De nieuwe tsaar de weergaloze opkomst en heerschappij van Vladimir Poetin

Het boek is alom aangeprezen. Op de voorkant prijkt een rode sticker dat het gaat om een 'episch boek' dat 'leest als een thriller'. Als ik de boekbeschrijving op de site mocht geloven is dit boek 'van groot belang voor iedereen die gefascineerd is door het verschijnsel Poetin'. De vraag wordt gesteld hoe Poetin toch zo mateloos populair kan zijn onder niet alleen nostalgische bejaarden maar ook onder jongeren.
één ding is zeker: het boek leest inderdaad als een thriller. Ik kreeg de pil binnen twee maanden uit. Maar inhoudelijk is me de zo genoemde biografie van Poetin erg tegengevallen. Zoals de boekbeschrijving al had kunnen vermoeden bleek Myers al voor de helft van het boek een felle Poetincriticus. Het boek is doorspekt met opinie en ik vind de schrijver zeer suggestief. Neem de volgende zinnen: "deze nieuwe generatie oligarchen droeg het stempel van Poetin: ze waren bits, kleurloos, achterbaks, en vooral intens loyaal aan de man die hen omhoog had getrokken (blz 342)" en "we zien een grotere en grotere minachting voor de eerste beginselen van het internationaal recht (365)" en "Poetin voelde naar verluidt een welhaast fysieke weerzin voor Janoekovitsj (blz 511)" en "Poetin had in de waan verkeerd dat hij door de president af te kopen ook het volk had afgekocht zoals hem dat in Rusland al 14 jaar was gelukt (522)" en "inmiddels was het heel moeilijk geworden om vol te houden dat het Poetintijdperk niet droop van het bloed van zijn felste tegenstanders (blz 545)" en nog vele andere voorbeelden. Tegen het einde van het boek stond me deze suggestieve schrijfstijl dusdanig tegen dat het me moeite kostte het boek uit te lezen. Van de geprezen veelvuldige tekstverwijzingen (inderdaad bevat het boek meer dan 50 pagina's aan noten) ben ik weinig te spreken. Meer dan de helft van de noten bereffen verwijzingen naar kranten (waarvan de meeste naar de New York Times waar de schrijver al jaren als correspondent voor werkt). Ik vind dit geen juiste verwijzingen, ik wil bronnen, en een krant is mijns inziens geen bron, maar kan net zo goed op opinie gestoeld zijn.
Al met al ben ik erg teleurgesteld in het boek. Ik had meer willen weten over de motieven van Poetin, zijn wijze van denken, zijn idealen, de redenen van zijn beleidskeuzes. Waarom is hij zo populair onder het gewone volk, wat zegt dat gewone volk? Laat me zelf mijn mening vormen. Dit boek is te zeer gekleurd en bevestigt wat dat betreft alleen maar Poetins stelling over VS-propaganda. Jammer.

Wat gebeurt er als een Ajax-supporter schrijft over de historische ontwikkelingen bij Feyenoord?
Steven Lee Myers heeft gedegen onderzoek gedaan (dat mag je verwachten van een correspondent), zijn schrijftrant is prettig maar zijn pen is gekleurd. Zeer gekleurd. Veel zinnen zijn suggestief of zelfs negatief. Dat is fijn en beeldbevestigend als je vooral luistert naar westerse media, maar tenenkrommend als je op zoek bent naar een eerlijk beeld van de leider die zich verantwoordelijk weet voor meer dan 140 miljoen mensen (die hem grotendeels op handen dragen). Graag had ik gelezen waarom hij zo geliefd is, waarom Russen op de Krim hem zien als een bevrijder en hoe het komt dat hij Rusland zo ver heeft gekregen in de jaren dat hij aan de macht is (na de corrupte en moeilijke tijd die volgde op de perestrojka). Behalve de sterke punten (gedegenheid, schrijftrant) vind ik de subjectieve geur die het boek ontstijgt erg kwalijk en onprettig.

Geschreven bij De nieuwe tsaar

Ben nog aan het lezen maar de indruk tot nu toe is dat de schrijver niks van Rusland of Russen moet hebben.
Dus de vraag is dan ook,hoe objectief is de schrijver.
In de VS heerst een anti-rusland sfeer.Alle Films en TV series laten Russen zien als de slechteriken.
Of dit allemaal terecht is laat ik in het midden.
Lees het boek en oordeel dan pas.Ik ben nog bezig.

Geschreven bij De nieuwe tsaar

Jammer dat dit boek politiek gemotiveerd lijkt te zijn. Voor een beter inzicht in de opkomst van Putin en het waarom van zijn demonisatie raad ik Revolutie door Schuld aan. Boek is vaak onthutsend en schokkend en niet voor iedereen weggelegd..

Dit vlot geschreven en goed onderbouwde boek geeft een afschrikwekkend beeld van hoe oud-KGB-medewerker Vladimir Poetin, getraumatiseerd door de val van het Sovjetrijk, Rusland in korte tijd van een prille democratie in een autocratie wist te veranderen. Steven Lee Myers omschrijft Poetin daarnaast als degene die hoofdverantwoordelijk is voor het aanbreken van een nieuwe oorlog op het continent Europa. Zijn vanuit westers standpunt geschreven boek is alarmerend en helpt de actuele geopolitieke verhoudingen bevatten. Een aanrader voor iedereen die de achtergronden van Poetin en zijn politiek beter wil begrijpen.

Af en toe spannend en in ieder geval prima te lezen. Vaak nogal suggestief. Het gevoel bekruipt me dat het niet een erg betrouwbare biografie is. Door de vele noten wordt je nogal 'opgehouden' met daadwerkelijk lezen. Het is nuttig ook daar even wat dieper in te duiken want het geeft je vaak toch een iets andere kijk op sommige zaken. Nog ca 75 bladzijden te gaan .....

Geschreven bij De nieuwe tsaar

Het eerste deel bevat veel (voor mij) nieuwe informatie: Christelijke opvoeding, warme band met Joodse buren, stroeve relaties met vrouwen en integriteit hoog in het vaandel. Als assistent van Sobtjsak heeft hij de ineenstorting van de Sowjet-Unie van nabij gezien inclusief alle oligarchen die alles van waarde verdeelden. Op dat moment is hij een eerlijke ambtenaar, niet gevoelig voor corruptie (Berezovsky beklaagt zich daarover) en werkt hard aan elke taak die hem toebedeeld wordt. Tevens is hij uiterst loyaal en in deze slangenkuil valt dat Jeltsin op.
Vervolgens neemt het boek een bruuske wending en kantelt het beeld in de Poetin die we nu kennen. Veel nieuws wordt er dan niet meer geschreven. Dat valt na het veelbelovende begin tegen. Je zou de schrijver toe willen roepen 'follow the money', want wanneer is het vermogen van Poetin ontstaan. Wanneer is hij mee gaan roven en vooral: waarom?
Poetin wordt vanuit de Russische contekst beschreven en het buitenland doet er blijkbaar niet toe. Dat is een gemis. Lees de dagboeken van Alistair Campbell over zijn ontmoetingen met Poetin en dan vooral over diens teleurstellingen in het Westen. Ligt daar een oorzaak voor de wending in het verhaal?

Het boek veronderstelt wel enige voorkennis van de recente Russiche geschiedenis. Je moet je er wel een beetje doorheen "werken". Maar het is zeer interessant vanuit oogpunt van de actuele geschiedenis
De bevolking van een land met zoveel ethnishe verscheidenheid en zoveel maatschappelijke ongelijkheid lijkt gedoemd om haar hoop op een beter leven te projecteren op een sterke man. Nergens wordt dit al eeuwenlang zo goed gedemonstreerd als in Rusland. Dat het nooit iets heeft opgeleverd wat men ervan verwachtte, laat zich gemakkelijk raden. De titel van het boek kan dan ook niet beter gekozen zijn. De titel Keizer, Ceasar en Tsaar hebben in oorsprong dezelfde betekenis. Het archaische karakter van de titel geeft ook wel aan dat de Russen niet in dezelfde tijdzone leven als wij (nog wel) in West Europa. Hoewel ook in onze levenssfeer ter linker en rechterzijde twijfels worden geuit over het nut van democratie. Ook deze Tsaar steunt op een groot deel van de bevolking. Hij is in feite democratisch verkozen. De vroegere keizers en Ceasaren konden ook niet bepaald in het luchtledige opereren. In de VS lijkt eveneens een "sterke man" democratisch te zijn verkozen tot president. Wie weet wat er nog volgt. Dit boek geeft een grondige beschrijving van een mogelijk toekomstscenario in sommige "westerse" landen: Een moderne vorm van het oude Romeinse Principaat .

De titel dekt absoluut de lading. Verrassend om te opgang Putin te lezen.Goed geschreven, evenwichtig ook, hoewel meer vanuit het Amerikaanse denkbeeld dan vanuit het Russische. Maar dat is ook moeilijk. Misschien kunnen de regeringsleiders iets leren van dit boek: hoe de Russen denken.

Nu Rusland weer een grotere invloed krijgt in de wereldpolitiek, vond ik het interessant om eens meer te lezen over de president. Zelf in maart naar Sint Petersburg geweest, toen begonnen met het lezen van dit boek. Het is toegankelijk geschreven, zelfs met weinig kennis kun je dit boek goed volgen. Het enige nadeel vond ik het formaat: het is geen boek wat je even snel meeneemt om in de trein te kunnen lezen.