De meisjes

Geschreven bij De meisjes

Over opgroeien in eenzaamheid, ergens bij willen horen en (verkeerde) keuzes maken als je jong bent.
Mooi boek.
Geïnspireerd op waargebeurd drama rond Charles Manson eind jaren '60

Het beschrijft vanuit de binnenwereld van een meisje wat maakt dat ze zich mee laat slepen in dingen waar je normaal gesproken ver van zou blijven, maar wat is normaal als alles anders loopt in je leven dan je verwacht. Prachtig boek!

Eng… Eng in de zin van: ik kan me voorstellen hoe zo’n meisje zich moet voelen. Een puber die ergens bij wil horen, gezien en gehoord wil worden. Hoe makkelijk je dan beïnvloedbaar bent, tot daden aangezet kunt worden, die je nooit voor mogelijk hield. Ik ben blij dat de meesten van ons niet met fouten mensen in aanraking komen, want dan zou de wereld er nog verrotter uitzien volgens mij.

Ik heb grote bewondering voor Emma Cline. Zij is jong, heeft zich helemaal verdiept in sektes en communes en wilde graag een boek schrijven over de rol van de vrouwen (veelal nog meisjes) in deze groepen. Meestal wordt er namelijk geschreven over de charismatische leider. Emma Cline vindt dat we dat verhaal nu wel kennen en schreef daarom over De meisjes. Dit heeft ze naar mijn mening zeer overtuigend gedaan.

Ze heeft de tijdsgeest zeer goed neergezet, de personages goed beschreven en ze heeft een lekker lezende schrijfstijl. Het boek heeft duidelijke hoofdstukken, wordt verteld vanuit Evie op middelbare leeftijd, die terugblikt op haar leven. En dan vooral op de gebeurtenissen in de zomer van 1969. Door de middelbare Evie terug te laten blikken, merk je ook goed wat de gevolgen van die zomer voor haar zijn geweest. De gebeurtenissen en gevoelens hebben invloed gehad op haar verdere leven, ondanks (of misschien wel dankzij) de uitkomst van haar daden. (Nee, ik ga niet verklappen wat Evie wel of niet gedaan heeft… Dat lees je zelf maar.)

Ik had het boek zomaar uit, ik wilde steeds verder lezen, weten wat er nu eigenlijk echt gebeurd is… Ik vond het zelfs zo goed en levensecht beschreven dat ik ben gaan googelen naar de beschreven commune/sekte onder leiding van Russell Hadrick. Tja, dat was een teleurstellende zoektocht, want het blijkt toch echt een op waarheid gebaseerde roman. Ik had het kunnen raden natuurlijk, maar echt, wat kan Emma Cline een realistisch verhaal schrijven zeg!

Mijn oordeel: 4 sterren, want er zaten wat kleine schoonheidsfoutjes in. Soms iets teveel herhaling of te uitgebreid verteld, maar gelukkig niet heel storend. Deze 4 sterren zijn voor dit debuut zeer verdiend! Als je van dit soort verhalen houdt, is het een absolute aanrader en mag je De meisjes niet missen. Al is het alleen maar vanwege de verrassende invalshoek waar Emma Cline voor gekozen heeft.

Visie van de recensent
Wie herinnert zich het verhaal van de Manson familie niet? In haar verbluffende debuut kiest Emma Cline voor een soortgelijk thema. Toch is ‘Meisjes’ een volledig uniek verhaal. Bovendien is dit thema slechts bijzaak. ‘De meisjes’ draait namelijk in de kern om de vriendschap tussen twee meisjes. Evie en Connie. Connie is de hartsvriendin uit Evie’s jeugd, degene die haar het beste kent van iedereen en uiteindelijk wel haar enige houvast.

“Er was geen Connie om me te kalmeren en moed in te spreken, alleen de verstikkende constante van mijn eigen ik, dat verdoofde, vertwijfelde gezelschap.”

Het is nauwelijks voor te stellen dat het hier om een debuterend auteur gaat. De creatieve schrijfstijl en de wijze waarop Cline haar personages karakteriseert is fenomenaal. De meisjes met de vuile jurken en slierterige haren, de mensen rondom Evie, maar vooral Evie zelf. Cline weet haar personages zo waarachtig te beschrijven dat je er van overtuigd raakt dat je ze onlangs nog bent tegengekomen. Uiterst gedetailleerd, maar gelijktijdig genuanceerd.

