De meeste mensen deugen Een nieuwe geschiedenis van de mens

Afbeeldingen

Inkijkexemplaar

Artikel vergelijken

  • Nederlands
  • Paperback
  • 9789082942187
  • 13 september 2019
  • 528 pagina's
Alle productspecificaties

Samenvatting

De mens is een beest, zeiden de koningen. Een zondaar, zeiden de priesters. Een egoïst, zeiden de boekhouders. Al eeuwen is de westerse cultuur doordrongen van het geloof in de verdorvenheid van de mens. Maar wat als we het al die tijd mis hadden? In dit boek verweeft Rutger Bregman de jongste inzichten uit de psychologie, de economie, de biologie en de archeologie. Hij neemt ons mee op een reis door de geschiedenis en geeft nieuwe antwoorden op oude vragen. Waarom veroverde juist onze soort de aarde? Hoe verklaren we onze grootste misdaden? En zijn we diep vanbinnen geneigd tot het kwade of het goede? Adembenemend, weids en revolutionair – De meeste mensen deugen herschrijft niet alleen de geschiedenis, maar werpt ook nieuw licht op onze toekomst. Reacties: ‘Een indrukwekkend boek.’ – Jan Terlouw ‘Rutger Bregman sleept je mee.’ – Geert Mak ‘Of je het nou eens of oneens bent met Rutger Bregman, hij is een belangrijke stem binnen onze generatie. Fascinerend boek, lees het.’ – Tim Hofman ‘Cynici en zwartkijkers kunnen inpakken. Een heerlijk boek voor iedereen die echt realistisch wil zijn.’ – Beatrice de Graaf

Productspecificaties

Inhoud

Taal
nl
Bindwijze
Paperback
Oorspronkelijke releasedatum
13 september 2019
Aantal pagina's
528
Kaarten inbegrepen
Nee
Illustraties
Nee

Betrokkenen

Hoofdauteur
Rutger Bregman
Tweede Auteur
N.v.t.
Hoofduitgeverij
de Correspondent Bv

Vertaling

Eerste Vertaler
n.v.t.
Originele titel
De meeste mensen deugen

Overige kenmerken

Dyslexievriendelijk
Nee
Editie
1
Extra groot lettertype
Nee
Product breedte
152 mm
Product hoogte
49 mm
Product lengte
231 mm
Studieboek
Nee
Verpakking breedte
152 mm
Verpakking hoogte
49 mm
Verpakking lengte
231 mm
Verpakkingsgewicht
890 g
eWaste
Nee

EAN

EAN
9789082942187

Reviews

Gemiddelde van 258 reviews
183
40
13
9
13
  • Niet overtuigd

    Een mooi verhaal gebaseerd op degelijk onderzoek. Ik heb echter drie megaproblemen met dit boek:
    1. Bregman gaat uit van ‘ons negatieve mensbeeld’, waar hij zijn positieve mensbeeld tegenover zet. Maar om dat negatieve mensbeeld als uitgangspunt te nemen, moet hij het wel eerst zelf creëren door een aantal zaken en denkers opzij te schuiven (bijvoorbeeld ‘En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed’ uit het scheppingsverhaal) of ermee af te rekenen (bijvoorbeeld met de invloedrijke conservatieve denker James Q. Wilson, die ervan uitgaat dat de mens een ingeboren ‘moral sense’ heeft). Maar is zo’n principieel goede inborst niet evident? Neem hondenpoep. Ik weet dat de meesten hun troep keurig opruimen. En zelfs al die figuren die hun hoopjes laten liggen: weten die echt niet beter? De meesten wel hoor. Ze voelen van binnen dat dat eigenlijk niet kan, maar ze overrulen dat gevoel met een keuze voor gemak en blijven dat doen totdat die akelige stem van het geweten zwijgt.
    2. Bregman heeft naar eigen zeggen zijn best gedaan om zich niet te laten afleiden door wat hij wil geloven (310). Tegelijk wisselt hij de ‘wil om te twijfelen’ (aan zijn eigen gelijk) graag in voor ‘een wil om te geloven’ (in het goede van de medemens). Dat zijn verhaal voortdurend een stem geeft aan vooral linkse idealen – op de cover staat niet voor niets Mathijs van Nieuwkerks aanbeveling ‘magistraal’ – is voor mij geen probleem. Selectief en vooringenomen zijn de mééste verhalen, hoe goed geïnformeerd ook. Dat vele lezers van zijn succesverhaal het als ‘de’ waarheid zullen aannemen, overtuigd door de ‘nieuwe antwoorden op oude vragen’, blijft wel een probleem. Want: geschiedschrijving blijkt ook hier weer zeer dicht bij pure politiek te staan – bij oude (gekleurde) antwoorden op nieuwe (aansprekende) vragen.
    3. ‘De meeste mensen deugden’, maar waar blijft dan het verhaal over... de deugden? Laat Bregman deze roemrijke traditie van ‘aangeboren of aangeleerde goede eigenschappen van de menselijke geest’ zoals naastenliefde en hoop links liggen omdat ze niet passen in zijn verhaal van ‘ons negatieve mensbeeld’ – waarop meer vertrouwen (en vooral: minder regels!) het antwoord zijn? En dan die regels van Jesus als bewijsplaatsen in zijn conclusie: hoe 'nieuw' zijn die eigenlijk?
    Ik ben gecharmeerd, maar niet overtuigd. Bregman geeft geen 'nieuwe antwoorden op oude vragen', maar oude (politieke) antwoorden op nieuwe (hippe) vragen.

    Vond je dit een nuttige review?
    414
    92
  • Anekdotisch bewijs

    Bregmans eerste hoofdstukken overtuigen. Hij haalt effectief menig experiment onderuit waar we ons slechte mensbeeld mede op baseren, zoals het prison experiment en de schokmachine van Milgram. Zijn gedegen veldwerk betaalt zich uit.

    Alleen... Zijn redenering dat de meeste mensen deugen, wordt vervolgens louter anekdotisch bewezen. Mensen doen ook zonder baas hun best - aldus één thuiszorginstelling. Kinderen moeten vooral spelen - aldus één school. Bregman waagt zich er zelfs aan om Auschwitz te verklaren, maar komt niet verder dan dappere Denen en kameraadschap.

    Semantisch dieptepunt van zijn argumentatie: mensen die slechte dingen doen, dénken dat die dingen goed zijn, dus handelen ze alsnog vanuit het goede. Ja, zo kun je al het menselijk gedrag alle kanten op schrijven.

    Al met al een fris, maar weinig overtuigend tegengeluid.

    Vond je dit een nuttige review?
    294
    55
  • Interessant, maar te nemen met een korrel zout

    Positieve punten

    • Heldere boodschap
    • leest makkelijk weg

    Negatieve punten

    • soms misleidend
    • spreekt zichzelf soms tegen

    Bregman heeft hier een boek geschreven dat een goede springplank is voor iemand die aan het begin staat van een speurtocht door de sociaal psychologie, maar een eindpunt is het bepaald niet.

    Het boek presenteert een aantal onderzoeken waar je misschien over gehoord hebt en stelt ze stevig aan de kaak. Bregman vertelt hoe hij, door zelf bronnen te controleren, fouten heeft gevonden in hoe die onderzoeken gepresenteerd zijn. Het is aan te raden dat ook te doen bij dit boek want hoe Bregman met zijn eigen bronnen omgaat varrieert sterk.

    Soms geeft hij de inhoud van de bron getrouw weer, bijvoorbeeld als hij schrijft over de noodzaak om kinderen vrij van overzicht en kaders te laten spelen. Soms is hij misleidend, zo als wanneer hij beweert dat “Veel wetenschappers zien de moord op zes miljoen Joden niet als het toppunt van barbarisme, maar als het toppunt van moderniteit” en zijn bronvermelding uitwijst dat hij het eigenlijk over een substroming van het postmodernisme heeft en niet een breedgedragen mening. En soms beweert Bregman precies het tegenovergestelde van wat er in zijn bron staat, bijvoorbeeld als hij meldt dat de genetica geen verklarende rol speelt in hoe empatisch mensen zijn terwijl het artikel wat hij aanhaalt met koeienletters het tegendeel aantoont en meerdere onderzoeken noemt die dit ook al aangaven.

    Al met al, is het een goed boek om eens kritisch mee naar jezelf te kijken, maar neem dan ook vooral de tijd om jezelf goed in te lichten over zaken als economische begrippen en de Verlichting aangezien Bregman daar een kinderachtig begrip van toont en zichzelf regelmatig over tegenspreekt.

    Tot slot, en dit is meer een persoonlijke irritatie dan een inhoudelijk punt, geeft Bregman nooit een definitie van ‘goed’, ‘kwaad’ of ‘deugen’ terwijl hij deze concepten (in tegenstrijd tot een aantal sociaal psychologen die hij aanhaalt) als objectieve en absolute waarheden neerzet waar we het allemaal over eens zijn.

    Vond je dit een nuttige review?
    179
    10
  • Vlot, eenzijdig

    Negatieve punten

    • Niet volledig

    Dit boek leest als een trein. Zeer vlot en heel begrijpelijk voor een leek zoals ik.

    Maar ik begon me halverwege wel echt serieus te ergeren aan het volstrekt eenzijdige beeld. Dat is de valkuil van die begrijpelijkheid: Bregman laat in zijn enthousiasme allerlei zaken weg die hem niet van pas komen. En dat maakt het boek niet overtuigender...

    Een paar voorbeelden.
    De Agora-school in Roermond wordt de hemel ingeprezen. Dit is echt larie. Ik werk al jaren op een school die (ook) iets vergelijkbaars doet, en er zijn naast de pluspunten talloze minpunten. Lang niet alle leerlingen zijn gebaat bij de aanpak van Agora. Sommige beslist wel, maar niet allemaal. Kletskoek dus, dit hoofdstuk.

    Ander voorbeeld: Bregman idealiseert de tijd van jagers en verzamelaars. Toen was de mensenwereld fan-tas-tisch. Het bewijs dat dat al die millennia over de hele wereld zo was, is flinterdun.

    De SS'ers in de kampen begingen hun gruweldaden omdat ze in de "goede zaak" geloofden. Jaja. Zo lust ik er nog wel een paar.

    En zo gaat dat maar door. Tegengeluiden zijn er niet. Bregman laat bewust of onbewust alles weg wat niet in zijn straatje van pas komt en verzwakt daarmee zijn eigen stelling. De meeste mensen móeten deugen.

    Vond je dit een nuttige review?
    152
    23
  • Historicus en psycholoog

    Positieve punten

    • Heldere boodschap

    Negatieve punten

    • gebrekkig

    Bregman is een historicus en blijft helaas niet bij zijn leest.
    Hij trekt vergaande conclusies uit anekdotisch bewijs waarvan hij duidelijk ook nog veel te weinig afweet en dat is niet bepaald wetenschappelijk en eigenlijk ronduit dom. Niet dat Bregman niet intelligent is. Hij heeft een scherpe geest en is intelligent genoeg om de grootste onzin zeer overtuigend te verkopen en weet mensen te overtuigen. Dat is heel erg knap.

    Het boek wordt goed ontvangen omdat hij schrijft wat mensen graag willen horen en wat dat betreft is echt het leuk om te lezen. Ik had het zo uit.

    Ik heb het boek "ordinary man" van de historicus Christopher Browning helaas ook gelezen en die blijft wel bij zijn leest. Je mag van Christopher zelf de conclusies trekken en die zullen beslist niet mals zijn en het boek is beslist niet leuk om te lezen omdat het je nogal confronteert met jezelf. Lees het alleen als je dat aankunt want ik waarschuw je: de manier waarop hij het schrijft is zo accuraat en zuiver feitelijk dat je het ziet gebeuren en dan vraag je je af: "wat had ik gedaan in hun schoenen met hun kennis".
    Helaas heeft de realitijd en hebben feiten geen enkele boodschap aan gevoelens.
    Christopher schrijft gewoon de feiten op, die hij met de grootste zorg en toewijding heeft verzameld, wat er gebeurde met een Duitse eenheid van doodgewone volwassen politie agenten, die te oud waren om in de Hitlerjugend geweest te zijn, die in Polen dorpen en steden judenfrei moet maken. Niemand werd gedwongen en iedereen deed mee. Niet dat ze het leuk vonden of zo, integendeel, maar ze deden het wel.

