De lessen van mevrouw Lohmark

Zoals de vorige reviews aangeven: ofwel vind je dit boek niks, ofwel ben je er helemaal voor gewonnen (ik vind het schitterend).
Een tussenweg lijkt niet echt te bestaan, en dat komt doordat mevrouw Lohmark, lerares biologie, haar kennis van de biologie (veel erfelijkheidsleer, darwinisme) en de meningen en opinies die ze daaruit haalt, onafgebroken afdreunt. In korte, ongenuanceerde zinnen. Velen vinden dit saai en haken af. Maar je kan ook op een bepaald moment de knop omdraaien, en dan geraak je aan het boek verslingerd. Dan kan je lachen om de ideeën (vaak cynisch) van die vrouw en kan je genieten van het mooie taalgebruik.

Behalve lachen en genieten is dit boek, met alle ongenuanceerde, directe stellingen van de lerares, ook een uitdaging om te onderzoeken waarom wat ze poneert niet kan kloppen.
Allereerst leren we beseffen dat zelfs kennis relatief is. De lerares spreekt zichzelf soms tegen (alleen de oplettende lezer kan dit merken), en bovendien geeft ze op een bepaald moment toe dat ze al lang niet heeft bijgestudeerd. Dus is ze niet goed op de hoogte van nieuwe kennis in haar vakgebied.
De lezer wordt zeker ook uitgedaagd om te onderzoeken waarom meningen die uit kennis komen, meestal niet kloppen ook al lijken ze logisch.
En op het einde van het boek merkt de lezer dat iemand die star en strak leeft vanuit kennis en de daaruit volgende opinies die hij heeft opgebouwd, zowel zichzelf als anderen pijn doet. Het gevaar van zo'n manier van leven wordt duidelijk.

In het algemeen ben ik niet zo'n roman lezer. Echter na zeer goeie recensies over dit boek gelezen en gehoord te hebben, was ik toch wel erg nieuwsgierig geworden. Achteraf ben ik zeer blij dat ik dit boek gelezen heb. Het is een prachtig verhaal en zit erg ingenieus in elkaar.

In dit boek wordt een blik geworpen in het leven van Inge Lohmark. Ze is de 50 inmiddels reeds gepasseerd, haar man besteed zijn tijd aan het fokken van struisvogels en haar dochter Claudia, met wie ze haast geen contact meer heeft, heeft haar eigen leven opgebouwd in Amerika. Inge Lohmark zelf geeft al ruim 30 jaar het vak biologie op een middelbare school, en laat in dit boek zeer duidelijk merken dat ze niets moet hebben van de nieuwerwetse manier van lesgeven. Orde en gezag dat is wat er moet gelden in de klas. Er moet lesgegeven worden zoals dat vroeger gebeurde en er moet respect en aanzien zijn voor de docent voor de klas. Judith Schalansky heeft het gepresteerd Inge's denkwijze op een humoristische weer te geven, maar tegelijkertijd denk je als lezer die deze periode heeft meegemaakt, haast met weemoed terug aan deze tijd. Ook erg knap is hoe ze Inge Lohmark haast helemaal geïndoctrineerd heeft gemaakt van haar vak biologie. Alles wordt op de een of andere manier aan dit vak gelinkt. Doordat Inge Lohmark op sommige punten erg de diepte in gaat, is dit boek ook direct een soort van lesboek van biologie geworden.

De buitenkant van het boek volt een beetje ribbelig aan waardoor het een ietwat ouderwets uiterlijk krijgt. Dit wordt nog benadrukt door het paars kleurige lint dat er in zit en dienst doet als boekenlegger. De pentekeningen in het boek, die allen betrekking hebben op een of andere biologisch object dat in het boek besproken is, zijn prachtig en eveneens door de auteur zelf gemaakt. Al met al straalt het boek iets uit waardoor je er een soort van eerbied voor hebt. Is het niet direct dan is het na het lezen van het boek wel.