“Ze verkeerden op een onduidelijke drempel, mooi en lelijk tegelijk, en hun aanwezigheid trok een rimpeling van waakzaamheid door het park.”

De wijze waarop Cline beschrijft hoe de jonge Evie worstelt met haar ontluikende seksualiteit en de nieuwe partners van haar onlangs gescheiden ouders is zo werkelijk en zo broos, dat je niet anders kunt hebben dan diep respect voor dit waarlijk fraaie debuut van Emma Cline!

“Ik had iets gedaan wat eigenlijk niet mocht. Een persoonlijke zwakte getoond, het schrikachtige hazenhart ontbloot.”

Cline schetst overtuigend de kwetsbaarheid van de opgroeiende Evie en de vele gevaren die op de loer liggen, niet in de laatste plaats mannen. Evie ontdekt dit op hardhandige wijze.

“Ik dacht dat houden van iemand als een soort bescherming fungeerde, alsof de persoon in kwestie de omvang en intensiteit van je gevoelens begreep en daar zijn daden op afstemde.”

Iedereen maakt in zijn leven wel iets mee wat faliekant verkeerd af had kunnen lopen. Dat dit niet gebeurt berust veelal op toevalligheden. Cline laat ons dat moment in het leven van Evie meemaken in haar ingrijpende debuutroman.

“Ik voelde de haat in me groeien, en het was bijna lekker hoe groot die was, onversneden en heftig”.

Kortom, een prachtig en krachtig debuut dat naar mijn mening volop in de schijnwerpers terecht mag komen!

Over de auteur
Emma Cline (1989) bezit een Master aan de Universiteit van Columbia en schrijft voor The New Yorker. Ze ontvangt in 2014 de Plimpton Prize for Fiction van The Paris Review voor haar verhalen en essays. De meisjes (2016) is haar debuutroman.

In Amerika is het een literaire sensatie: De meisjes, het debuut van het jonge übertalent Emma Cline (1989). Na slechts een handjevol korte verhalen voor de website Paris Review en The New Yorker had ze de uitgeverijen voor het uitkiezen. Voor twee miljoen dollar sloot ze een contract af bij Random House, en n

Het boek leest lekker weg en geeft een inzicht in de relaties die meisjes onderling met elkaar hebben. De leuke dingen,de invloed die ze op elkaar hebben, de onzekerheden, de liefde, de afgunst. Geplaatst in de hippie jaren waar de grenzen vervagen. Je voelt hoe de hoofdpersoon zich voelt. Je hebt het gevoel dat je weet wat er gaat komen maar je wil de bevestiging hebben van het geen je verwacht. Mooi boek.

Geschreven bij De meisjes

Laat je niet verleiden door alle positieve berichten over dit boek in de media. Het is bar slecht geschreven. Met zinnen als: 'De augustusavond zwanger van de zoete lucht van kamperfoelie'. Het verhaal is mager. Zonde van mijn tijd en geld.

Geschreven bij De meisjes

Na het lezen van De meisjes van Emma Cline kan ik voor mijzelf alleen maar concluderen dat ik dit geen mustread en geen Hype vind. Het verhaal komt vreselijk moeizaam op gang, en weet in het begin dan ook absoluut niet te boeien. Na ongeveer één derde van het verhaal lijkt het wel alsof de schrijfstijl veranderd. De zinnen zijn minder langdradig, en het verhaal begint meer vaart te krijgen. Het verhaal is niet verrassend, want je weet al welke kant het uit gaat. Ik had er veel meer van verwacht, de personages hadden meer diepgang kunnen krijgen. Het is een aardig verhaal, meer kan ik over dit boek niet zeggen....

Geschreven bij De meisjes

Evie Boyd vertelt in het heden wat haar in de zomer van 1969 als veertienjarige is overkomen.
Ze is een onzeker jong meisje, seksueel nog een onbeschreven blad, enige dochter, ouders zijn gescheiden en ze brengt de meeste tijd door bij haar moeder. Die moeder heeft een nieuwe vriend Frank en daarmee botert het niet al te best.
Ze ontsnapt door op te trekken met meisjes, jonge vrouwen die ze in de stad ziet. Ze weet eerst niet dat die meisjes in een commune met een charismatische man en andere jonge mannen samenwonen. Er wordt aan vrije seks gedaan en iedereen onderwerpt zich aan Russell, de man met de macht. De kinderen lijken er ook van iedereen te zijn. Ze leven van wat ze in vuilbakken vinden en wat ze bij elkaar stelen. Evie wordt vooral aangetrokken door Suzanne en het lijkt me dat ze een soort van kalverliefde voor die vrouw voelt. De vraag is wat die vrouw voor haar voelt en van haar wil.

Het verhaal heeft een hoog Charles Manson gehalte, speelt zich af in hetzelfde jaar dat Manson en zijn sekteleden Sharon Tate beestig vermoorden.
Het verhaal is voorspelbaar voor iedereen die deze geschiedenis kent. Het was niet echt spannend en de stukken uit het heden hadden er voor mij niet bij gemoeten.

Het verhaal wordt verteld vanuit een jongere en een oudere Evie. Het is een heftig verhaal en sommige stukken zijn vrij rauw geschreven, daar moet je van houden. Ik had het wel interessant gevonden als het psychologische aspect van een sekte iets meer naar voren was gekomen. Ondanks dat vond ik het een bijzonder boek waar ik soms nog eens aan terugdenk.

Geschreven bij De meisjes

Goed en meeslepend geschreven. Geeft een duidelijk beeld hoe je mee gezogen kunt worden in situaties waar je zelf geen controle meer over hebt of wilt hebben.

Geschreven bij De meisjes

Ik had een spannender boek verwacht,het viel me een beetje tegen.
En een beetje van de hak op de tak.

Geschreven bij De meisjes

Het is goed en makkelijk te lezen doch op een bepaald moment langdradig

Heel goed geschreven lees je in 1x uit!

Geschreven bij De meisjes

Ik vond het boek echt tegenvallen na alle aandacht die het heeft gekregen. Ik kwam nooit echt in het verhaal. Wellicht ben ik ook te oud (28), ik kon me totaal niet inleven in de hoofdpersoon van 16? Ik vond de jaren 70 ook zeer oppervlakkig overkomen, er zijn hippies en ze willen de wereld veranderen maar ze stelen alleen. Ik miste ideologie en daarom vond ik de aantrekkingskracht ook lastig te begrijpen. De switch van vroeger naar tegenwoordige tijd voegde weinig toe en verraadde waar het verhaal heen ging. Toch nog 2 sterren omdat ik het wel uitgelezen heb.

Geschreven bij De meisjes

Vanuit de gedachte in het boek terug te gaan naar de flower power, het beeld van het verblijf in een sekte en dat het een aanrader was, besloot ik het boek toe te voegen aan mijn vakantie selectie. Een aanrader kan ik het niet vinden, omdat ik het erg opp

Net "De meisjes" van Emma Cline uit gelezen. Ik vind het mooi geschreven en ik vind het een interessant verhaal, maar voornamelijk het eind vond ik ietwat langdradig en niet alle stukken hielden mijn aandacht vast. Vijf sterren kan ik het daarom niet geven, maar aangezien ik het geheel goed vind en het thema, de personages en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt mij aanspreken en voor mij tot leven kwamen, geef ik dit boek vier sterren.

Evie een veertien jarig meisje zit niet goed in haar vel. Ze voelt zich eenzaam. Ze heeft een vriendin Connie. Op een gegeven moment gebeurt er iets waardoor deze vriendschap stuk loopt. Evie voelt zich nog eenzamer. Op een dag komt ze Suzanne tegen. Evie voelt zich tot haar aangetrokken en probeert contact te leggen. Op een gegeven moment lukt dat en Evie komt steeds vaker op de Ranch waar Suzanne woont in een soort commune. Omdat het met haar moeder niet goed klikt raakt ze steeds meer in de ban van deze commune en de leider Russel. Evie begint zich net zo te kleden (nogal slordig) en doet mee aan diefstalletjes omdat de commune continue in geldnood verkeerd.
Russel is bevriend met Mitch een beroemd musicus. Als het platencontract niet doorgaat dat Mitch aangeboden heeft gekregen ziet Russel hem als een soort verrader. Suzanne en een aantal jongere meisjes raken betrokken bij een misdaad. Evie wordt buitenspel gezet en is hierdoor erg teleurgesteld. Op een gegeven moment gaat Evie naar het internaat en wordt ze nog eenmaal door Suzanne bezocht. Stukje bij beetje vallen puzzelstukjes op hun plaats en begrijpt ze waarom ze buitengesloten is.

