De meisjeskijker

Vlot geschreven verhaal dat boeit van begin tot einde. Je raakt zo verstrikt in het verhaal dat je blijft lezen.

Laat ik kort zijn: als dit, zoals op het omslag staat, zijn beste werk is, dan hoef ik de rest zeker niet te lezen! Het zijn korte zinnen, een duidelijk voorspelbare verhaallijn, die te simpel is voor woorden en vooral veel onzinnig geventileer van triviale feiten, waarmee van de Veer blijkbaar zijn triviale kennis wil tonen en daarmee in achting zou kunnen stijgen. Ronduit een slecht geschreven, doelloos boek

Eindelijk er aan toegekomen om weer eens een boek te lezen in mijn vacantie!
En wat voor 1.
Ben er rustig voor gaan zitten en wat een heerlijk boek is dit zeg om de draad weer eens op te pakken om te gaan lezen!
Mr Brown waar t in dit verhaal o.a. overgaat steelt je hart en je ziet m ook voor je zo goed wordt hij beschreven en ook de andere karakters.Je bent benieuwd wie de moordenaar is en alle kleine details komen al lezend mooi samen in dit verhaal en je kijkt uit naar t einde.

Ik vond dit boek zeer de moeite waard!
Dus mijn advies ; koop m

De "meisjeskijker" gaat over meneer Braun, een rustige, oude man. Hij heeft zich teruggetrokken op het eiland Nevis, om daar te genieten van zijn favoriete hapje en drankje, tabak, het (her)lezen van klassiekers, en het kijken naar vrouwelijk schoon.

Hij observeert het leven en deelt er zelf bewust niet aan mee. Bang voor de slechte aard van de mens lijkt het, houdt hij zich het liefst buiten onbekend terrein.

Meneer Braun blijkt over paranormale gaven te bezitten, wat gedeeltelijk verklaart waarom hij zich het liefst alleen terugtrekt.

Deze gaven blijken naast de voordelen, ook vele nadelen te kennen.

Als hij bijvoorbeeld leest of hoort van een moord op een vrouw, wordt die gave "ingeschakeld". Hij kan door de ogen van overleden vrouwelijke slachtoffers hun moordenaars zien. Om dit te verwerken, staat hij `s nachts op in een soort halfslaap en tekent de gezichten van de moordenaars.

Na het zien van deze zaken is hij ziek en volledig uitgeput.

Dan komt er iemand op zijn pad, die misbruik wil maken van zijn gaven en deze wil uitbuiten om zich over zijn rug te verrijken. Ondertussen vindt er een moord plaats op het eiland en verdwijnt de hulp in de huishouding van meneer Braun, een bloedmooi jong tienermeisje.

Kan meneer Braun de moordenaars blijven vinden zonder er zelf aan onder te gaan? In hoeverre is hij zelf "slecht"? Gelukkig zijn er ook nog "goede" mensen die hem in het boek verder helpen, maar de wereld is niet alleen maar lief en meneer Braun blijkt zelf ook een mens van vlees en bloed te zijn, die niet kan wegrennen voor de wereld en zijn eigen gevoelens.
Of die hem nu "slecht"of "goed" maken..