Ik ben erg blij dat ik dit boek gelezen heb en hij krijgt een speciale plek in de boekenkast. Ik kan iedereen die iets heeft met lesgeven dit boek van harte aanraden. Echt heel erg goed.

Een roman over onderwijs en het onderwijssysteem, zoals dat voor mevrouw Lohmark, lerares biologie, gesneden koek was tijdens het bestaan de D.D.R. en korte tijd na de val van de muur.

De biologieboeken waaruit mevrouw Lohmark les geeft staan boordevol ideologische kreten, die allen passen in de leer van de partijleiding. Al deze vaststaande feiten vormen voor mevrouw Lohmark een goede basis om stevig in haar schoenen te staan. Les geven, orde houden, gaan haar hierdoor goed af.
Voor andere opvattingen over biologie of andere maatschappelijke onderwerpen is geen plaats en plegen daarom geen aanslag op haar wereldbeeld.

Op een gedetailleerde wijze geeft Judith Schalansky aan hoe de wereld van mevrouw Lohmark er uitziet en daardoor ook van de maatschappij waarin de school en de leerlingen zich bevinden. Na de val van de muur gaan de verhoudingen in de maatschappij geleidelijk aan veranderen, verdwijnt de solidariteit tussen de mensen, worden de inkomensverschillen groter en worden vele onderwerpen ter discussie gesteld.
Tegen al deze veranderingen probeert mevrouw Lohmark weerstand te bieden door consequent op haar beproefde methode door te gaan. Uiteindelijk leidt dit er toe dat mevrouw Lohmark het veld moet ruimen.

Kortom een roman waarin de schrijfster een goed inzicht geeft in de gang van zaken op een middelbare school tijdens en na de periode van het Oost-Duitse staatsbestel. Hoewel ik op verschillende plaatsen de beschrijving humoristisch van aard vond, kreeg het verhaal aan het eind wat minder vaart. Niettemin een aan te bevelen roman.

Judith Schalansky heeft een prachtig boek geschreven over ontwikkeling en aanpassingsvermogen. Inge Lohmark is in eerste instantie altijd de docent biologie op het Darwin college. Mevrouw Lohmark heeft niets op met het nieuwerwetse onderwijs dat ook in de voormalige DDR zijn intrede doet. Volgens de onderwijsinspectie geeft zij (schande!) klassikaal les en de enige verhouding tussen docent en leerling is volgens haar angst. Zonder angst, geen respect, is haar devies.

Dit boek is een must voor iedereen die in het onderwijs werkt of ooit onderwijs heeft gevolgd. Het boek leest makkelijk en steekt goed in elkaar. De dynamiek in de klas, de starheid van de klassikale onderwijzeres die ook in haar persoonlijke leven geldt is ontzettend mooi weergegeven. Daarnaast is het boek heel mooi opgemaakt met een ruwe kaft, tekeningen die bij het boek passen en de opmaak van een biologieboek. Heel bijzonder.

Ja, mijn bis slaat zowel op het feit dat ik slechts het merendeel van de negatieve recensies kan herhalen als op de eindeloze herhalingen in het boek.
Na het inspirerende gesprek met Adraan van Dis is dit een enorme tegenvaller.
De hoofdpersoon is volledig verstard in haar afweersysteem, door alles in de buitenwereld te vertalen naar haar kennis van de biologische wetenschap. We krijgen dus uitgebreide biologische verhandelingen die totaal niet boeien omdat er psychologisch weinig gebeurt.
Verslag van een troosteloos bestaan, zo kun je het karakteriseren waarbij de hoofdpersoon tot karikatuur verwordt.
Jammer. Ze kan wel schrijven, volgende keer een beter thema.

