De roman in de viool

De roman in de viool is een bijzonder boek, maar lees vooral niet eerst de allerlaatste bladzijde waar vragen voor de Leesclub staan. Het hele effect van wat voor manuscript zou er in de altviool zitten, valt dan weg.Ik vind wel dat je kunt merken dat de schrijfster veel info elders vandaan heeft gehaald. Dat schrijft ze in een interview dat ook opgenomen is in het boek.Ik mistte de eigen inbreng die de schrijfster bewust achterwege heeft gelaten.Voor mijn gevoel kun je niet ook de lezer zijn als je daarnaast ook de schrijfster van het verhaal bent. Het zinnetje: 'Maar dat wist ik toen nog niet' komt regelmatig voor, waar bij ik dacht: 'Beste Natasha, je hebt dit niet meegemaakt.' Dit duidt erop dat ik me niet kon inleven in het hoofdpersonage.
Misschien moet ik het nog eens te lezen, want dat is dit boek wel waard. Omdat er veel gebeurt, onthoud je niet alles. Misschien dat ik dan 5 sterren zou geven.

Geschreven bij De roman in de viool

Een fijn en zeer goed geschreven verhaal. Een boek waarin je je helemaal inleeft.
Een tien met een griffel.

In deze roman tekent Natasha Solomons het verhaal op van de nog jonge Weense Elise die vanwege het naderende Nazi geweld gedwongen wordt al voor het begin van de Tweede Wereldoorlog Oostenrijk te verlaten en naar een veiliger oord te vertrekken. In Elise’s geval wordt dit Engeland. Ergens op een afgelegen plek komt ze als dienstmeisje in dienst op het landgoed van de heer Rivers.

Elise’s zus en echtgenoot hebben een visum voor Amerika gekregen en de bedoeling is dat haar ouders, in afwachting van een visum, ook spoedig naar Amerika zullen vertrekken. Elise zal, wanneer voor haar een visum is verkregen, ook naar Amerika gaan.

Elise heeft het niet makkelijk in het begin in het huishouden van de heer Rivers. Het werk is zwaar en de onzekerheid over het lot van haar ouders maakt het er niet makkelijker op. Haar houvast is de viool waar haar vader zijn nog niet gepubliceerde roman in heeft verstopt en die zij voor vertrek naar Engeland heeft gekregen. Er komt wat verlichting in haar situatie als ze verliefd wordt op de zoon, bijgenaamd Kit. Maar de oorlog dreigt ook hier een vervelende rol in te gaan spelen.

Je wordt al snel een heel mooi verhaal ingetrokken waarin vreugde, verdriet en onzekerheid elkaar afwisselen. Maar tot en met de laatste bladzijde blijft het een heel bijzonder en boeiend boek.

Natasha Solomons heeft voor dit boek behoorlijk wat research gedaan naar de leefomgeving waar Elise in terecht komt. Het afgelegen Tynehamin Engeland bestaat echt en nodigd na het lezen van het boek uit om er meer van te willen weten.

De verwende Elise Landau, dochter van een schrijver en een zangeres, krijgt de kans om te vluchten naar Engeland voordat alle grenzen voor vluchtende Joden worden gesloten. Haar zus en haar man vluchten naar Amerika en haar vader en moeder wachten in Oosterijk hun reisvisum af. Elise vindt het verschrikkelijk dat de familie verscheurd is en gaat dan ook met hevige tegenzin naar Engeland. Ze komt daar te werken in een Engels landhuis waar alles nog gaat volgens de oude gebruiken. Niet iedereen is blij met haar komst, want Elise die zelf eerst altijd bediend werd, is niet van zin om alles te doen wat haar gevraagd wordt. Bovendien wordt ze verliefd op de zoon van haar werkgever en dit wordt haar niet in dank afgenomen. Net als het allemaal goed lijkt te komen, neemt het verhaal een verschrikkelijke wending. Hierdoor verandert het karakter van Elise en kan je je naar mijn mening beter met haar indentificeren dan met het verwende lelijke meisje uit het begin van het boek. Een boek om in een adem uit te lezen.