    Stellingen van Bregman:
    Het Milgrim experiment met de elektroshocks: 50% wist dat het niet echt was dus de andere 50% wist dat niet en stopte die allemaal voor het gevaarlijk werd?
    Het Stanford experiment is in het echt herhaald in Abu Ghraib in Irak. Hoe echt wil je het hebben!
    Ze moesten bij het Stanford experiment extra hun best doen voor de pers! Ja maar ze deden het wel! Wat maakt de motivatie nou uit?
    De Polynesiërs wisten niet wat ze met pijl en boog moesten doen dus ze zijn vredelievend volgens Bregman. Misschien hadden ze de boog helemaal niet uitgevonden. Dan weet je gewoon niet hoe zo een ding werkt.
    De volgende stelling van Bregman: mensen hebben geen hierarchy en goden nodig: Toen de Polynesiërs andere mensen zagen vielen ze van hun geloof af en dat deed ze helemaal geen goed. Ze waren beter af met hun goden.
    Dat schrijft hij trouwens zelf alleen zijn conclusie is anders.
    Niet dat ik een voorstander ben van geloof en hierarchy maar ook ik moet me helaas onderwerpen aan de harde feiten.

    Als je wat meer de psychologie induikt dan zie je dat je niet zomaar conclusies kan trekken uit dingen die je ziet. Dingen zijn gewoon niet wat ze lijken en daar ligt de zwakte van Bregman die daar duidelijk te weinig van af weet om die conclusies te trekken.

    Je hebt bewuste beslissingen en onbewuste.
    Laat je soldaten zonder speciale training vechten dan schiet instinctief maar 3% gericht op de vijand. Geef je ze de training om hun instincten te overkomen dan is dat 100% maar ze kunnen nu wel bewust beslissen om niet gericht op de vijand te schieten om te doden maar dat doen ze toch. Ze beslissen bewust om te doden.

    Dan komen we op de title van het boek: de meeste mensen deugen.
    Deugen is een zeer subjectief woord. Wanneer deugt iemand? Als je geen slechte dingen durft te doen vanwege bewuste of onbewuste angsten of als je zoveel macht hebt dat je zonder bang te zijn voor wat voor consequenties dan ook bewust beslist alleen goed te doen.
    Jij mag het jouwe denken maar ik denk de laatste.

    Vond je dit een nuttige review?
    143
    35
  • Interessant, verrassend en meeslepend

    Je moet het maar durven; beroemde namen en gevestigde theorieën compleet onderuithalen. Rutger Bregman doet het, en hoe. Wat een gedegen research ging er aan dit boek vooraf! Eén vraag staat centraal in De meeste mensen deugen: Is de mens van nature goed of slecht? Met die vraag in het hoofd neemt de auteur ons mee op een bijzonder boeiende zoektocht. Psychologie, economie, literatuur, overal houden we wel even halt.

    Het boek bevat ontzettend veel info, maar die is zo leuk verpakt dat je alleen maar meer wilt. Bregman neemt je regelmatig bij de hand, zodat je nooit het overzicht verliest. Af en toe vat hij iets samen of blikt hij terug. Op andere momenten kondigt hij aan wat er in de volgende hoofdstukken te gebeuren staat. Die ‘bindteksten’ zijn geschreven in de ik-vorm en vormen een perfecte match met de informatieve tekst, die vanzelfsprekend het grootste deel van het boek vormt.

    Rutger Bregman (1988) is Nederlands geschiedkundige en opiniemaker. Hij is een van de vaste schrijvers van De Correspondent, een journalistiek online platform. Sinds hij in 2012 debuteerde als non-fictieschrijver bracht hij vijf boeken uit, stuk voor stuk over niet-alledaagse ideeën. Zo is de auteur voorstander van een basisinkomen voor iedereen. Zijn Gratis geld voor iedereen deed veel stof opwaaien en bezorgde hem zelfs een uitnodiging voor het World Economic Forum in Davos.

    Met De meeste mensen deugen heeft Bregman opnieuw een spraakmakend boek afgeleverd. Het bestaat uit vijf grote delen, waarbij er vooral aandacht is voor de invloed van de ‘beschaving’ op de mens. Heel wat experimenten uit de vorige eeuw passeren de revue. De auteur onderzoekt wat het effect van macht is en hoe mensen gemotiveerd worden om het ‘juiste’ gedrag te vertonen. Als een soort rode draad lopen de ideeën van de filosofen Thomas Hobbes en Jean-Jacques Rousseau door het boek. Hobbes, de pessimist die geloofde dat de mens van nature slecht is en dacht dat alleen de beschaving ons van onze dierlijke instincten kon redden. Daartegenover Rousseau, de man die dacht dat we diep vanbinnen juist goed zijn en dat net de beschaving ons heeft verpest.

    De verleiding is groot om het te hebben over alle theorieën en experimenten die Bregman aanhaalt. Alles is immers mateloos interessant en leidt ook daadwerkelijk ergens heen. De research achter dit boek is indrukwekkend en het resultaat bij momenten verbijsterend. Hoe is het mogelijk dat sommige proeven uit het verleden nep bleken te zijn, maar nog altijd als bewijs van achterhaalde theorieën gepresenteerd worden? Hoe is het mogelijk dat oppervlakkige studies gigantisch veel aandacht krijgen, terwijl gedegen onderzoek geen podium vindt?

    Veel vragen in dit boek, veel antwoorden ook. Vaak zijn dat nieuwe antwoorden, nieuwe inzichten. Bregman illustreert hoe mythes geboren worden en hoe hardnekkig ze kunnen zijn. Bovenal echter weet hij steeds opnieuw een bron van hoop, veerkracht en vernuft aan te boren. Een verademing, want wie regelmatig naar het nieuws kijkt of actief is op de sociale media, krijgt al gauw het idee dat onze wereld alleen maar hard en slecht is.

    De auteur doet zijn uiterste best om een tegenwicht te bieden, het kwaad in de mens te verklaren. En slaagt daar wonderwel in. Waarna hij zich afvraagt wat er zou gebeuren als we zouden uitgaan van een ander, positiever mensbeeld. Ligt er dan een nieuwe wereld in het verschiet?

    De meeste mensen deugen is een boek waarin Rutger Bregman het opneemt voor de mens. Het is een bijzonder toegankelijk huzarenstukje geworden, dat oproept om positief in het leven te staan en ervoor pleit om kritisch te zijn. Ben je op zoek naar meeslepende non-fictie van de bovenste plank? Lees dan de nieuwe Bregman. Lees en verbaas je. Verbaas je en geniet.

    * deze recensie verscheen eerder op hebban.nl *

    Vond je dit een nuttige review?
    180
    94
  • Must read - een goed onderbouwd boek waar je blij van wordt

    Positieve punten

    • Overzichtelijk
    • Praktisch toepasbaar
    • Heldere boodschap
    • Volledig
    • Volledig
    Toon alleen de eerste 3 punten

    Dit boek is het resultaat van vele jaren onderzoeksjournalistiek. Toch leest het als een trein en niet als een stapeling feiten waaronder je bedolven wordt. Rutger Bregman neemt je mee op zijn eigen zoektocht naar de ware aard van de mens. Al gaande ontmaskert hij de overheersende mythen die ons mensbeeld verkleuren. Hij maakt daarbij inzichtelijk hoe "we" (de Westerse mens zal ik maar zeggen) tot ons mensbeeld zijn gekomen, en beantwoordt al doende de vele vragen en argumenten die bij de lezer opborrelen. Hij onderbouwt zijn gedachtegang zo gedegen dat ik nieuwsgierig uitkijk naar critici die na het lezen van dit boek willen proberen om daar een speld tussen te krijgen.

