De Magiërs

Ik heb dit boek gekregen van mijn tante, ze weet dat ik erg van fantasy boeken hou én van realistische verhalen. Dit is precies de goede mix.
'Gekopieerde stukken' uit andere verhalen vind ik nogal een dom argument om dit boek één ster te geven. Ik zelf heb dit boek in één keer uitgelezen. Het is een spannend, meeslepend en goed doordacht verhaal.

Ga dit boek niet vergelijken. Het is niet afgepakt van een andere serie, als het echt slecht was werd het nooit uitgegeven en vertaald.

Dit is de beste fantasy die ik tot nu toe heb gelezen, niet bestemt voor de te jonge lezer, of een lezer die een typisch, goed fantasy verhaal verwacht met een held die vecht tegen het kwaad. De hoofdpersoon is geen held, en het boek laat hem ook niet echt een held zijn. De in het boek beschreven werelden zijn anders dan in standaard fantasy verhalen, en dat maakt het boek ook zo goed. Kortom uniek, verrassend boek voor de ervaren lezer!

Ik ben helemaal niet zo'n fantasy-liefhebber, dus toen ik dit boek cadeau kreeg van iemand die WEL heel erg van fantasy houdt waren mijn verwachtingen niet erg hooggespannen. Maar ben er ondanks dat toch aan begonnen en in ik vond het na de eerste paar pagina's echt een fantastisch mooi boek.
Het is niet zozeer een boek over toveren en magie, maar meer over het leven 'an sich' en de verwachtingen etc. die je hebt in je leven. Vooral als je 19 bent en net gaat studeren. Voor mij was dit een heel herkenbaar boek. Ik heb er ontzettend veel genoten en het boek met heel veel plezier gelezen.

Dit boek beschrijft magie zodat het geloofwaardig wordt. Harry Potter voor volwassenen.

De vergelijking met Harry Potter moet je gelijk laten gaan, ja de hoofdpersoon gaat naar een tovenaars school die verborgen is maar daar moet je de vergelijking wel gelijk stoppen. Het wordt wel geprobeerd bijvoorbeeld door de uiterste zwakke poging het spel welteren als het zwerkbal in dit boek weg te zetten. De schrijver komt daar al schrijvend schijnbaar ook achter en geeft het dan een cynische twist die als een komische sneer naar zwerkbal bedoeld is maar jammerlijk faalt. Te doorzichtig, te makkelijk en hem dan ook nog woordelijk zo benoemen, gewoonweg slecht.

De vergelijking met Narnia is er wel al ervaar ik hem eerder als zeer hinderdelijk, letterlijk komen gebeurtenissen uit Narnia steeds weer terug maar worden slecht uitgewerkt. Zo van je weet het toch wel ook al heb ik de namen enzo verzonnen en gebeurtenissen verdraaid. In Narnia errr Filleroy wordt het iets beter maar blijft het een ondermaats verhaal dat zich even snel overal vanaf maakt en de verwijzingen naar bekende werken express en overduidelijk precies andersom doet.

Dan is er nog de schrijfstijl, het voelt soms alsof je twee verschillende schrijvers door elkaar zit te lezen. Dit kan overigens best het gevolg zijn van de vertaling. Een zeer hinderlijke vertaalfout is bijvoorbeeld goocheltruuken consequent toveren te noemen.

Uiteindelijk hou je dan een zeer cynisch verhaal over, grijpend naar de harde realiteit van het dagelijkse leven met hier en daar een literaire ondertoon over de zin van het leven met daarin een dosis sex verwerkt. Het verhaal kan niet verassen en je niet verplaatsen, je blijft uit het verhaal getrokken worden door het verhaal zelf.

Dan is de Ander Wereld serie van Tad Williams een veel beter geslaagde mix tussen fantasy en non-fictie.

Desalniettemin kan ik me voorstellen dat dit boek non-fictie lezers die eigenlijk niet van fantasy houden wel aanspreekt. Juist omdat het een cynische satire is op fantasy.

