De poppenspeler van Warschau Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. aangrijpende roman over heldenmoed en de verschrikkingen van de oorlog

Geschreven bij De poppenspeler van Warschau

Ik heb het boek in 3 dagen uitgelezen.

Ik vond het een prachtig, ontroerend boek. Mooi en meeslepend geschreven. Het eerste deel gaat over de poppenspeler, het tweede gedeelte over de duitse soldaat die een pop heeft gekregen van die poppenspeler. De pop zal na vele omzwervingen terug komen.

Beide hebben het moeilijk, ook de duitse soldaat later in siberie. Hoe moeilijk ze het hebben met de verschikkingen van de oorlog, word ook duidelijk en precies beschreven. Zonder ook maar iets te relativeren.

Een aanrader voor iedereen, jong en oud!

Geschreven bij De poppenspeler van Warschau

Dit boek fascineert van de eerste tot de laatste bladzijde. Het verhaal is ontroerend, spannend en belicht meerdere kanten van de gruwelijkheden van WOII. Ik heb dit boek voor een groot deel in het vliegtuig gelezen. Normaal gesproken ben ik blij als ik weer ben geland met het vliegtuig en eindelijk mijn benen weer kan strekken. Nu had ik nog wel langer willen blijven zitten omdat ik moest stoppen met lezen voor dat moment. Dit geeft wel een juiste indruk over wat een indruk dit boek op mij heeft gemaakt.

Wanneer de oude Mika in 2009 zijn levensverhaal vanaf 1938 aan zijn kleinzoon Daniel vertelt, speelt de oude jas van de grootvader van Mika de hoofdrol. Gedurende het hele boek blijft dat ook zo, al wordt een andere belangrijke hoofdpersoon de prins, een poppenkastpop. Het boek is opgedeeld in drie hele verschillende delen, die alle op hun eigen manier even boeiend zijn. In het eerste deel belandt de dan 15 jarige Mika in het getto in Warschau. Wanneer zijn grootvader door de Duitsers doodgeschoten wordt, erft hij zijn jas, waarin een poppenkastpop zit en daarna ontdekt Mika nog meer poppen in hun onderkomen. Samen met zijn nichtje Ellie gaat hij voorstellingen voor de kinderen in het getto geven. Het is hun enige verzetje en doet veel goed. Mika moet ook voor de Duitsers spelen, wat hem een mogelijkheid biedt om tegen hen in verzet te komen. Vlak voordat het hele getto in brand wordt gestoken, weet Mika te ontsnappen. In deel twee volgen we de Duitse soldaat Max, die samen met andere soldaten door de Russen naar een strafkamp in Siberie afgevoerd wordt. Deze Max heeft Mika een keer geholpen in het getto en kreeg als dank de pop de prins van hem. Deze pop is de soldaten tot steun in Siberie en de voorstellingen die Max geeft, zorgen er voor dat de soldaten de moed er een beetje inhouden. Net als Mika deed, voert ook Max gesprekken met de prins. De pop lijkt terug te praten en beiden konden hun verhaal kwijt bij de pop, wanneer er niemand anders was. Max weet te ontsnappen en na vele ontberingen in 1952 zijn thuisstad Neurenberg te bereiken. De beschrijving van zijn reis is best een spannend deel in het boek. Maar Max kan niet goed meer aarden in de nieuwe naoorlogse situatie, hij begint nu pas in te zien waar ze als soldaten mee bezig zijn geweest en hij wordt verteert door schuldgevoelens. Af en toe kwamen zijn gedachten over als een bespreking van een ethisch dilemma, het gaf in elk geval stof tot beschouwen en nadenken. Wat erg goed is, is dat het perspectief niet alleen bij een Joodse jongen, maar ook bij een Duitse soldaat ligt. Max heeft de prins-pop bij zijn ontsnapping meegenomen en die belandt uiteindelijk bij zijn kleindochter Mara. Waarmee we in het laatste deel in 2009 zijn aangekomen, waarin alles samenkomt en het verhaal rond is. Het is een onwaarschijnlijk mooi, ontroerend verhaal dat doorspeelt tot ver na de oorlog en dat gedetailleerd vertelt over de levens van Mika, Max en hun familie tot twee generaties later. Wel kwamen er wat herhalingen in voor, wanneer een levensperiode nogmaals de revue passeerde in iemands gedachten. Achterin het boek staan een aantal personen genoemd en wat zij betekend hebben, onder de titel 'De helden van Mika'. Het lijkt erop dat deze, naar ik aanneem echt bestaand hebbende mensen model hebben gestaan voor personages en situaties in het boek. Een bijzonder oorlogsverhaal, vanuit diverse kanten belicht en boeiend verteld.

