De Leesclub

Het boek wijkt duidelijk af van een standaard boek met aan het eind een lijst met (toeristische) tips en een interview door en van Renate zelf. Mij was niet duidelijk waarom het verteld wordt met het idee dat ze in een rechtbank staan. Het verhaal is wel grappig geschreven, maar ik was er op een gegeven moment wel klaar mee.

De eerste pagina’s waren niet mijn ding, maar gaandeweg wordt RD grappiger over leden van leesclubs, vaak vrouwen van een bepaalde leeftijd. Die wel of niet beseffen dat zonder hun leeswoede, wereldwijd uitgeverijen failliet gaan en geen enkele auteur ooit zijn hypotheek zal kunnen afbetalen. RD moet ontelbare malen voor zo’n publiek hebben opgetreden.

Maar zoveel openhartigheid hierover is in dit boek verwerkt, dat het tegen haar lijkt te keren. want de reacties van lezers zijn nogal pinnig en negatief. Heeft RD haar trouwste lezeressen geschoffeerd met dit boek?

Lees zelf het relaas over de dood van een verzonnen reus uit de NL letteren, omringd door fanatieke vrouwelijke fans tijdens een trip naar Schotland..

Wat een hilarisch boekje. Renate Dorrestein steekt heel grappig de draak met leesclub types ( ik maak ook deel uit van zo'n groepje van 7 die geheel en al inwisselbaar zijn met de personages uit dit verhaal ) maar neemt ze tegelijk bloedserieus. Als dat niet knap is...Heel veel diepgang is er niet, maar dat is ook helemaal niet nodig, ze schrijft gewoon hartstikke leuk en goed. Typisch Dorresteinsiaanse stijl. Zet alles op de kop, schudt het twee keer, draai naar links, draai naar rechts, strooi er veel humor door en dan weer terug met beide benen op de grond, dat is zo'n beetje haar recept. Heerlijk om weer eens flink te kunnen lachen om een boek.

Het plot onthuld op de eerste bladzijde! Ik zou het niet meer hoeven lezen maar ben toch benieuwd hoe het verder gaat. Bij hoofdstuk twee moet ik de voetnoten achterin opzoeken en krijg veel info over Schotland...zo raak ik het verhaal kwijt!
Maar het verhaal is geen verhaal, al verder lezend krijg ik er steeds meer plezier in en de voetnoten neem ik moeteloos mee.
Het boek is absurd en komisch, halverwege het boek denk ik dat de dames nog kannibalen gaan worden, maar zover gaat het gelukkig niet.
Het boek gaat in een sneltrein vaart door, zonder een echt stevig verhaal. Een 'tussendoor' boek met veel humor.
Zoals ik al schreef: Absurd en komisch met veel fantasie geschreven, niet alles moet/hoeft een literair hoogstandje te zijn, hoewel ik het heel knap vind hoe het geschreven is.
Gewoon lezen en uitproberen.

Geschreven bij De leesclub

Dit boek leest vlot weg; je kunt het in een avond uit hebben. Er worden zulke mallotige situaties beschreven dat duidelijk is dat het de schrijfster op geen enkel moment serieus is, het is alleen de bedoeling de draak steken met de wereld van leesclubs, literaire avonden, literaire recensies e.d. En dat gebeurt met verve! En toch ook wel een feest van herkenning: m'n hele leven (school, werk) was ik de enige, of één van de weinige vrouwen in het gezelschap. Ik studeerde en zocht een carrière in een richting waar vrouwen (toen nog) niets voor voelden. Maar toen ik voor het eerst naar een literaire lezing ging kwam ik terecht in een gezelschap van vrouwen van middelbare en hogere leeftijd, ik wist niet wat me overkwam! Literatuur blijkt geschreven te worden door mannen en gelezen door vrouwen. Dat had ik me nooit eerder gerealiseerd en dat zullen veel schrijvers zich ook pas realiseren als ze door een leesclub worden uitgenodigd. Heus mannen, die vrouwen bijten niet en hoewel ze de leeftijd hebben van je tante, knipperen ze niet met hun ogen als je wat sex in de tekst stopt. Een wereld ging voor mij open!
Kortom: het boekje stelt niks voor, maar ik kan het toch aanbevelen als tussendoortje tussen de zwaardere literatuur.

Dit boek is het begin van mijn lezen, ik weet nu zeker dat lezen leuk is!
Ik heb 25 boeken op mijn ereader gezet en dit is de eerste die uit is; meteen een perfekt boek die me over de streep trekt; ik ga meer lezen.
Wat is dit leuk zeg, zo origineel en lachwekkend dat je het in een paar keer uitleest.
Blijkbaar is Renate een literaire schrijfster aan de reviews te lezen, maar als je daar zoals ik geen last van hebt, is het een aanrader.
Zeker goed om eens te beginnen met lezen. Ik ben iets jonger dan de doelgroep maar dat gaat best.
Probeer zelf, en vergeet de negatieve reviews.

Zeven vrouwen van middelbare leeftijd beantwoorden in de rechtbank de vraag van de rechter: Bent u schuldig of niet aan de dood van de schrijver Gideon de Wit.
Op haar eigen wijze vertelt Renate Dorrestein het verhaal, waarin alle wetten van de literatuur op zijn kop worden gezet.
Een zeer vermakelijk en makkelijk te lezen boek met een informatieve reisgids over Schotland.

Voor de goede verstaanster een schitterend boek!
Juist in dit boek toont Renate Dorrestein dat humor vooringenomenheid (met verve) kan overwinnen.

Geschreven bij De leesclub

Leuk boek, echt een Renate Dorresteinplot. Jammer dat het zo'n kort verhaal is.

Wat mij opviel is dat het lettertype heel klein is, zodat ik genoodzaakt was om de e-reader een M voor lettergrootte te laten tonen. Op die manier viel echter de nummering van de bladzijden midden in de tekst. Slordig en lastig.

Helemaal niet slecht, saai of hopeloos! 't Is zeker een boek voor de 50+ vrouw. Ik heb zó moeten lachen (schateren) om de beschrijving van de kwalen van de vrouw op leeftijd. 't Is zó herkenbaar. Hé, heerlijk, die zelfspot! Gewoon een héérlijk boek, dat je laat schuddebuiken van de lach. Heeft de menopauze-vrouw zo af en toe hard nodig! U begrijpt het al: Ik hou van dit boek!