Ik had best hoge verwachtingen van dit boek, maar het is een grote teleurstelling. Ik weet niet wat deze schrijver bezielt; hij heeft in elk geval geen fantasie. Meeliften op het succes van Harry Potter noem ik het. Hoe durven ze op de omslag te vermelden dat het een must voor Harry Potter liefhebbers is, ik vind het eerder een heel slap aftreksel van HP. Tijdens het lezen herken je bepaalde situaties die bijna 1-op-1 gekopieerd lijken, alleen dan net anders. Het verhaal springt ook van de hak-op-de-tak, je komt er niet in omdat het een onsamenhangend geheel is. Ik voel mij bekocht met dit boek, wat ik eigenlijk nog nooit meegemaakt heb (op zich ook een ervaring!).
Nee, dan raad ik liefhebbers van Harry Potter eerder de serie aan van Michael Scott, De Alchemist, De Magiër en De Tovenares. Deze drie boeken heb ik achter elkaar in een week uitgelezen (ik heb geen aandelen). Sorry Lev Grossman, door jouw epistel valt niet heen te knagen…

Na de positieve recensies en de tekst op de achterkant van het boek was ik heel nieuwsgierig. Het begon ook goed, lekker geschreven en het was interessant, maar dit alles tot pagina 70 en dan is er nog heel wat boek over! De hoofdpersonen zijn niet boeiend, ongeïnteresseerd en ongeïnspireerd. Wel zijn ze allemaal fan van een kinderboek over een wereld die Fillory heet dat sterk doet denken aan Narnia. Nadat ze razendsnel een vijfjarige academie voor magie doorlopen (in ong. 150 pagina's) besluiten ze (bij gebrek aan interesse voor de rest aan de wereld) al ruzieënd en drinkend die Fillory-wereld in de stappen voor nog een avontuur op de laatste 100 pagina's.
Een deel van het probleem van dit boek is denk ik dat je niet weet of je nu een kinderboek leest (verhaallijn) of een volwassenenboek (drank, drugs, orgies). Ik ben trots op mezelf dat ik het uit heb gelezen. Pff. Wil je fantasy? Dan zou ik nog eens Harry Potter of Narnia herlezen ...

Het verhaal komt maar moeizaam op gang en het houd je niet geboeid. Omdat ik van Harry Potter houd dacht ik dat het wel iets voor mij zou zijn. Ik bleef lezen omdat ik verwachtte dat het verhaal elk moment een wending kon nemen. Het gebeurde niet echt. Tot het einde opeens een heel ander verhaal naar boven komt. Dan verwacht je dat het worstelen door het verhaal het waard zal worden maar het is een anticlimax. De serie zit beter in elkaar.

Misschien was ik er met veel te hoge verwachtingen in begonnen. Het boek wordt vergeleken met Potter en Narnia en zou zelfs nog beter zijn. Dan hoop je toch op een spannend magisch verhaal waar je helemaal in op kunt gaan. Maar nergens is het écht spannend in de zin van 'je moet naar de WC maar je kunt je boek niet wegleggen'. De hoofdpersonen worden niet zodanig beschreven dat je je in hen kunt inleven, niet eens echt meeleven, erg sympatiek zijn ze ook niet.
De Magiers is mijns inziens in niets te vergelijken met genoemde boeken. Het gaat hier om volwassen literatuur met volwassen problemen namelijk een deprimerend lamlendig stel jong volwassenen die ondanks alles wat hen ten deel valt het geluk blijft zoeken achter de volgende heuvel. Ik was blij toen het uit was (want ik hou niet van half uitgelezen boeken) anders had ik het halverwege weggelegd.

Ik had dit boek in een opwelling gekocht in de hoop op een spannende thriller met fantasy elementen. Helaas, ik vond dit boek een grote tegenvaller. Het gaat over een jongeman Quentin Coldwater uit Brooklyn, New York die ongelukkig en vooral doelloos door het leven dwaalt. Zelfs toelating tot een universiteit voor Magie (Een soort Hogwarts voor volwassenen) brengt hem geen greintje geluk of hoop voor de toekomst. Ik heb de 487 bladzijden tellende Engelse versie gelezen en op bijna elke bladzijde komt zijn geklaag en doemdenken je tegemoet. De beschrijvingen van de school en het lesprogramma zijn niet onaardig, maar Quentin weet als hoofdpersoon op geen enkel moment sympathie te wekken bij de lezer.

Waarschuwing: Mensen die depressief zijn kunnen dit boek beter overslaan!