De moord op Margaret Thatcher

Geschreven bij De moord op Margaret Thatcher

Twaalf korte verhalen, geschreven door Hilary Mantel, in een prachtige vernieuwde uitgave!

“In die dagen ging de bel niet vaak en als hij ging, trok in me terug in de diepten van het huis.” Deze eerste zin uit het boek De moord op Margaret Thatcher, is een beetje mysterieus en duister, maakt me direct nieuwsgierig. Dit verhaal, over het leven van een Europese expatvrouw, situeert zich in Saoedi-Arabië, juni 1983. Het voelt onbehaaglijk aan, maar ook eerlijk en kritisch. De verwijzing naar het portret van Quinten Matsijs’ ‘Groteske oude vrouw’ is dan weer raak en hilarisch. Toch vroeg ik me af of ik dit verhaal, vooral dan het einde, wel goed had begrepen.

Dat blijkt meteen ook een beetje de trend te zijn voor de andere korte verhalen; de eerste zin die je zo benieuwd maakt, de laatste zin die je een beetje bedeesd achterlaat. Hilary Mantel vraagt wel een inspanning van haar lezers, want haar verhalen zijn niet altijd eenvoudig te interpreteren. De auteur schuwt ook geen kritiek op de maatschappij en op onze denkwereld. Hoe gaat een gezin om met een dochter die aan anorexia lijdt, klassenverschil, de dood die altijd aanwezig is, jaloezie, verdringen van de waarheid… afwisselend en boeiend!

Deze vernieuwde uitgave bevat een extra verhaal, Nadine met veertig, dat reeds in 1996 in het literaire tijdschrift Granta verscheen. Het stilzetten van de tijd, letterlijk en figuurlijk, wordt hierin knap verwerkt. En dan de afsluiter waar ik echt wel naar uitkeek! Het titelverhaal ‘De moord op Margaret Thatcher’ deed heel wat stof opwaaien in Engeland. Begrijpelijk, maar deze politieke aanklacht bevat ook weer een bijzondere kijk op de menselijke psyche. Of zou jij een mogelijke dader helpen ontsnappen?

“Dit gaat niet om haar handtas. Dit gaat niet om haar kapsel. Dit gaat om Ierland. Alleen om Ierland. Is dat duidelijk?”

Ik vind het altijd fijn als het ‘totaalplaatje’ klopt. En dat is bij deze uitgave zeker zo, een dikke pluim dus voor Meridiaan Uitgevers! De handtas uit het titelverhaal is terug te vinden op de eerste en laatste bladzijde van dit boek en het kapsel is toch wel de blikvanger op de omslag. Die foto is het werk van fotografe Tessa Posthuma de Boer. Het is een samensmelting van foto’s van mensen uit haar buurt. En die opvallende haartooi, dat is het kapsel van uitgever Nelleke Geel! Subliem!

Ik heb genoten van dit uniek boekje, vier welverdiende sterren!

“Achter de branddoorgang liggen andere huishoudens met andere levens. Andere verhalen liggen o zo dichtbij; opgekruld in winterslaap, oppervlakkig ademend, de hartslag niet waarneembaar.”