Geschreven bij De poppenspeler van Warschau

Het verhaal wordt vooral verteld aan de hand van de belevenissen van handpop “de prins”. Eerst de avonturen samen met Mika, de joodse poppenspeler. Daarna met Max, de Duitse soldaat.
Beide avonturen zijn zwaar. Mensonterend. Eerst wordt Mika, tijdens de oorlog niet als een mens behandeld. Alle rechten van bestaan worden hem ontzegt. Wel moet hij elke week bij de Duitsers op komen treden met zijn poppen.
Later zijn de rollen omgedraaid en wordt de Duitse soldaat Max niet meer als mens behandeld door de Russen. Het enige dat hen beiden er doorheen helpt is de pop. In gedachten voeren ze gesprekken met hem, is de pop degene die hen moed inspreekt. Die er voor zorgt dat ze niet opgeven. De kracht in zichzelf laat vinden.
Het bijzondere aan dit boek vind ik dat je ook, voor een deel, het verhaal vanuit het perspectief van de Duitse soldaat beleefd. Het laat zien dat het allemaal niet zwart-wit was. Het was niet zo dat alle Duitsers slecht waren. Er waren er ook genoeg die gedwongen werden. En daarbij werden de soldaten veelal dom gehouden, ze hoorden niet over wat er daadwerkelijk allemaal gebeurde in de kampen. En toen ze er van hoorden, konden ze niet meer terug.
Ik vond het een ontroerend verhaal. Beide kanten. Twee jonge mannen die in een vreselijke situatie proberen te doen wat goed is.
Het is geen boek waar je vrolijk van wordt. Maar het heeft mij wel aan het denken gezet. Vooral over dat dingen vaak niet zijn wat ze lijken te zijn. Nooit dingen voor waar aannemen.
Aanrader!
4 sterren.

Geschreven bij De poppenspeler van Warschau

Een indrukwekkend boek over de slachtoffers en de daders van de Jodenvervolging. Voor beiden is het leven bijna te moeilijk geworden. Leven met pijn en verlies en voor de ander leven met schuld.
Aangrijpend is hoe een Duitse soldaat kaarsjes brand in een kerk om zijn schuld proberen te verlichten maar er zijn niet genoeg kaarsjes. Een intens beeld.

Prachtig boek over alle ellende in de oorlog. Heel vlot geschreven.
In het 1ste deel maak je kennis met Mika en het ontstaan van de poppenvoorstellingen. Het 2de deel ontdek je de verdere reis van de prins (belangrijkste pop en rode draad doorheen het verhaal).
Heel knap hoe deze 2 verhaallijnen samenkomen.

Geschreven bij De poppenspeler van Warschau

Het eerste deel van het boek verteld over een joodse jongen die moet zien te overleven in de getto van Warschau. Maar het tweede deel van het boek is eigenlijk het deel dat je bij de keel grijpt. Namelijk het verhaal van de duitse soldaat. Dit boek is echt een dat je eigenlijk in 1 ruk wil uitlezen, en dat je toch even niet loslaat. aanrader!