    Razend knap om zo'n diepgaand boek zo laagdrempelig te schrijven. Het doet me denken aan "Homo Sapiens" van Yuval Noah Harari, maar toch ook weer niet. Dat komt onder andere doordat Rutger zijn eigen zoektocht zo inzichtelijk maakt, dat je als het ware als lezer in een sneltreinvaart door zijn leerproces wordt meegenomen.

    Een aanrader voor iedereen die wel eens nadenkt waarom mensen op een bepaalde manier denken, reageren en handelen. En dan is het ook nog eens een boek waar je blij van wordt: de meeste mensen deugen.

    Vond je dit een nuttige review?
    147
    76
  • Boeken schrijven is een kunst

    Positieve punten

    • Spannend
    • Fantasierijk
    • Goede verhaallijn

    Dik boek, 500 pagina's. Veel psychologie, politiek en historie. Maar je leest het alsof het een spannende detective of avonturen roman is. Wat mij betreft verplichte literatuur voor iedere politicus, leidinggevende en leraar. En eigenlijk ook voor de rest van Nederland. Vaktermen? Ze worden ter plekke in gewone mensentaal en vaak met humor uitgelegd. Door de vette koppen zijn hoofdstukken makkelijk terug te vinden.

    Vond je dit een nuttige review?
    126
    62
  • Goed geschreven, belangrijk boek, maar...

    Positieve punten

    • goed geschreven

    Negatieve punten

    • iets te positief

    Tja, hij doet zijn best, hij schrijft vlot, schreef eerder goed werk (Gratis geld voor iedereen)... en ook al is dit een belangrijk boek en een nobele poging, het overtuigd me niet. De meeste mensen zijn de kwaadsten niet, nee, maar tamelijk kortzichtig en zonder ruggengraat zijn de meesten van ons wel. Lees het boek raad ik aan, maar misschien houdt u ook het ambivalente gevoel ervan over dat wij hadden... Bregman ziet graag het goede en misschien meer dan er feitelijk is... Is de wens de vader van de gedachte??? Wees geen pessimist maar ook geen dromer zou ik zeggen.

    Vond je dit een nuttige review?
    74
    25
  • Belangrijke verhalen

    Bij het lezen van de meeste mensen deugen, krijg je het gevoel of je bij een kampvuur over de diepere dingen van het leven praat.
    Ik werd heen en weer geslingerd tussen verbazing, afgrijzen, hoop, diepe vreugde en ontroering.
    Wat een belangrijke verhalen. Onderzoeken die een niet zo rooskleurig mensbeeld schetsen, blijken bij nadere analyse van hoe het onderzoek precies gedaan is of hoe de resultaten genegeerd / vertekend werden, tot heel andere conclusies te leiden.
    Ontroerend hoe gestrande tieners op een eiland anderhalf jaar voor elkaar zorgen, en geen ‘lord of the flies’-taferelen.
    Over hoe de afstammelingen van wilde zilvervossen bij selectie op vriendelijkheid zich ontwikkelen.
    Een heel hoopvolle boodschap, die ik tot in het diepst van mijn vezels voel, dat de meeste mensen deugen, dat je hierop mag vertrouwen, en dat dit inzicht, wanneer het zich verspreidt, tot een mooiere en liefdevollere wereld zal leiden.

    Vond je dit een nuttige review?
    73
    37

Kies gewenste uitvoering

Bindwijze : Paperback
Editie : 1

Prijsinformatie en bestellen

De prijs van dit product is 25 euro.
Uiterlijk 2 april in huis
  • Bestellen en betalen via bol
  • Prijs inclusief verzendkosten, verstuurd door Boekenkraam.nl
  • 30 dagen bedenktijd en gratis retourneren
  • Wettelijke garantie via Boekenkraam.nl

Vaak samen gekocht

Lijst met gekozen artikelen om te vergelijken

Vergelijk artikelen