Het boek is heerlijk meeslepend. Vlot geschreven en boeiend waardoor je het maar moeilijk op zij kunt leggen. Het leest als een trein. De personages zijn goed uitgewerkt, de verhaallijn zit goed in elkaar. Een echte aanrader. Een goed debuut van Emma Cline dat smaakt naar meer.

Niet pakkend geschreven, kinderlijk aandoend al lang verteld verhaal. Niks geen literaire sensatie..

Leuk nostalgisch getint boek uit een andere hoek geschreven. Dit keer niet uit de hoek van de dader maar vanuit de vrouwen die hem volgden.

Geschreven bij De meisjes

De auteur kan zo prachtig gedachtes en gevoelens in beeld brengen in een toegankelijke schrijfstijl. Heb het boek net een tweede maal uit en weer vind ik het moeilijk afscheid nemen van het verhaal.

Geschreven bij De meisjes

De meisjes is spannend, maar niet bloedstollend. Ik had er meer van verwacht. Het gegeven van een 14-jarig meisje dat bij een sekte terecht komt is niet heel ver uitgewerkt, waardoor je achterblijft met een onbevredigd gevoel. Het duurt bovendien lang voordat je bij de climax bent.

Geschreven bij De meisjes

Goed boek. Afschuwelijk om te lezen soms, maar wel spannend. Je komt er niet echt los van.

Een bestseller die mij niet kon bekoren. Ik wilde er al na vijftig bladzijden mee stoppen maar heb toch doorgezet en het boek uitgelezen omdat het alom werd aangeprezen. De auteur beschrijft heel slim de slachtpartij pas helemaal aan het eind. Maar niet vanuit de personages die zich hier schuldig aan maken.

Geschreven bij De meisjes

Intrigerend verhaal met een goede spanningsboog. Je weet dat er iets heftigs is gebeurd en leest met spanning door om uit te vinden hoe het precies zit en wat het betekend heeft voor de verteller.

Ik zat meteen helemaal in het verhaal.
Het is goed geschreven vooral de details, dat maakt het een sterk boek.

Geschreven bij De meisjes

Wat ik goed vind aan dit artikel: voordelige koop
Minder goed: matige kwaliteit

Geschreven bij De meisjes

Emma Cline verwoordt heel goed hoe beïnvloedbaar pubermeisjes kunnen zijn.

Geschreven bij De meisjes

Wat een prachtig geschreven boek. Ik ben heel benieuwd naar het volgende boek van deze jonge schrijfster.

Heel leuk boek, voldoet zeker aan verwachtingen en recensies!

De ongemakkelijkheid van 14 zijn en eerste liefdes mooi beschreven. Roept veel levensvragen op

Geschreven bij De meisjes

Positieve punten van dit artikel zijn: goede kwaliteit en voordelige koop.

In een adem uitgelezen, goed geschreven en interessant onderwerp!

Geschreven bij De meisjes

Prachtig boek! Indrukwekkend verhaal, mooi geschreven. Een aanrader!

leuk vakantieboek

Geschreven bij De meisjes

je leeft je wel in, in het verhaal

inhoudelijk zwak

Het boek “ De meisjes” van Emma Cline , is een boek bestaande uit drie delen, dat zowel de periode van Evie de hoofdpersoon in het heden beschrijft ze is dan een vrouw van middelbare leeftijd en de tijd dat ze een jong meisje, tiener was, het speelt dan af in de periode 1969. Veel drugs en vrijheid . Met haar moeder heeft ze na de scheiding van haar ouders, niet echt een heel goede relatie, haar moeder zoekt steeds een nieuwe vriend. Waar Evie als puber dochter niet echt op zit te wachten, en vaak tot een conflict komt en zij haar eigen weg gaat.

Het volgende citaat geeft goed aan hoe de verhouding met haar moeder is. Die steeds maar weer met een nieuwe vriend aan komt zetten.

“ Het medelijden dat ik voor mijn moeder in deze situaties voelde was nieuw en ongemakkelijk, maar tegelijkertijd ervoer ik het als mijn plicht ermee om te gaan: een nare, persoonlijke verantwoordelijkheid, als een chronische aandoening.”

