De lange weg naar genade

Special agent Atlee Pine is iemand die graag alleen is, of eigenlijk liefst alleen werkt! Ze doet namelijk niet veel anders dan werken. Dat is ook wel de reden dat ze zich in het zuidwestelijke deel van de Verenigde Staten woont en werkt. Daar waar het niet drukbevolkt is en de bevolking op zichzelf is voelt Pine zich thuis. Ondanks dat de plaatselijke bevolking de overheid wantrouwt, heeft Pine toch een goede band weten op te bouwen met de mensen hier, omdat Pine eerlijk en rechtvaardig is en handelt. Wanneer er in de Grand Canyon een dode muilezel wordt gevonden met twee ingekerfde letters in de huid, wordt de hulp ingeroepen van Atlee Pine. De berijder van de muilezel wordt vermist en Atlee start de zoektocht. Een tocht die wendingen heeft die Pine niet verwacht. Een zoektocht ook die veel omvangrijker is dan ze had kunnen voorzien!
Even over de boeken van David Baldacci: Ik lees graag boeken van David Baldacci; volgens sommigen zijn het echte mannenboeken. Ik ben het daar in elk geval niet mee eens. Ik snap ook eerlijk gezegd niet waarom sommige mensen dit denken, misschien is het alleen maar de uitstraling van de boeken. Ik zou zeggen dames ga ook eens een Baldacci lezen! Nu maakt het mij niet uit welke Baldacci maar dit boek, het eerste deel van Atlee Pine zou een goede kunnen zijn!
Persoonlijke Leeservaring
Een half jaar geleden gaat Pine, op verzoek van een vriendin, onder hypnose om haar herinneringen te laten reconstrueren. Herinneringen rond de verdwijning van haar tweelingzusje. Na verschillende sessies was Daniel James Tor uit de diepte van haar onderbewustzijn opgedoken als een sadistisch monster. Het monster die de nacht van 7 juni 1989 door het raam was binnengeklommen om vervolgens haar zusje mee te nemen. Het probleem echter is dat ze al heel lang alles van Tor wist. Iedereen die seriemoorden bestudeert kent Tor! Door hem leken mensen als Ted Bundy inefficiënt en onbeholpen. Ook Pine had hem bestudeerd en dus moest de vraag worden gesteld: haalde ze Tor uit haar onderbewustzijn omdat hij echt die nacht door het raam was geklommen? Of was deze herinnering niet meer dan een invulling van haar onderbewustzijn omdat ze dat wilde? Pine wil het weten en gaat de confrontatie aan met Tor en bezoekt hem in de gevangenis waar hij een levenslange straf uitzit. Dit bezoekje is dus allesbehalve beroepsmatig! Maar levert dit gesprek met Tor ook wat op? Komt ze er na al die jaren eindelijk achter wie de verdwijning, en moord, van haar tweelingzus Mercy op zijn geweten heeft? Het lichaam van Mercy is nooit gevonden en Atlee gaat er vanuit dat Tor daar meer van weet! Tor echter laat haar in onzekerheid achter en Pine gaat zonder antwoorden weer aan het werk. Werk wat haar volledige aandacht nodig heeft omdat er in de Grand Canyon een muilezel dood gevonden wordt met raadselachtige letters in zijn huid gekerfd! Verder is de bereider van de muilezel spoorloos. Een vreemde zaak met onvoorziene gevolgen! Een schijnbaar kleine overzichtelijke zaak, die van uitzonderlijke omvang blijkt te zijn, waar Pine uit onverwachte hoek heel erg wordt tegengewerkt!
Zoals al eerder vermeld vond ik dit een heerlijk boek, alleen had ik een moment waarop ik inwendig een beetje moest lachen: wie laat er nu een gevulde koelkast achter, als hij in verband met werk een half jaar zijn huis verlaat? Ik stelde me even voor hoe die krop sla en andere zaken er na een half jaar uit zouden zien! Niet echt van belang voor het verhaal maar vond het leuk om het toch te vermelden.

Ik heb het idee dat Baldacci het spoor bijster is. Ik heb bijna alle Baldacci boeken gelezen en die zijn op de Vegas Janes na allemaal steen goed. Nadat Doodskleur een beetje tegenviel, vind ik dat Baldacci met Atlee Pine echt door de ondergrens gaat. Echt een saai verhaal en Pine is echt een onprettige personage met weinig diepgang. Het hele boek had zo goed als geen spannende of interessante momenten. Als je nooit een Baldacciboek heb gelezen zou ik eerst met een ander Baldacci boek beginnen, 100% kan dat je die wel leuk vindt. Echt een teleurstelling.

Vanaf bladzij 1 zat ik in het verhaal, zo goed geschreven en ik kon het boek niet weg leggen. Kan niet wachten op het vervolg van FBI agent Pine. David blijft voor mij op nummer 1 staan wat betreft schrijven. Een top boek en zeker een aanrader

Een nieuw seriepersonage, Atlee Pine, ze wordt gebracht als profiler, maar ze is echt wel meer, ze is een keiharde fbi agente die de actie aangaat.
Atlee heeft/had een tweelingszus die als kind op een nacht ontvoerd is uit de slaapkamer waar ook Atlee lag te slapen. Er is nooit meer iets van haar zus gehoord of teruggevonden en het heeft haar kindertijd, jeugd en zelfs het nu van Atlee bepaald.
Ze is gestationeerd in een klein plaatsje vlak bij de Grand Canyon, er zijn lelijker plaatsen om te wonen en werken. Ze heeft het redelijk rustig. Tot op een dag een dode muilezel met inkervingen gevonden wordt. Ze trekt op onderzoek en dat zet zoveel in beweging dat ze zelf amper de gevolgen kan inschatten. Wie kan ze vertrouwen en wie niet.
Spannend verhaal dat wel een beetje vergezocht was, maar wie van actie houdt en van een vrouw die haar mannetje kan staan is dat een prima boek. De plot was er misschien wel wat over, kan niet zeggen wat precies want ik wil ook niets weggeven. Duidelijk is dat dit wel het begin van meer is.
Drie en halve ster maar naar boven afgerond.

Atlee Pine is een goed getrainde dame, die veel vecht- en verdedigingstechnieken beheert. Ze is niet zomaar uit het veld geslagen.
Als 6-jarige is ze voor het leven getekend door een man die haar tweelingzusje Mercy heeft meegenomen. Nu 29 jaar later gaat ze op zoek naar antwoorden op de vraag "Waar is haar zus Mercy". Ze gaat op bezoek in een zwaar beveiligde gevangenis bij een seriemoordenaar waarvan ze denkt dat hij er meer van weet.

Het boek leest lekker weg, zoals ik ook van David Baldacci gewend ben. Ik heb het boek in 1,5 dag uitgelezen.

Ik wacht met spanning op het 2de deel met Atlee Pine in de hoofdrol.

Geschreven bij De lange weg naar genade

In het begin duurde het even voor ik er inkwam, maar toen ik er eenmaal inzat heb ik het in 1 ruk uitgelezen
Wat ik goed vind aan Baldacci is dat het vaak schrijft wat er nu speelt als je goed tussen de letters doorleest.
Echt een aanrader

Geschreven bij De lange weg naar genade

Langdradig te veel beschrijvingen. Boek niet uitgelezen was een te grote opgave .

Geschreven bij De lange weg naar genade

Niet de Baldacci die ik gewend ben.

goed en spannend verhaal

Geschreven bij De lange weg naar genade

Spannend van begin tot eind. Wacht op vervolg...