Geschreven bij De poppenspeler van Warschau

Ik was 26 jaar oud toen ik in Amsterdam Jonathan leerde kennen.
Dit is mijn persoonlijke verhaal wat ik toen geschreven heb naar aanleiding, nou ja, lees zelf;
De poort van het voormalige concentratiekamp beangstigt me om binnen te treden.
Ik heb vele malen tegen Jonathan gezegd, laten we gaan, maar als ik dan op het punt stond de reis te gaan regelen dan liet of ik, of Jonathan het afweten, gewoon om de simpele reden dat we er nog niet klaar voor waren.
Nu, drie jaar later staan we samen voor de poort, de naam arbeid macht frei boven in de boog die de poort moet sieren.
Een slagzin die over de hele wereld bekend is, en bij een ieder angst oproept, en verdriet.
Ik voel de hand van Jonathan die van mij aanraken en ik open mijn hand om de zijne vast te pakken.
Zo staan we samen zeker enkele minuten hand in hand als twee kleine schooljongens voor de poort van de hel, Jonathan omdat zijn grootvader er levend uit gekomen is, ik omdat mijn oom ze er levend binnen bracht.
De grootvader van Jonathan speelde een spel om het leven te behouden, mijn oom speelde een spel om het leven te nemen.
Als ik er mijn familie om vroeg zeiden ze ‘praat er maar niet over’ en ging een ieder zijn weg weer.
Het was al meer dan voorheen, toen ontkende men dat zoiets waar kon zijn, en of men het nu echt niet wist, of deed alsof, dat weet ik niet, ik hoop maar op het eerste.
Later vertelde een andere oom me dat het inderdaad gebeurd is, hij gaf ze onderdak en verkocht ze, zei hij met trieste woorden, en sloeg dan zijn ogen neer.

“ga je mee? Hoor ik Jonathan zachtjes zeggen.
Ik knik, en loop nog steeds hand in hand met hem mee het terrein op.
We bezichtigen de barakken waar de gevangenen zaten, de barakken waar de ter dood veroordeelden zaten, we zien de brillen, tanden, haren, schoenen, van alles wat er achter is gebleven en nu museummateriaal is, we lopen terneer geslagen door een kamp van vernietiging.
Tranen rollen over de wangen van Jonathan, en als ik de haren zie van de mannen en vrouwen kan ook ik me niet meer bedwingen.
Er zijn geen woorden voor wat hier is gebeurd, er is geen beschrijving mogelijk van hetgeen hier heeft plaatsgevonden, alleen maar door er te zijn kun je jezelf een klein beetje een beeld vormen van hetgeen er was, en er nooit meer mag zijn.

Jaren later zou ik, in Beiroet de Opa van Jonathan ontmoeten in een oude stoel op een balkon van een appartement.
‘ben je met mijn kleine musicus daar geweest ? vroeg hij me met een bibberende stem, een stem die, naar later bleek niet bibberde door de ouderdom.
Ik knikte, ik kon geen woorden verzinnen en voelde me beschaamd door het geen daar was gebeurd, door hetgeen wat hij heeft overleefd, door de gedachte dat zelfs hij door mijn oom verkocht zou kunnen zijn.
Er viel een lange stilte, toen stond hij op en liep wankelend naar binnen.
Ik wachtte op het balkon in de warme voorjaarszon op zijn terugkeer, als hij in ieder geval al terug zou komen, zelfs dat was niet zeker, niets was meer zeker op dit kleine balkon.
Al die tijd dat ik daar was heeft hij niet een keer de naam Auswitch genoemd, mij niet één maal de reden gegeven er over te beginnen, slechts alleen de vraag of ik dáár geweest was, verder een doodse stilte.
Even later komt de opa van Jonathan weer naar buiten, er is niets meer terug te vinden van zijn wankele tred, hij loopt kaarsrecht en fier, en in zijn handen heeft hij een viool en strijkstok.
Eenmaal op het balkon zet hij een bibberende strijkstok op de snaren van het instrument ‘en dit, dit speelde ik voor ze, met dit lied heb ik mijn leven verdiend, ‘ik heb ze vermaakt om me zelf te beschermen!’

Dit boek heb ik met afschuw gelezen, ik heb de haat gevoeld, het verdriet, maar ook de weergaloze onmacht van de Duitse jongen.
Een prachtig boek die beide kanten van een verschrikkelijke tijd belicht.
Dit boek zou zeker in deze tijd op de scholen in het verplichte boekenvak horen te liggen.

Het is een oorlogsboek maar belicht vanuit meerdere kanten. Als je eenmaal aan het lezen bent blijft het boek je lezen. Een aanrader

Geschreven bij De poppenspeler van Warschau

een prachtig beschreven boek die je vanaf het begin al pakt en tot het eind blijft boeien een absolute aanrader.