
    Geen woorden kunnen eigenlijk beschrijven hoe je dit boek moet omschrijven.
    Als ik het zou moeten omschrijven dan komt het neer op
    Een getuigenverslag van over de 2e wereldoorlog door de ogen van een overlevende. Met foto’s die je meenemen naar die tijd.

    Zou ik dit boek aanraden?
    Daar kan ik alleen maar volmondig JA op zeggen.

    Vond je dit een nuttige review?
    7
    0
  • Indrukwekkend verhaal van oorlogsoverlevende

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Inspirerend

    Een lijvig, mooi verzorgd boek ligt voor me als ik begin in De laatste getuige van Frank Krake. Al vele persoonlijke verslagen van kampoverlevenden verslond ik, maar deze nieuwste aanwinst trekt bijna extra mijn aandacht. De hoofdpersoon, Wim Aloserij, heeft namelijk niet alleen o.a. werk- en vernietigingskamp Neuengamme overleefd, maar ook een grote scheepsramp aan het einde van de oorlog. Van die scheepsramp had ik wel eens gehoord, maar ik las niet eerder het verhaal van een overlevende.
    Het boek bevat veel foto’s, in alle hoofdstukken. Dat maakt het boek anders dan vele andere in dit genre. Het is een mengvorm van woord en beeld. Ik moet daar aan wennen en het verhaal lijkt de eerste hoofdstukken op gang te moeten komen. Vrij snel raak ik echter geboeid. Het leest als een spannend jongensboek, waarvan de sfeer en de omstandigheden geleidelijk aan grimmiger worden. Het verblijf van Wim in kamp Neuengamme luidt vervolgens een nieuwe dimensie in van mensonterende, levensbedreigende, niet zelden sadistische taferelen. Details als een onheilspellende weeïge geur bij aankomst, kleurrijke bloemperkjes rondom de barakken en de beschrijving van kerst 1944 grijpen me als lezer bij de strot. Wim overleeft en alsof dit alles nog niet genoeg was, komt hij tenslotte terecht op een van de schepen op de Oostzee. Volgepakt met concentratiekampgevangenen worden deze, op onfortuinlijke wijze, gebombardeerd door de geallieerden. Een inferno dat elk voorstellingsvermogen tart.
    Er wordt wel eens gezegd dat de waarheid vreemder is dan fictie. Factoren als inventiviteit, vastberadenheid en overlevingsdrang blijken in deze context noodzakelijk om het levend na te kunnen vertellen. Een flinke portie geluk is dat ook. De persoon van Wim laat een onuitwisbare indruk achter. Bravo voor schrijver Frank Krake.

    Vond je dit een nuttige review?
    6
    0
  • Licht en helder geschreven, indrukwekkend verhaal

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • Inspirerend
    • Inspirerend
    Toon alleen de eerste 3 punten

    “Doordat hij vaker een pan schoon moest maken spaarde hij een boterham uit, die hij dan weer kon ruilen.” Vindingrijk zijn, terwijl de dood je uit alle hoeken in de ogen kijkt. Wim Aloserij leer ik in het begin van het boek kennen als een bijdehand Amsterdams jochie uit Kattenburg die moet oppassen voor zijn stiefvader met losse handjes. Hij raakt verzeild in het ondenkbare: de Tweede Wereldoorlog. Wat mij vooral treft is om te lezen hoe Wim echt overleeft, nooit opgeeft en in alle omstandigheden zijn lot in eigen handen weet te nemen. Licht en helder beschreven, neemt De laatste getuige mij bij de hand en leest het bijna als een avonturenroman. Een gruwelijk avontuur althans, waarvan de belevenissen mij diep raken. Ongelooflijk krachtig en indrukwekkend dat Wim Aloserij dit heeft overleefd. Prachtig dat het op deze manier is opgeschreven. De mooie foto’s en plaatjes brengen het verhaal heel dichtbij, waardoor het nog meer binnenkomt.

    Vond je dit een nuttige review?
    6
    0
  • Aangrijpend en meeslepend

    Positieve punten

    • Toegankelijk
    • Mooi vormgegeven
    • Compleet
    • Inspirerend
    • Verrassend
    • Inspirerend
    • Verrassend
    Toon alleen de eerste 3 punten

    Wat mij betreft echt een aanrader. De laatste getuige is het bijzondere verhaal van Wim Aloserij over hoe zijn jeugd hem gevormd heeft en hoe dat ervoor heeft gezorgd dat hij drie concentratiekampen en een scheepsramp overleefde. Zelden heb ik een waargebeurd verhaal gelezen dat zo raakt als dit boek.
    Nietsontziend, rauw, puur en oprecht. Door de beeldende schrijfstijl voel, proef en ruik je wat Wim Aloserij heeft meegemaakt. Met zijn innemende persoonlijk sleept hij je mee. Van de meest gruwelijke gebeurtenissen tot menselijke interacties. Van zijn angst en wanhoop tot zijn immense overlevingsinstinct en vindingrijkheid.

    We kunnen ons allemaal een voorstelling maken van wat er gebeurde in de oorlog, maar toch gaat Wim zijn verhaal alle voorstellingsvermogen te boven. Je sluit Wim als lezer dan ook in je hart en ik vind het bijzonder dat je als lezer op deze manier zijn verhaal mag beleven, hoe gruwelijk en afschuwelijk het ook is wat hij heeft meegemaakt. Voor Wim heeft het lang geduurd voordat hij überhaupt iets over deze tijd kon vertellen. Zijn verhaal mag dan ook niet ongelezen blijven.

    Vond je dit een nuttige review?
    8
    2

Kies gewenste uitvoering

Prijsinformatie en bestellen

De prijs van dit product is 12 euro en 99 cent. Dit is een tweedehands product.
Alleen tweedehands
Als nieuw
Op voorraad
Voor 15:00 uur besteld, donderdag in huis
Verkoop door De Boeken Uil
8,9
  • Bestellen en betalen via bol
  • Ophalen bij een bol afhaalpunt mogelijk
  • 30 dagen bedenktijd en gratis retourneren
  • Doordeweeks ook ’s avonds in huis

Vaak samen gekocht

Lijst met gekozen artikelen om te vergelijken

Vergelijk artikelen