De monsignore en de Nazi Hoe een Vaticaanse priester 6000 mensen redde van de Gestapo

Waar gebeurd verhaal over de karaktervolle Ierse priester Hugh O’Flaherty en zijn optreden tijdens de repressieve Duitse bezetting van Rome in WOII. Deze had desastreuze gevolgen voor de Joodse inwoners van de stad. O’Flaherty slaagde erin vanuit het (diplomatiek neutrale) Vaticaanstad een geheime vluchtelingenorganisatie op te zetten om Romeinse joden en (na de val van Mussolini ontsnapte) geallieerde krijgsgevangenen in veiligheid te brengen. Vaststaat dat zo 6000 Joden zijn gered. Zijn inzet was niet zonder gevaar. Het bracht hem in een kat-en-muis-spel met de hoogste Nazi in Rome, Herbert Kappler, die het op zijn leven had gemunt zodra hij één voet buiten het terrein van Vaticaanstad zou zetten. De sluipschutters stonden 24/7 paraat. Kappler werd na de oorlog als oorlogsmisdadiger berecht en kreeg levenslang. De Italianen stonden erop dat hij in hun land gevangen bleef.
O’Flaherty is ongetwijfeld beïnvloed door zijn Ierse roots: persoonlijke ervaringen in zijn jeugd. Hij groeide begin vorige eeuw op in zuidwest Ierland waar de Britten de bevolking eeuwenlang repressief onder de duim hielden. Ierland werd pas eind 1921 onafhankelijk. Zijn afkeer van onderdrukking en geweld, de intrinsieke wil om zich daartegen te verzetten en een groot gevoel voor rechtvaardigheid moeten daar zijn begonnen. Opmerkelijk is dat O’Flaherty na de oorlog Kappler in de gevangenis regelmatig bleef bezoeken. De ooit gezworen vijanden ontwikkelden een andere band. Ook dat kenmerkt O’Flaherty. Mensen, hoe gruwelijk hun daden ook waren, als mens blijven zien.
De inzet van O’Flaherty is pas recent breder bekend geworden. Hij heeft er zelf nooit over gesproken. Wat het boek extra bijzonder maakt, is dat het is geschreven door twee Duitse journalisten. Op het eind van het boek schetsen zij een goed analytisch beeld van de Duitse samenleving in de jaren zeventig (vorige eeuw; periode Willy Brandt en Helmut Schmidt) en hoe daar (toen) naar gevangenen als Kappler werd gekeken: het moest na zoveel jaar maar eens afgelopen zijn met die oorlog … Dat inkijkje, vanuit Duits perspectief, voegt iets wezenlijks toe. Ongeacht wat je er zelf van vindt.

De wereld zou hier iets van kunnen leren, maar helaas is dat niet het geval.

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam