De omwegen roman

Enkele eigenschappen die van dit boek een aanrader maken: erg meeslepend en origineel, toch blijven de personages herkenbaar voor de lezer.
Het beschrijft een periode van 20 jaar vanuit verschillende vertelperspectieven.
Dit boek een pageturner noemen zou het misschien geen eer aandoen, maar toch was ik erg nieuwsgierig naar de afloop. Een pageturner op literair niveau dus.

'Het lopen door straten, gewoon zonder doel'. Dat heette volgens Ann Christy gelukkig zijn. Kleine Jo ervaart het toch enigszins anders als hij na een uit je reinste luiheid geveinsde maandenlange ziekte besluit opnieuw de wereld te verkennen. Steeds opgejaagder raast de onbezonnen tiener, wiens egoïsme en zelfmedelijden stilaan tot volle wasdom komen, door het leven, zijn drielingbroers en ouders in opperste verwarring achterlatend. Als hij geheel overmoedig op hedonistische wijze de confrontatie aangaat met het lang begraven familiegeheim, een zonde die hij 'trieste aardbeien' noemt, stort hij het gezin Goetgeluck - what's in a name - in een nog diepere crisis. Een eindeloze vlucht, die hem naar het Wilde Oosten, zijn verwrongen versie van het Verre Oosten, voert, schijnt hem daarna nog de enige optie. Deze rollercoaster vormt slechts het begin van een steengoede roman, die pagina na pagina met een welhaast wetenschappelijke precisie de zoektocht van de personages naar zingeving documenteert. De lezer maakt kennis met de andere Jo's, zo verschillend van hun brother on the run. Lange Jo, de populaire middenmoter, die maar al te graag zou slagen in het leven, moddert maar wat aan. Baantjes in de horeca, een internetcafé, het past niet bij zijn tomeloze ambitie, die gevoed wordt door eeuwige twijfel. Dan lijkt zijn broer Grote Jo, die leeft op een strikt dieet van sigaretten, harde feiten en filosofie, eerder tot grootsheid voorbestemd. Hun welwillende ouders, de fin-de-carrière politicus Guy en zijn Anitaatje, schrijnend toonbeeld van huishoudelijke droefheid, staan hen bij in zoverre ze hiervoor schamele tijd vinden naast hun eigen amechtig geschuifel richting verlossing. Wie denkt dat elke vorm van zwakheid wordt neergesabeld door Jeroen Theunissen, heeft het verkeerd voor. Met veel mededogen schildert hij zijn personages. Hun koortsige race naar het nirvana voert de Goetgelucks langs Ponzi-fraude, ecoterrorisme, zielige neppastoors en Levantijnse ogen. Als lezer volg je hun wedervaren ademloos, nu eens met opgetrokken wenkbrauwen, dan weer met een glimlach. Zong Ann Christy niet verderop in diezelfde klassieker 'Het kijken naar mensen, dat maakt me blij'?

Jeroen Theunissen heeft met 'De omwegen' een meesterwerkje geschreven.
Een boek over een wereld, een land, een familie en mensen in 'ontbinding', maar ook over hoe een familie in 'ontbinding' op de een of andere rare manier toch een familie blijft.