De leesclub aan het einde van de wereld

In eerste instantie dacht ik niet direct dat dit een boek voor mij zou zijn. Australië, eind jaren 70? Maar ik las het eerste hoofdstuk en ik was eraan verslingerd, heb het in één ruk uitgelezen. Deze vijf vrouwen maken heel veel mee, en hoewel ze in eerste instantie weinig met elkaar gemeen lijken te hebben, groeit er tussen hen een vriendschap die zorgt dat ze keuzes kunnen en durven maken die ze anders nooit gekund en gedurfd hadden. En het schitterende Australische landschap is bijna een zesde personage in het boek! Heerlijk meeslepend, ik was er even helemaal uit.

Sophie Green neemt je mee naar 1978, een tijd waarin de mobiele telefoon er nog niet was, internet? Nog nooit van gehoord. Hoe je dan contact houdt?
Laat je meenemen door Sybil, Rita, Kate, Della en Sallyanne 5 compleet verschillende vrouwen die in de outback van Australië een boekenclub beginnen. In deze omgeving, waar 2 uur rijden dichtbij is en er maar 2 seizoenen zijn, het regenseizoen en het droge seizoen, willen deze 5 vrouwen jou laten zien met welke problemen ze te maken hebben en hoe ze deze alleen maar vooral ook met hulp van elkaar proberen op te lossen.
Zie onbreekbare vriendschappen ontstaan, huil om de hartverscheurende situaties waarmee deze vrouwen te maken krijgen maar verlies je bovenal in de prachtige omgeving van de Australische outback. Dit boek zuigt je op en laat je niet meer los.

Sophie Green beschrijft de omgeving van noord Australië perfect, het is alsof je zelf over de stoffige, rode aarde loopt en de regen op je huid voelt. Het boek switcht per hoofdstuk van hoofdpersoon waardoor je steeds verder wordt meegenomen in de ontwikkeling van deze persoon.
Zo lees je hoe de pas getrouwde, Engelse Kate haar plekje probeert te vinden op Fairvale Station de goedlopende boerderij van haar man Ben en schoonouders Joe en Sybil
Hoe Sybil omgaat met de het verlies van haar oudste zoon Lachlan.
Dat de Amerikaanse Della zich moet bewijzen als vrouwelijke veedrijfster, huismoeder Sallyanne vast zit in een liefdeloos huwelijk en verpleegster Rita totaal verrast wordt door de komst van dokter Hamish. Voor allemaal is de leesclub een welkome afleiding.

Bij het zien van de schitterende cover van De leesclub aan het einde van de wereld van Sophie Green krijg je het idee dat je een mierzoet verhaal gaat lezen, maar dat valt gelukkig mee. De titel maakt als boekenlezer erg nieuwsgierig. Je wilt weten wat het precies voor leesclub is en wat voor boeken ze bespreken.

De leesclub aan het einde van de wereld van Sophie Green gaat over vijf vriendinnen die via een leesclub samengebracht worden door de hoofdpersoon omdat ze vindt dat haar schoondochter wel wat nieuwe vriendschappen kan gebruiken. Het zijn vijf vrouwen in diverse leeftijden, vijf verschillende karakters en vijf heel verschillende levens. Uiteindelijk zal blijken dat deze vijf vriendinnen niet zomaar samengebracht zijn. Het zijn vriendinnen die bij elkaar passen, die elk zo hun eigen problemen hebben, evenals de hoofdpersoon dat heeft. Je ziet ze daarmee ieder op hun eigen manier worstelen. Langzaam aan kom je er meer over te weten en of ze hun problemen de baas kunnen. Het zijn soms schokkende gebeurtenissen zoals bijvoorbeeld een familiegeheim.

De leesclub gaat dan ook niet alleen over boeken, maar blijkt ook een gezellig samenzijn om even de problemen te kunnen vergeten, elkaar tot steun zijn zonder dat ze dat altijd van elkaar door hebben. Je ziet de vriendinnen langzaam aan naar elkaar toe groeien, elkaar steeds meer vertrouwen waardoor ze persoonlijk ook steeds meer gaan groeien. Vooral de band tussen schoonmoeder en schoondochter zie je door diverse gebeurtenissen groeien. Ze blijken uiteindelijk meer gemeen te hebben met elkaar dan gedacht.

Het zijn verhalen met vele emoties als verdriet (tissues mag je wel bij hand houden), boosheid, schaamte, schuldig voelen, gelukig voelen, verliefd zijn en er wordt gelukkig ook geregeld gelachen zoals bijvoorbeeld over een antwoord op de vraag hoe iemand aan gember is gekomen. Het is een verhaal met diverse verrassende wendingen en een plot die je deels ziet aankomen, maar deels ook weer niet verwacht.

Voor velen zullen de problemen deels herkenbaar zijn. Veel mensen hebben wel één of meer problemen die de vrouwen in het boek hebben, hebben meegemaakt zoals bijvoorbeeld leven in een slechte relatie en niet weten hoe te stoppen met die relatie. Voor diegenen die voor het computertijdperk zijn geboren zal het herkenbaar zijn dat je niet altijd te bereiken was. Je krijgt er bijna heimwee naar. Voor diegenen die bij de Flying Doctors in Australië hebben gewerkt kan het ook herkenbaar zijn.

De auteur heeft zich niet alleen goed weten in te leven in de karakters, maar ook in het beschrijven van de genoemde plaatsen in Australië van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig van de vorig eeuw. Je ziet voor je hoe het er toen uit moest hebben gezien en je vraagt je af hoe het er nu uit ziet. Je krijgt een goed beeld van hoe de natuur daar is en dat die zich niet laat bedwingen. Tevens lees je over de belangrijkste geneurtenissen in 1978, 1979, 1980 en 1981 in de wereld en ja, er komt ook een belangrijke Nederlandse gebeurtenis in voor.

Kortom; De leesclub aan het einde van de wereld van Sophie Green is een hartverwarmende roman over vijf vriendinnen die elk zo hun eigen problemen hebben en die even proberen te vergeten tijdens het gezellig samenzijn van de leesclub. Het blijkt dat afstand niet uitmaakt, dat het een onverbrekelijke vriendschap is ondanks alles. Het is zo'n boek waar je niet mee kan stoppen als je er eenmaal in bent begonnen. Als je het boek uit hebt ga je de hoofdpersonen missen.

Al vanaf dat ik mijn eerste woordjes en boeken kon lezen was ik fan van Australische auteurs en vooral wanneer hun boek dan nog eens gaat over hun thuisland. Colleen McCullough staat dan ook bovenaan mijn persoonlijke top 5 van beste auteurs. Ik was dan ook super benieuwd naar deze nieuwe roman van Sophie Green, zeker nadat ik wist dat zij ook de auteur was van ‘An eye for an eye’, een boek die verscheen voor de tv-serie ‘Home and Away’ waar ik aan verslaafd ben.

Vol verwachting begon ik dus aan De Leesclub aan het einde van de Wereld. Natuurlijk vond ik het heerlijk dat het eerste boek die de dames van de leesclub lazen De Doornvogels van Colleen McCullough was. Hun discussie over wie pastoor Ralph uit het boek zou spelen bij een eventuele verfilming was zo leuk, vooral nu we weten dat het uiteindelijk Richard Chamberlain is geworden. Dit zorgde er dan ook onmiddellijk voor dat ik dit boek niet meer opzij kon leggen.

Je merkt zo dat Sophie Green ervaring heeft met het schrijven van soapverhalen, want het boek leest als een trein en als lezer wordt je meegevoerd van het ene drama naar het andere. Het gaat zodanig snel dat het verhaal vaak grote sprongen maakt en bepaalde ‘drama-plotwendingen’ niet volledig uitgewerkt werden. Je blijft dus als lezer af en toe toch wel met een paar vragen zitten. Zo vraag ik mij bijvoorbeeld nog steeds af hoe het nu zit met Sybil’s zoon, waarom is hij weggegaan van de boerderij, waar is hij naartoe, komt het nog allemaal goed? Maar dit was niet storend aan het verhaal, integendeel mij beviel het vlotte tempo wel.

Het boek is opgedeeld in verschillende delen volgens jaartal, dit over de tijdspanne van 1978 tot 1981. Bij elk deel wordt er een kort overzicht gegeven van de belangrijkste gebeurtenissen van dat jaar, wat ik zeer handig vond om mij beter beeld te geven van die periode.

Sophie Green schrijft vlot, beeldend en haalt alle elementen aan waar we zo van houden in boeken over de Outback: Flying Doctors, het enorm uitgestrekte landschappen, boerderijen, schapen (vee), onbereikbaarheid, de drama’s, …. Ze durft het bovendien ook nog eens aan om de problematiek van de Aboriginals aan te kaarten. Knap en gedurfd. Andere sociale thema’s van eind jaren ’70 en begin jaren ’80 worden ook aangesneden zoals hoe moeilijk het wel niet was voor een vrouw om bij haar man weg te gaan, financieel was zij vaak afhankelijk van haar man, maar ook de negatieve reacties van de omgeving hadden hier een grote invloed op. Het boek heeft dus veel meer dan een gewoon verhaal over een of andere boekenclub. De vijf hoofdpersonages zijn grondig uitgewerkt, elk van ons zal zich wel herkennen in één van hen, wat het geheel natuurlijk nog veel leuker maakt.

Ik vind de titel in het Nederlands nogal wat verwarrend. De Engelse titel past toch iets beter bij het verhaal: ‘The Inaugural Meeting of the Fairvale Ladies Book Club’. Het gebruik van ‘het einde van de wereld’ om de ‘Outback’ van Australië aan te duiden vind ik toch wel wat ver gezocht. Het boek is geschreven door een Australische auteur en ook daar eerst verschenen, het lijkt mij dan ook wat bizar dat zij de Outback ook als het einde van de wereld beschouwen.

De Leesclub aan het einde van de Wereld is een boek die helemaal is wat het beloofd: een vermakelijke roman die je lekker gezellig de zondagmiddag op de sofa kan lezen en waar je vooral van kan genieten. Hierbij zijn de sociale boodschappen die erin verwerkt zijn zeker en vast een meerwaarde. Ik heb enorm van dit boek genoten, ik waande mij helemaal in de Outback! Wat jammer van de soms grote tijdssprongen, graag had ik toch wat meer pagina’s gehad om te lezen zodat mijn leesplezier langer zou kunnen duren. Eindelijk weer eens een boek waar Australië centraal staat. Van mij krijgt dit boek een verdiende 4.5 sterren.

Mooi boek, leest makkelijk en heel herkenbaar voor liefhebbers van de flying docters en Mcleod's Daugters.

Prettig leesbaar, semi-serieus, van deze tijd.

Geschreven bij De leesclub aan het einde van de wereld

Ontzettend mooi boek, ik heb er van genoten.

Dit boek sprak mij direct aan, ik hou van Australië in al zijn facetten, de flying doctors vind ik ook erg interessant dus was blij met deze vondst.
Het boek leest ook wel prettig weg, maar erg veel diepgang heeft het desondanks de dikte niet. Jammer, hier had zoveel meer in kunnen zitten. De hoofdpersonages blijven dus toch vreemden en dat is een gemiste kans.
De werkzaamheden van de rfds komt eigenlijk nauwelijks aan bod wat ik echt een minpunt vind...
Prettig leesvoer maar helaas niet meer dan dat.

Geschreven bij De leesclub aan het einde van de wereld

En heel fijn boek met mooie personages die elk hun eigen ontwikkelingen hebben.

Een ontspannende feelgood roman die door het feit dat er sprake is van vijf hoofdpersonen toch erg aan de oppervlakte blijft. Vind ik persoonlijk een gemiste kans. het verhaal had pakkender kunnen zijn als het aantal hoofdpersonen was beperkt. Toch een lekker boek op de strandstoel of het ligbedje.