In vaak schitternde,maar in hoodzaak cynische bewoordingen,neemt de schrijfster ons mee door haar wereld van het onderwijs,een soort terugblik op de levenservaringen van de hoofdpersoon,'mevrouw Lohmark',een zoekende,nukkige betweterige oudere dame.
Erg humoristisch en met veel kennis over het darwinisme wordt dit verhaal verteld.
Een echte aanrader!!!
Jeannette

De lessen van mevrouw Lohmark gaat over biologiedocente Inge Lohmark, een harde vrouw die weinig pedagogische kwaliteiten lijkt te bezitten. Inzicht in leerlingen heeft ze niet en ze doet er ook geen moeite voor om dit inzicht te verkrijgen. Voor haar zijn leerlingen niet meer dan een noodzakelijk kwaad, zonder deze leerlingen zou ze zonder werk zitten. Haar voornaamste bezigheid tijdens de les lijkt het om leerlingen bij de les te houden door hen onverwachte vragen te stellen en shockerende verhalen uit de natuur te vertellen. Over de leerlingen, pubers, denkt ze zoals ze alles bekijkt in het kader van haar vak biologie: “Elk vonkje energie dat deze lichamen ter beschikking stond, werd verbruikt door de martelende metamorfose, die in niets onderdeed voor de omslachtige ontpopping van een rups, toch kwam er maar in een heel enkel geval een vlinder uit.” Het is interessant om te lezen hoe de schrijfster haar hoofdpersoon veel zaken op deze manier laat bekijken en verwoorden. Aan de ene kant is het boek heel grappig maar aan de andere kant ook triest. De enige persoon die haar interesseert is de leerlinge Erika, en deze interesse begrijpt ze zelf niet helemaal. Het boek bevat mooie tekeningen, Judith Schalansky schrijft niet alleen, maar illustreert haar boeken ook zelf. Hoewel ik het moeilijk vond om sympathie voor de hoofdpersoon te krijgen, stond ik op een gegeven moment toch minder afwijzend tegenover haar. Het boek geeft namelijk soms een kijkje in haar positieve gedachten, die ze wel heeft maar niet toelaat. Toch ben ik blij nooit zo’n leerkracht gehad te hebben en ook niemand te kennen die op haar lijkt.

Door alle media aandacht en goede recensies van diezelfde media had ik een hoge verwachtingen van het boek “De lessen van mevrouw Lohmark” door Judith Schalansky .
Het is mij ontzettend tegengevallen , ik kwam er bijna niet doorheen.
Nergens wordt het een verhaal , het is een aaneenschakeling van het opdreunen van biologische feiten , door de verbitterde slecht functionerende biologie lerares.
Misschien moet je voor dit boek in het onderwijs zitten , of iets met biologie te maken hebben.
Ik zou zeggen voor je hem koopt , lees er eerst wat in of het wat voor u is.

De speciale uitzending van DWDD met Adriaan van Dis die dit boek besprak trok me meteen over de streep: dit boek ga ik lezen. Hoge verwachtingen dus...

Van mij had er wel wat meer beschrijving over de teloorgang van de DDR in mogen staan, maar ja, het is dan ook geen geschiedsschrijving, maar een roman. En dan meteen een hele goede. Hoewel het boek inderdaad volstaat met opsommingen uit de biologie, was het verhaal voor mij goed te volgen. Eigenlijk vond ik die opsommingen juist wel lollig.

Ja, het verhaal gaat langzaam. Maar dat wordt tussen de regels door wel duidelijk, met alle verwijzingen naar de evolutie. Ik miste een beetje het "nurture vs nature", de nadruk ligt erg op biologie ("nature"), maar de clou mag er wezen. Ik heb er welgeteld twee nachten over liggen piekeren.

Een aanrader? Smaken blijven nu eenmaal verschillen. Maar het was weer eens wat anders :-)

Geschreven bij De lessen van mevrouw Lohmark

Heb veel moeite gehad het uit te lezen.Wel knap geschreven en geillustreerd (!)Maar inhoudelijk niet aantrekkelijk