Best heftig voor een meisje van veertien jaar .
Ook de verhouding met haar vriendin Connie waar ze van jongs af aan al mee om gaat , loopt niet goed en er komt een breuk tussen de vriendinnen.
Ze ontmoet een ouder meisje Suzanne waar ze direct heel erg van onder de indruk raakt, en al het mogelijke doet om in contact met haar te komen, en haar aandacht te krijgen. Zij leeft samen met vooral jonge mensen, in een oud huis en een oude caravan. En rijden rond in een oude bus. Ze proberen op alle mogelijke manieren aan eten en andere levensbehoefte te komen. Evie wil daar heel graag bij horen . En probeert zo vaak mogelijk bij haar in de buurt te zijn en blijft ook bij haar slapen, terwijl haar moeder denkt dat ze bij haar vriendin Connie is.

In de periode dat ze met haar moeder echt niet meer door een deur kan, woont ze een tijd bij haar vader en zijn veel jongere vriendin. Daar kan ze redelijk mee opschieten, maar ook daar krijg ze het benauwd en loopt weg en blijf een geruime tijd op de ranch waar Suzanne ook woont. Aan de ene kant wil ze bij Suzanne blijven , ze adoreert haar, maar de manier van het leven vooral de diefstallen vind Evi toch wel zeer zwaar vallen. Er vind dan een heel vervelend voorval plaats, wat heel beslissend is voor hoe het met Evie verder gaat.
Tijdens het lezen leef je erg met Evi mee, ze brengt je steeds terug in de tijd maar ook in het heden is het niet een persoon die gelukkig in het leven staat. De tijd als jong meisje en de gebeurtenissen die zich toen voordeden heeft blijvende schade aan Evie gebracht.
Heb van het boek mee gekregen dat niets is wat het lijkt, wat in het dagelijkse leven ook vaak zo is.
De schrijfwijze is soms wat verwarrend maar het prikkelt wel de nieuwsgierigheid vooral in het laatste gedeelte van het boek. Het heeft mooie zinnen al met al een boek wat ik drie sterren waard vind.

Leeg en sensatieachtig verhaal. Haalt het niet bij de Verborgen Geschiedenis van Donna Tart waar het mee vergeleken wordt.

Geschreven bij De meisjes

Sinds de scheiding van Evie haar ouders en de breuk met haar vriendin Conny, gaat het bergafwaarts met Evie.
In het dorp loopt een groep onafhankelijke, vreemde meiden rond. Dit intrigeert Evie en hierdoor probeert zij aansluiting te zoeken, dit lukt als zij na een ruzie met haar moeder van huis wegfietst en haar ketting sneuvelt.

Evie raakt geobsedeerd door Suzanne een van de meiden uit de groep, door het gebrek aan aandacht vanuit huis en haar vriendin Conny en waarschijnlijk een component van onzekerheid is zij makkelijk in te palmen door de groep en hun leider Russell. Russell welke veel ouder is als de meisjes, misbruikt de meisjes en zorgt dat ze op strooptochten gaan om aan voedsel en geld aan andere levensbehoeften te komen.

Zo komt het dat ook Evie aan het stropen gaat, vnl bij haar moeder thuis, in de tussentijd leert Evie's moeder haar nieuwe vriend kennen, waardoor Evie zich helemaal afzet tegen haar moeder.

Bij een overval op een huis wordt Evie echter herkend en word al zijnde straf naar haar vader gestuurd met zijn veel jongere vrouw.
Vanaf dat moment veranderd er een hoop in het leven van Evie.

Ondanks dat het boek makkelijk las, is het boek voor mij geen topper.
De stukjes dat Evie jong is en in aanraking komt met de sekte is leuk, de stukjes dat Evie ouder is spreken me minder aan, kabbelt een beetje voort.
Er staan mooie zinnen in, maar soms ook erg grof en rauw, wat op zich wel bij het karakter van de sekte groep past.
Voor mij geen onvervalste must read, ondanks dat heeft het mij wel een paar op wiki doen kijken en mij laten zoeken naar de Leider van de sekte die in 1969 diverse moorden pleegden.

Geschreven bij De meisjes

Wat een prachtige roman, met heel veel plezier gelezen! Het verhaal zit goed in elkaar, het heeft diepgang, vaart, alles zit er in. Ik baalde enorm toen het uit was. Ik zal het boek niet snel vergeten. Wat mij betreft een grote aanrader!

Meeslepend verhaal gebaseerd op Charles Manson maar dan vertelt uit het oogpunt van één van de meisjes. Voor mij niet heel verrassend.......

heerlijke vakantie lectuur boeiend en voor je het weet is het boek uitgelezen